Του Κυριάκου Αθανασιάδη
Φτάνοντας προς το τέλος, συνειδητοποιώ πως, μολονότι δεν έμειναν και πολλά να πούμε (για την ακρίβεια: τίποτα), δεν έχουμε πει το παραμικρό.
Γνωρίζω από μακρά, μακρότατη πείρα πως τίποτε δεν μπορεί να λεχθεί, ούτως ή άλλως. Και τίποτε ποτέ δεν μπορούμε να ακούσουμε: ζούμε εν κενώ.
Ωστόσο αυτό ακριβώς έχω για σημαντικό: οι μάχες που αξίζει να δίνουμε είναι όσες λογαριάζουμε εκ των προτέρων για χαμένες. Χρόνια σας Πολλά.
