web only

Με τον αντιρατσιστικό νόμο 927/79, όπως τροποποιήθηκε με το νόμο 4285/2014, τα άτομα που υποβάλουν μηνύσεις με βάση ένα από τα άρθρα του αντιρατσιστικού νόμου δεν καταβάλλουν τα παράβολα της μήνυσης (100 ευρώ) και της παράτασης πολιτικής αγωγής (50 ευρώ). Ο νομοθέτης τότε και έκτοτε ξέχασε να περιλάβει στην απαλλαγή από τα παράβολα και το μεγαλύτερο παράβολο των 300 ευρώ για την υποβολή προσφυγής κατά ενδεχόμενης διάταξης αρχειοθέτησης της μήνυσης με τον αντιρατσιστικό: η σχετική προσφυγή κατ’ άρθρο 48 ΚΠΔ παραμένει για αυτό δυσπρόσιτη για τα θύματα των παραβιάσεων των άρθρων του αντιρατσιστικού νόμου. Δεδομένου ότι εκκρεμούν παρόμοιες προσφυγές (υποβάλλονται μέσα σε ένα τρίμηνο από τη διάταξη αρχειοθέτησης κατ’ άρθρο 47 ΚΠΔ) καλούμε την κυβέρνηση να εισάγει τροπολογία σε κάποιο νομοσχέδιο για να μη στερηθούν τα θύματα του δικαιώματος σε προσφυγή.

16 Ιουλίου 205, ώρα 2 τα μεσάνυχτα. Ανταπόκριση από την Κωνσταντινούπολη για την εξέλιξη του πραξικοπήματος κατά του Ερντογάν στην Τουρκία.

Από την Κου Κλουξ Καν ως την ΕΤΑ, από την RAF στις Ερυθρές Ταξιαρχίες και την 17 Νοέμβρη, από την Χαμάς στην Αλ Κάιντα και στο ISIS η τρομοκρατική βία δεν είναι ποτέ τυφλή βία. Έχει αιμοσταγή ιδεολογία, συγκεκριμένο περιεχόμενο και θύματα με γνωστή ταυτότητα.

Η Αθήνα είναι μια όμορφη πόλη. Εμείς που ζούμε και εργαζόμαστε εδώ το έχουμε ξεχάσει. Μας έχει παρασύρει ο ρυθμός, βαλθήκαμε να τρέχουμε σαν τους τρελούς και δεν σταματάμε μια στιγμή να κοιτάξουμε γύρω μας. Στα στενά της Πλάκας, στην Ακρόπολη, στο Μοναστηράκι μυρίζει παντού Ιστορία. Αλλά και η παραλιακή οδός με το Σούνιο, τη Βουλιαγμένη ή το Μικρολίμανο σε ταξιδεύει στο γαλάζιο της Ελλάδας, σε δελεάζει σαν νοητή γραμμή εκκίνησης για το ταξίδι στα νησιά του Αιγαίου. Ζηλεύω καμιά φορά τους τουρίστες, ανέμελους, με τους χάρτες τους, ορεξάτοι εξερευνητές, να ρωτάνε που είναι το τάδε Μουσείο ή πως βγαίνουν στη δείνα γειτονιά. Μετά όμως τους συναντώ πάλι στο μετρό και έρχεται η απότομη προσγείωση.

Η Βουλή των Eφήβων στην χώρα μας είναι μία συνεχής γονεϊκή επιρροή. Αντανακλά τα πατρικά σύμβολα, το οικογενειακό κοσμοείδωλο, το αοριστολογικό εκπαιδευτικό πλαίσιο ιδεών, τις ελληνοκεντρικές πολιτικές παραστάσεις. Σπάνια συγκροτούνται επιχειρήματα, σπανιότερα αποδομούνται πραγματικότητες. Η συνθηματολογία κατισχύει της πολιτικής. Οι παραστάσεις είναι κατά κανόνα τηλεοπτικές. Επικρατεί η απουσία των ρεαλιστικών δεδομένων, μία αφελής ηθικολογία ενός προστατευμένου περιβάλλοντος. Είναι ίσως η πύκνωση της ελληνικής κοινωνίας στην ευρύτερη οπτική της.

Ο Δημήτρης Τριανταφυλλίδης επισκέπτεται εκ νέου τη Ρωσία. Ως εκ τούτου, επιστρέφει η στήλη του με τις επιστολές του από τη χώρα των αντιφάσεων - αλλά και της τεράστιας αγάπης πολλών κατοίκων της στην πνευματικότητα. 

Κυβέρνηση: «Μας συγχωρείτε λάθος! Τελικά ο νόμος δεν θα επιτρέπει τις διακρίσεις!» Τι απαντούν οι Γενικοί Γραμματείς του Υπουργείου Δικαιοσύνης.

Η συγκυρία δεν βοηθάει, αλλά τι να κάνουμε, υπάρχουν και κάποια πράγματα που δεν πετιούνται στα άχρηστα, έτσι επειδή το θέλει, η μόδα. H μόδα και η, δήθεν, πολιτική ορθότητα… Μια υπεράσπιση της αριστερής ιδεολογίας.

Το 1991, αστυνομικοί στο Λος Άντζελες ξυλοκόπησαν έναν μαύρο ύποπτο για κάποια παρανομία, η πράξη τους καταγρλαφτηκε από βίντεο, αλλά στη δίκη που ακολούθησε αθωώθηκαν, με αποτέλεσμα μεγάλες διαδηλώσεις, που άλλαξαν τους κανόνες στην αντιμετώπιση από την αστυνομία των δυνάμει εγκληματιών. Ανάλογο περιστατικό αλλά με μεγαλύτερη ένταση έχει δημιουργήσει εκρηκτική κατάσταση με τους αφροαμερικανούς κατοίκους του Ντάλας. Τι δεν πάει καλά, και πώς θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί η ανεξέλεγκτη αστυνομική βία. Γιατί ό,τι συμβαίνει στην Αμερική μπορεί να αφορά κι εμάς. [ΤΒJ]

Στην εποχή της κρίσης έχουν όλα μετατραπεί σε ευρώ και αριθμούς. Λογικό. Όταν κάτι σου λείπει, αρχίζεις και εκτιμάς την αξία του. Η δημόσια συζήτηση συχνά περιστρέφεται γύρω από την αναζήτηση του κόστους συντήρησης του κράτους. Στους λαβυρίνθους των γραφειοκρατικών δομών ψάχνουμε να βρούμε που παρέπεσαν τα δυσεύρετα χρήματά μας. Όμως κανείς δεν αναρωτιέται ποιο είναι το κόστος συντήρησης του μη-κράτους. Πόσο κοστίζει να διατηρούμε αλώβητο το παρακράτος μιας μερίδας αναρχοαυτόνομων που λυμαίνονται τις γειτονιές της Αθήνας;