web only
Εμφάνιση άρθρων Books' Journal βάσει ετικέταςΑποτέφρωση vs ταφή
Το θέμα είναι αχανές και τα εκατέρωθεν επιχειρήματα πολύ ισχυρά. Θεωρώ ωστόσο πως το δίλημμα μπορεί –με την αναπόφευκτη σχηματοποίηση– να αναχθεί στο ερώτημα της κοινωνικότητας του θανάτου. Εάν δηλαδή θεωρείς το θάνατο ένα πρωτίστως συλλογικό γεγονός που αφορά την κοινότητα ως σύνολο, έστω με εσωτερικές διαφοροποιήσεις. Ή αν τον θεωρείς κυρίως ένα ατομικό βίωμα, μη μεταφράσιμο σε κωδικοποιημένες πρακτικές, τελετουργικά, σωματικά και λεκτικά ενεργήματα.
Γράμμα από τη Ρωσία #2. Ούτε Κόκκινος, ούτε Λευκός. Έντιμος.
Οδοιπορικό στα περίχωρα της Μόσχας, μέχρι το σπίτι του συγγραφέα Μιχαήλ Πρίσβιν - που κατάφεραν να το σώσουν οι απόγονοί του, αν και είναι σε ειδυλλιακό σημείο και, συνεπώς, περιζήτητο από την τάξη των νεόπλουτων της νέας εποχής.
Η Μάχη των Πόλεων
Μετά τις τελευταίες αιματηρές τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι μπήκε για μία ακόμη φορά στο επίκεντρο της συζήτησης το ζήτημα της ριζοσπαστικοποίησης ευρωπαίων πολιτών που πιστεύουν ή ασπάζονται το Ισλάμ.
Γράμμα από τη Ρωσία #1 - Στα βήματα του Αντρέι Ρουμπλιόφ
Από σήμερα και για μερικές μέρες, καθημερινά, ο συνεργάτης μας Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης, που επισκέπτεται τη Ρωσία, θα δημοσιεύει ένα καθημερινό χρονικό της επίσκεψής του. Ο Δ.Β. Τριανταφυλλίδης εστιάζει στην ταυτότητα της αχανούς χώρας αλλά και στην ανάγκη συζήτησης αυτής της ταυτότητας με τις κατακτήσεις του μοντέρνου πνεύματος. [ΤΒJ]
Γιατί κέρδισε η Λεπέν
Η Μαρίν Λεπέν είναι εκείνη μέσα από την οποία η γαλλική κοινωνία αναγνωρίζει το βάθος της κρίσης της. Αναγνωρίζει την υποχώρηση του ρεπουμπλικανικού μοντέλου οργάνωσης της σχέσης κράτους-πολίτη και τη διάβρωσή του από μια λανθάνουσα εκδοχή πολυ-κοινοτισμού που εμφανίζεται ως πολυπολιτισμικότητα. Και παραγνωρίζει την πραγματικότητα, τα δεδομένα της παγκόσμιας οικονομίας – στην οποία η Ευρώπη και η Γαλλία δεν μπορούν να κατέχουν τη δεσπόζουσα θέση του παρελθόντος και να απολαμβάνουν τη μεγάλη ευημερία που την συνόδευε.
Καφενείο Λίβελλος, μπαρ Εδουάρδα
Την Τετάρτη, 9 Δεκεμβρίου 2015, έγινε στο Μέγαρο Μουσικής μια εξαιρετική εκδήλωση, αντάξια του Μανόλη Αναγνωστάκη, 10 χρόνια από το θάνατό του και 90 από τη γέννησή του. Ανάμεσα στους ομιλητές ήταν και ο συνεργάτης μας Γιώργος Ζεβελάκης, αποσπάσματα από την ομιλία του οποίου παρατίθενται παρακάτω. Στην εκδήλωση μίλησαν επίσης ο Ευριπίδης Γαραντούδης, ο Νάσος Βαγενάς και ο Λάκης Παπαστάθης, ο οποίος και παρουσίασε ορισμένα αποσπάσματα από το Παρασκήνιο του 1983 και ένα νεώτερο με στιγμές από τη νεαρότερη ηλικία του ποιητή. Συντόνισε η Χριστίνα Ντουνιά.
Ο Ρίχτερ, ο Λιάκος και η πολιτική θρησκεία του
Η δίκη Ρίχτερ είναι σύμπτωμα της δηλητηρίασης του δημόσιου λόγου από τους πραματευτάδες του ισοπεδωτικού αντιμνημονιασμού. Αυτό όμως πολύ δύσκολα θα μπορούσε να το παραδεχθεί ο κ. Λιάκος, που αποτέλεσε κι ο ίδιος ενεργό μέρος αυτού του μηχανισμού και αυτού του περιβάλλοντος.
Για έναν ισχυρό φορέα της σύγχρονης σοσιαλδημοκρατίας
Οι Κινήσεις Πολιτών για τη Σοσιαλδημοκρατία συνέπραξαν μαζί με το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ στη συγκρότηση της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και επεξεργάστηκαν το κείμενο που ακολουθεί για το περιεχόμενο της σύγχρονης Σοσιαλδημοκρατίας. Η επεξεργασία έγινε από σχετική ομάδα εργασίας με επικεφαλής τους Π. Κ. Ιωακειμίδη, Ν. Διακουλάκη και Γ. Τούντα.
Ματαίωση εκδήλωσης
Η εκδήλωση "Οι τουρκικές μειονότητες στην Ελλάδα και οι συστάσεις των διεθνών οργανισμών" που είχε προγραμματισθεί για αύριο 9 Δεκεμβρίου 2015 ματαιώνεται καθώς κανένας από τους εκπροσώπους κυβέρνησης και βουλευτές δεν δέχθηκαν να συμμετάσχουν ούτε καν να στείλουν γραπτές τοποθετήσεις στις συστάσεις των διεθνών οργανισμών. Θα υπάρξει αναλυτικό κείμενο την ημέρα της εκδήλωσης.
Αλλάζει η Ελλάδα;
Άραγε υπάρχει δυνατότητα διαφυγής από τον φαύλο και ανατροφοδοτούμενο κύκλο της οικονομικής καχεξίας, της πολιτικής αφυδάτωσης και των χαμηλών προσδοκιών; Πιστεύουμε πως υπάρχει. Η διέξοδος όμως δεν θα βρεθεί στην προσχηματική συνεννόηση των κομμάτων για τη διαχείριση του πολιτικού κόστους της προσαρμογής. Αντίθετα, πρέπει να αναζητηθεί στη διαμόρφωση εθνικής συναίνεσης στη βάση ενός νέου «κοινωνικού συμβολαίου» που θα δεσμεύσει το πολιτικό σύστημα σε ένα εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης, θα ενστερνιστεί τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, θα απελευθερώσει τις χειμαζόμενες παραγωγικές δυνάμεις του τόπου, θα κατανείμει δίκαια τα βάρη της προσαρμογής και θα στηρίξει αποτελεσματικά τον κοινωνικό ιστό της χώρας.