web only

Το άρθρο που ακολουθεί, δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα της εφημερίδας Le Figaro (21/4/2016). Εδώ παρατίθεται ύστερα από σχετική παραχώρηση του Pierre-André Taguieff. Αντικείμενο του σχολιασμού είναι η πρόσφατη απόφαση της Ουνέσκο, σύμφωνα με την οποία το Ισραήλ βεβηλώνει το τέμενος Αλ-Ακσά. Στην ίδια απόφαση δεν αναγνωρίζονται οι θρησκευτικοί δεσμοί που ενώνουν τον εβραϊκό λαό με το «Όρος του Ναού». Με αφορμή αυτό το μείζον συμβολικό γεγονός, και προβαίνοντας σε μία συνοπτική διαφωτιστική αναδρομή στο παρελθόν, ο Πιέρ-Αντρέ Ταγκυέφ διαπιστώνει και επισημαίνει, ακόμα μία φορά, τον εξισλαμισμό της «παλαιστινιακής υπόθεσης», καθώς και της αντισημιτικής συνωμοσιολογίας, της συνωμοσιολογικής εβραιοφοβίας, που εκφράζεται μέσω του «αντισιωνισμού».

Ο Κατρούγκαλος ναρκισσεύεται αφελώς και προκλητικά στη δημόσια σφαίρα με έναν ιδιότυπο διπλό τρόπο: ενδυματολογικά και διανοητικά. Ετσι θα μπορούσε περίφημα να αποτελεί το αντεστραμμένο είδωλο του Βαρουφάκη στο δεύτερο κωμικοτραγικό μονόπρακτο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Εάν μακροπρόθεσμα η χούντα έφερε τη λαίλαπα της «Αλλαγής», σε βραχυπρόθεσμο και μεσοπρόθεσμο επίπεδο μάλλον ευεργέτησε τη Δεξιά. Οι πραγματικότητες και οι μύθοι πίσω από ένα μείζον επεισόδιο της ιστορίας της νεότερης Ελλάδας.

Μια μικρή παρέμβαση για τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται τη δημόσια συζήτηση και τα επιχειρήματα ο έλληνας πρωθυπουργός. [ΤΒJ]

Η υπεράσπιση του εαυτού του από τον Γιώργο Παπανδρέου, στην τηλεοπτική συνέντευξη που παραχώρησε στη Σία Κοσιώνη, επί της ουσίας επιβεβαίωσε ότι η κυβερνητική διαχείρισή του κατέληξε σε αποτυχία εκκωφαντική – ανεξαρτήτως προθέσεων. Μακάρι η Ιστορία να είναι πιο αντικειμενική με τον άνθρωπο Γιώργο Παπανδρέου,  που τράβηξε τότε το κουπί. Όμως, η αναγνώριση προθέσεων δεν μπορεί να είναι δικαίωση πολιτικής! 

Με μεγάλη θλίψη πληροφορηθήκαμε τον θάνατο του Ερρίκου Μπελιές, φιλολόγου, μεταφραστή (μεταξύ άλλων, ολόκληρου του θεατρικού έργου του Σαίξπηρ) και ποιητή. Δημοσιεύουμε σύντομο βιογραφικό του, την ανακοίνωση της Εταιρείας Συγγραφέων και τρία ποιήματά του.

Ο Ερρίκος Μπελιές σπούδασε Αγγλική Φιλολογία και Αρχαιολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργάστηκε στο Υπουργείο Εξωτερικών ως Εμπειρογνώμων επιμορφωτικών θεμάτων. Δίδασκε σε θεατρικές σχολές (Εθνικού Θεάτρου, Θεάτρου Τέχνης, Αρμένη κ.α). Ήταν πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων, πρόεδρος του Οργανισμού Διαχείρισης Θεατρικών Δικαιωμάτων «Θέσπις», μέλος του Δ.Σ. της Εταιρείας Συγγραφέων, μέλος του Εκπαιδευτικού Συμβουλίου του Υπουργείου Εξωτερικών και μέλος του Επιστημονικού Συμβουλίου του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού, ενώ είχε διατελέσει αντιπρόεδρος της Εταιρείας Συγγραφέων τη διετία 2013-2015, και μέλος του Δ.Σ. του Εθνικού Θεάτρου.

Πλήρης εργοβιογραφία του στο:

http://www.authors.gr/members/view/author_155

και βίντεο στο: https://youtu.be/xsJIRkl7z4Q

Η Εταιρεία Συγγραφέων εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:

«οι άνθρωποι είναι σκληροί και οι θεοί αδύναμοι

κι εμείς άδειοι από κάθε τι εκτός από λυγμούς»

                                                             Ερρίκος Μπελιές, «Οι δίαυλοι»

Με μεγάλη θλίψη η Εταιρεία Συγγραφέων αποχαιρετά τον διακεκριμένο μεταφραστή, ποιητή και μέλος του Διοικητικού της Συμβουλίου, Ερρίκο Μπελιές.

Από τα ιδρυτικά μέλη της Εταιρείας Συγγραφέων, ο Μπελιές είναι ο πρώτος, μετά τον Βασίλη Ρώτα, που μετέφρασε στο σύνολό του το έργο του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ.

Και σήμερα, στα 400 χρόνια από τον θάνατο του Σαίξπηρ, ο Ερρίκος Μπελιές έφυγε από τη ζωή, αφήνοντας πίσω του έξι ποιητικές συλλογές και ένα εντυπωσιακά πλούσιο μεταφραστικό έργο (306 μεταφράσεις θεατρικών κειμένων και 24 μεταφράσεις πεζογραφημάτων).

Η σπάνια καλλιέργεια και το ξεχωριστό του ήθος θα λείψουν τόσο από τον κόσμο των γραμμάτων όσο και από τον κόσμο του θεάτρου, που τον έζησε σαν μεταφραστή αλλά και σαν δάσκαλο.

Στους οικείους του εκφράζουμε τα πιο ειλικρινή μας συλλυπητήρια.

ΤΡΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Τα μαλακά έτη των συναισθημάτων

Όπως το σώμα που με τον πρώτο ήχο του ξυπνητηριού

εκτοπίζει τον ύπνο αποκρυπτογραφείται και τέλος

φτάνει στην εγρήγορση την κίνηση τη συνειδητοποίηση

Ή όπως ο Σολομών που κατάφερε να γράψει το Άσμα του

με τη βοήθεια εφτακοσίων παλλακίδων που σημαίνει

ότι τουλάχιστον τόσες φορές ανανεώθηκε κι ευχαριστήθηκε

Έτσι και τα κουμπιά σφίγγονται και τελικά ανοίγουν

Χραπ το φούσκωμα του σώματος εν εκστάσει

Χρατς το ξεχείλισμα του πτώματος εν τυμπανισμώ

Γι’ αυτό θεωρώ επικατάρατους τους απελεύθερους.

Και χαίρομαι τις γενεσιουργούς επαναλήψεις

όπως το γδύσιμο και η προαιώνια ωραία πράξη

δεητικός περιμένοντας τη συναίνεση των άλλων

Μελετώντας την άθροιση των φωτοσκιάσεων στα σώματα

τις καμπύλες σαν πρωτόγραμμα σε παλαιότατο ειλητάριο

τους κουμπέδες τους μιναρέδες και τις εσωτερικές αυλές

Γιατί η ομορφιά μια αρμονία λαθών που παρασύρει

Σε παντομίμες και εικονοπαραστήματα προσωρινά

που θεώνται τα συνοπτικά τους είδωλα και υπεκφεύγουν

Το σώμα κάτι προσπαθεί να εννοήσει πριν ξεπέσει.

                                                            Από τη συλλογή Το Διακεκριμένο Σώμα, Οδυσσέας 1982

Επιμελής αναγνώστης

Μαύρα ρυάκια κάτω από τα μάτια του

κόκκινοι βολβοί ερεθισμένοι απ’ τη μελέτη

κι όμως δεν του άρεσαν –λέει– τα βιβλία.

Ίσως γιατί όλα αυτά που οι άλλοι γράφαν

μπαίνουν μέσα του τον ζύμωναν τον αλλοιώναν

του πιάναν όλο το μυαλό αφήνοντας απόξω

τα εντελώς δικά του –ένα σωστό παράπονο

ένα ακράγγισμα από χέρι αγαπημένο

ένα βαρύ κρίμα μία μικρή χαρά– που πέθαιναν

χωρίς να πάρει είδηση κανένας  σαν τα ψάρια .

                                                                                    Από τη συλλογή Οι Δίαυλοι, Κέδρος 1980

Συμπόσιο

Χορέψανε τον κόρδακα οι εταίρες

επιπλέον ήταν και το μεθύσι

οι σκλάβοι με τα κεφάλια και τα φρύδια ξυρισμένα

κάποια κουβέντα για τη φοβερή επιδημία

που 'πεσε πρόσφατα. - Τίποτα ιδιαίτερο είπαν -

έπειτα η γαλήνη της εσπέρας νότιας πολίχνης

και συριακά δαμάσκηνα και φρούτα εξωτικά.

Χαλαρωμένοι όλοι τονίζοντας τα επίκτητα

- η φυσική πορεία των σωμάτων προς τις εκβολές -

Αλλά τα φιλιά λίγα. Μετρημένα .

Γιατί η αγάπη δεν είναι ποτέ συναλλαγή.

                                                                                             Από τη συλλογή Οι Δίαυλοι, Κέδρος 1980

*Η κηδεία του Ερρίκου Μπελιές θα γίνει την Πέμπτη, 21 Απριλίου 2016, στις 4 μ.μ., από το Γ' Νεκροταφείο. Η προγραμματισμένη για την Πέμπτη 21 Απριλίου εκδήλωση της Εταιρείας Συγγραφέων «Σαίξπηρ-Θερβάντες» θα είναι αφιερωμένη στη μνήμη του εκλιπόντος. 

Ο υποβιβασμός της επίσημης ιστοσελίδας του Αρείου Πάγου σε blogέκφρασης προσωπικών απόψεων για «ιδιωτικές-διαφορές» δεν μπορεί και δεν πρέπει να περάσει στα ψιλά. Το αίτημα του κ. Βενιζέλου για πειθαρχική δίωξη της Προέδρου επανέρχεται αμείλικτο.

Όλα τα σενάρια για το «τι θέλει πραγματικά ο Τσίπρας» πάσχουν, κατά τη γνώμη μου, στο βαθμό που βασίζονται σε δύο σιωπηρές παραδοχές: 1) ότι ο Τσίπρας θέλει κάτι συγκεκριμένο για το μέλλον και, 2) ότι ξέρει αυτό το οποίο θέλει.

Ο Πάπας δεν είναι  η Δύση, για τον απλό λόγο ότι η Ευρώπη αλλά και η Βόρεια Αμερική τις οποίες συνήθως εννοούμε  με τον όρο Δύση είναι πλέον κοινωνίες που έχουν υιοθετήσει έναν μεταχριστιανικό προσανατολισμό, ασχέτως εάν ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνικής τους ηθικής καθώς και των κοινών τόπων που δεσπόζουν στη δημόσια σφαίρα έχουν χριστιανική καταγωγή.

Η συνέντευξη που ακολουθεί, ασχολείται με ένα ιδιαίτερα επίκαιρο και γνωστό πλέον θέμα, και όχι μόνον για τη Γαλλία. Αφορά το ζήτημα της «μαντήλας» και τον δημόσιο χώρο, που σύμφωνα με την γαλλική ρεπουμπλικανή θεώρηση αυτός πρέπει να παραμένει ουδέτερος από θρησκευτικές και πολιτισμικές πίστεις και τα ορατά τους σύμβολα.