Του Κυριάκου Αθανασιάδη
Ηθικολογικό ή μη, μπροστά στα μείζονα φτάνει σαφώς μια στιγμή που γίνεται φανερό πως όλοι είμαστε φορείς του ιού της ανθρώπινης ανεπάρκειας.
Είτε είσαι ξένος, είτε πόρνη, είτε ληστής της συμφοράς, είτε τομάρι ναζί, το πρόσωπό σου μετρά κάποτε για μένα λιγότερα κι από ένα σκουπίδι.
Θα χαρώ να φύγεις, να χαθείς, να φυλακιστείς, να σφαχτείς — αρκεί μόνο να μ' αφήσεις λίγο μοναχό, να αφουγκραστώ το ρόγχο των πνευμόνων μου.
