web only
Εμφάνιση άρθρων Books' Journal βάσει ετικέταςLa Strada στην Ουκρανία
Αυτό που γίνεται στο Γερμανικό Κοινοβούλιο, αυτό που γίνεται παντού, είναι η νίκη της αντίστασης.
Ο Έντμουντ Κήλυ (1928-2022) και η ελληνική ποίηση
Ο Έντμουντ Κήλυ ήταν ένα πρόσωπο στο οποίο αναφέρονται συχνά οι έλληνες φιλόλογοι και όσοι μελετούν ή παρακολουθούν την ελληνική ποίηση. Μεταφραστής, συγγραφέας, νεοελληνιστής, συνδέθηκε νωρίς με την Ελλάδα μέσω της ποίησης του Γιώργου Σεφέρη και παρέμεινε συνδεδεμένος ώς το τέλος – που ήρθε στις 24 Φεβρουαρίου 2022. Ήταν 94 ετών.
Μια όχι και τόσο όμορφη ιστορία
Μια ηλιόλουστη ημέρα. Περπατάω στη Βασιλίσσης Σοφίας, στο ύψος του Μεγάρου Μουσικής. Στο πεζοδρόμιο είναι ξαπλωμένη μια γυναίκα. Είναι βρώμικη και ταλαιπωρημένη. Καπνίζει με δυσκολία ένα τσιγάρο και δεν μπορεί να αλλάξει θέση. Την πλησιάζω, γονατίζω δίπλα της και τη ρωτάω αν χρειάζεται βοήθεια. Αντιδρά εκνευρισμένη και μου φωνάζει να φύγω. Δεν της απαντάω κάτι, κάθομαι δίπλα της και της προσφέρω ήρεμα ένα τσιγάρο χωρίς να μιλήσω για ένα τέταρτο. Δέχεται το τσιγάρο και μου λέει ότι δεν μιλάει ελληνικά ή αγγλικά.
Βόλτα στα περασμένα
Ας κάνει ό,τι θέλει ο Χίτλερ, δεν θα μας παρασύρει εμάς σε ψεύτικες συγκρούσεις. Είμαστε κομμουνιστές εμείς, εμείς έχουμε θεωρία, δεν πάμε όπου να ναι σαν τίποτε τυφλοί οπαδοί. Δεν θέλουμε εμείς ανάμειξη, εμείς κοιτάμε τη δουλειά μας, την ταξική πάλη (τον καιρό του Ρίμπεντροπ - Μολότωφ).
Βάλετε «Πούτιν» στη θέση του «Χίτλερ» και στη θέση τού «κομμουνιστές» κρατήστε το ίδιο, ή βάλετε «Χρυσαυγίτες, ή «Ξανθογενικοί», ή ό,τι όμοιο. Θα χρειαστούν και κάποιες οριακές παρεμβάσεις στο σκεπτικό.
Ώστε, λοιπόν, πόλεμος!
Ο Μιχαήλ Μητσάκης για την επιστολογραφία
Η στήλη «Πήρα το Γράμμα σου» της ηλεκτρονικής έκδοσης τού Books’ Journal διακόπτει σήμερα τη δημοσίευση γραμμάτων από το αρχείο, για να δημοσιεύσει το διήγημα του Μιχαήλ Μητσάκη, «ΔΥΟ ΜΙΚΡΟΙ» δημοσιευμένο στο περιοδικό Εστία[1] του 1889. Το περιέλαβε ο Μανόλης Αναγνωστάκης στον τόμο, στον οποίο ανθολόγησε κείμενα του συγγραφέα με τίτλο: Μιχαήλ Μητσάκης Πεζογραφήματα και για τον οποίο μεταξύ άλλων λέει: «Αν κανόνας είναι ο χρόνος να λειτουργεί αρνητικά για τους περισσότερους συγγραφείς και το έργο τους, η λαμπρή εξαίρεση του Μιχαήλ Μητσάκη έρχεται να διαψεύσει –ή να επιβεβαιώσει- τον κανόνα. Απαράμιλλος στυλίστας, οξύς παρατηρητής της ζωής, γλωσσικά και κοινωνικά απροσάρμοστος, με προδρομικά στίγματα μιας νέας γραφής, προσφέρεται σήμερα σε μια καινούργια ανάγνωση, σχεδόν αποκαλυπτική από ορισμένες πλευρές»[2].
Τα άφοβα μαρούλια του Τσερνόμπιλ
Η έκρηξη στον πυρηνικό αντιδραστήρα Νο 4 στο Τσερνόμπιλ της Ουκρανίας έγινε στις 26 Απριλίου 1986, μιάμιση ώρα μετά τα μεσάνυχτα. Οι άνεμοι ανέλαβαν να μεταφέρουν τα ισχυρά ραδιενεργά σωματίδια που απελευθερώθηκαν — βορειοδυτικά πρώτα σε μεγάλο μέρος της Ευρώπης, νοτιοανατολικά κατόπιν, όταν άλλαξε η φορά τους. Στην Ελλάδα, όπου εκείνες τις μέρες έβρεχε, η ραδιενέργεια έφτασε στις 2 Μαΐου και κορυφώθηκε μία μέρα μετά, Μεγάλο Σάββατο. Κανείς δεν την έβλεπε, δεν τη μύριζε, δεν την αισθανόταν.
Μικρό
Στην ενδιαφέρουσα συνέντευξη του Ευκλείδη Τσακαλώτου (Καθημερινή, 20/2/2022)[1], η πρώιμα εφηβική άποψις περί οικονομίας έχει το ρόλο της: να δηλώσει ότι κάτι τελοσπάντων θέλει να πει η Αριστερά, πως έχει ένα αγαθό όραμα, τι φταίει τώρα αυτή αν οι συνθήκες, κ.λπ.
Αιδώς, αργοί: πατριωτισμός και Αριστερά
Δεν υπάρχει δεινότερη θέση στην οποία μπορεί να περιέλθει ένα έθνος από το να δεχθεί εισβολή από ξένη δύναμη και τυχόν απώλεια επικράτειας ανεξαρτήτως της έκτασης αυτής. Η δεύτερη χειρότερη είναι, φυσικά, η κατάλυση της δημοκρατικής πολιτείας. Και στις δύο, ο πατριωτισμός παύει να είναι αφηρημένη έννοια και γίνεται πρακτικό και μετρήσιμο απαιτούμενο. Αλλά, ακόμη περισσότερο, παύει να είναι λόγω και γίνεται έργω.