web only

Φύλακες, γρηγορείτε! Ακόμα κι εσείς που κάνατε ό,τι μπορέσατε την περασμένη δεκαετία για να φαλκιδεύσετε και τη δημοκρατία και τη δυτική κατεύθυνση της χώρας, και την ηρεμία της και την πρόοδό της. Κι εσείς που μας παραμυθιάσατε εξαπατώντας όσους σας πίστεψαν και σας έδωσαν την εξουσία, προπάντων εκείνους. 

Η Τζένη Μαστοράκη, ποιήτρια και μεταφράστρια, που έχει τιμηθεί με το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων, πέθανε στις 30 Ιουλίου 2024, σε ηλικία 75 χρόνων. Είχε σπουδάσει βυζαντινή και μεσαιωνική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ξεχωριστή εκπρόσωπος της λεγόμενης «Γενιάς του ’70», πρωτοδημοσίευσε το 1971, και αμέσως την πρόσεξαν η Νανά Καλιανέση και ο Γιάννης Ρίτσος, που την κάλεσαν στον Κέδρο. Η πρώτη της ποιητική συλλογή ήταν τα Διόδια (1972), και ακολούθησαν: Το σόι (1978), Ιστορίες για τα βαθιά (1983), Μ’ ένα στεφάνι φως (1989). Ασχολήθηκε, επίσης, με τη μετάφραση. Μετέφρασε διαφορετικούς μεταξύ τους συγγραφείς: Κάρσον ΜακΚάλερς, Ελίας Κανέτι, Χάινριχ Μπελ, Χάινριχ φον Κλάιστ, Καρλ Μαρξ, Κάρλο Γκολντόνι, Έντγκαρ Άλαν Πόε, Άπτον Σίνκλερ, Λιούις Κάρολ, Τζόρτζιο Μανγκανέλι, Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, Χάρολντ Πίντερ, Σάρα Κέιν, Μιγέλ δε Θερβάντες, Χάουαρντ Μπάρκερ, Πωλ Σουήζι, Άγκνες Χέλερ, κι ακόμη, τον Πετροτσουλούφη του Χάινριχ Χόφμαν, καθώς και παραμύθια των Αδελφών Γκριμ. Μια πολυσυζητημένη μετάφρασή της ήταν του Φύλακα στη σίκαλη του Τζ. Ντ. Σάλιντζερ, που έπειτα από πολλά χρόνια τον ξαναμετέφρασε απ’ την αρχή, αλλάζοντας και τον τίτλο (Στη σίκαλη, στα στάχια, ο πιάστης).

Στη συνέχεια, ανθολογούνται τέσσερα ποιήματα της Τζένης Μαστοράκη, ένα από την κάθε συλλογή της:

Τελικά, η αντιπολίτευση, μείζων και ελάσσων, έδωσε και χθες ένα ρεσιτάλ, αρνούμενη το ρόλο των δικαστηρίων. Αφορμή ήταν η απόφαση του Αρείου Πάγου για τις υποκλοπές, σύμφωνα με την οποία οι επισυνδέσεις ήταν νόμιμες και το Predator δεν είχε σχέση με τα κρατικές υπηρεσίες. Μετά την ανακοίνωση της απόφασης, η αντιπολίτευση έδειξε τη δυσαρέσκειά της, η οποία συνοδεύτηκε από αμφισβήτηση του κύρους του ανώτατου δικαστηρίου. Προφανώς, θα ήθελε λαϊκά δικαστήρια, όπως αυτό τον Αγανακτισμένων στο Σύνταγμα ή του Κώστα Καζάκου που δίκαζε τον Κλίντον, που να βγάζουν τις «σωστές αποφάσεις». Κι όμως. Το Books’ Journal, διά του δικηγόρου Kώστα Κούρκουλου, είχε αναλύσει εγκαίρως, από νομικής και πολιτικής απόψεως, το ζήτημα – και η τωρινή απόφαση του Αρείου Πάγου δικαιώνει εκείνη την ανάλυση, που δημοσιεύεται παρακάτω, μαζί με ένα μικρό ιστορικό της υπόθεσης.

Με την ευκαιρία του σάλου που δημιουργήθηκε από την υποτιθέμενη διακωμώδηση του Mυστικού Δείπνου κατά τη διάρκεια της τελετής έναρξης των Ολυμπιακών αγώνων, θέλω να διατυπώσω μερικές σκέψεις που αφορούν τη σχέση της χριστιανικής θρησκείας με την παρωδία, τη διακωμώδηση και, ναι, με το χλευασμό της.

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Αθήνας το 2004 ήταν η πρώτη θερινή διοργάνωση μετά την επίθεση της Αλ-Κάιντα στις ΗΠΑ, στις 11 Σεπτεμβρίου 2001.  Επίσης, μετά την πολύνεκρη τρομοκρατική επίθεση στο μετρό της Μαδρίτης, στις 11 Μαρτίου 2004.

Η McGraw Hill, μία από τις μεγαλύτερες εκδοτικές εταιρείες στην εκπαίδευση διεθνώς και με κυρίαρχη παρουσία στην αμερικανική αγορά, ανακοίνωσε στις 18 Ιουλίου 2024 τη συνεργασία της με την Binary Logic, ελληνική εκδοτική εταιρεία πληροφορικής, μέλος του ομίλου MM Educational Group. Οι δυο εταιρείες θα συνεκδώσουν το εκπαιδευτικό υλικό της Binary Logic στον τομέα της Πληροφορικής, για την αγγλική γλώσσα και η McGraw Hill θα αναλάβει την προώθηση και την παγκόσμια διακίνηση.

Βασίλης Αμανατίδης, ∞: αποκατάσταση, Νεφέλη, Αθήνα 2022, 112 σελ.

Το νέο βιβλίο του Βασίλη Αμανατίδη ∞: αποκατάσταση αποτελεί οργανική συνέχεια του βιβλίου με τίτλο μ_otherpoem: μόνο λόγος, ένα βιβλίο που αντιμετωπίζει τη μητέρα ως τραύμα, ως γλώσσα, ως καταγωγή. Αν πρωταγωνιστής σε αυτό το βιβλίο ήταν ο λώρος που συνέδεε τη μητέρα με το γιο, όπως έχει αναφέρει ο ίδιος ο ποιητής σε συνέντευξή του, στην ∞: αποκατάσταση, πρωταγωνιστής είναι η ίδια η μητέρα. (Στο τεύχος 154 της χάρτινης έκδοσης του Βοοks' Journal, για λόγους χώρου, τυπώθηκε μια συντομευμένη μορφή αυτού του κειμένου - που εδώ δημοσιεύεται στην πλήρη του έκταση, χωρίς συντομεύσεις)

Άρθρο παρέμβασης των Julia Kazdobina, Jakob Hedenskog και Andreas Umland

Ο ρωσοουκρανικός πόλεμος ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 2014. Γιατί όμως οι δυτικές χώρες αναθεώρησαν σοβαρά την πολιτική τους για τα ρωσικά πράγματα οκτώ μόλις χρόνια αργότερα, μετά δηλαδή την έναρξη της πλήρους εισβολής;

Με το Δ΄ Ψήφισμα της  8ης Ιανουαρίου 1975, η  Ε΄ Αναθεωρητική Βουλή των Ελλήνων χαρακτήρισε το κίνημα  της 21ης Απριλίου 1967 πραξικόπημα. Οι τρεις πρωταίτιοι (Γεώργιος Παπαδόπουλος, Στυλιανός Παττακός και Νικόλαος Μακαρέζος) δικάστηκαν για εσχάτη προδοσία και  καταδικάστηκαν σε θάνατο ως στασιαστές. Η ποινή τους, στο φορτισμένο και επικίνδυνο κλίμα εκείνων των ημερών,  μετατράπηκε σε ισόβια κάθειρξη από την κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Αμέσως μετά, ο Καραμανλής είχε δηλώσει: «Και όταν λέμε ισόβια, εννοούμε ισόβια». Ο Παπαδόπουλος δεν αποφυλακίστηκε ποτέ, ενώ  οι άλλοι δυο αποφυλακίστηκαν στην όγδοη δεκαετία της ζωής τους, για «ανήκεστο βλάβη» της υγείας τους, αβλαβείς πλέον αν και όχι μεταμελημένοι.

Η εμπειρία των μετασοβιετικών δημοκρατιών από συμφωνίες σχετικές με την ασφάλεια που είχαν συνάψει με τη Μόσχα είναι τραυματική και εξηγεί γιατί οι ρωσο-ουκρανικές συνομιλίες του 2022 στην Κωσταντινούπολη είχαν ελάχιστες πιθανότητες επιτυχίας.