Σύνδεση συνδρομητών

Τρίτη, 23 Φεβρουαρίου 2016

Τρίτη, 23 Φεβρουαρίου 2016 00:53

Τους ιδεολόγους φαν τού ΣΥΡΙΖΑ τους τοποθετώ σε εντελώς άλλο τάσι από ό,τι τους οπορτουνιστές, ευκαιριακούς, όψιμους τάχα μ’ Αριστερούς, που ψήφισαν τον αδιανόητο Τσίπρα για να μην πληρώσουν φόρους, ας πούμε, ή για να μη γίνονται, φέρ’ ειπείν, αξιολογήσεις στο Δημόσιο, ή για να πάρουν, ξέρω γω, δέκατη τρίτη σύνταξη και κάτι τέτοια γελοία, πράγματα με τα οποία ένα δεκάχρονο παιδί θα γελούσε χωρίς να μπορεί να σταματήσει έτσι και του εξηγούσες το πολύ μέσα σε ένα απόγευμα τι συνέβη στην Ελλάδα την τελευταία δεκαετία. Τους ιδεολόγους της Αριστεράς, που είδαν στον Τσίπρα και στον ΣΥΡΙΖΑ το όχημα για μια συνολική ρήξη με τους εργοστασιάρχες, τα αφεντικά, τους γαιοκτήμονες, τον καπιταλισμό, τους καναλάρχες, τη Σένγκεν, την Ευρωπαϊκή Ένωση, τη Μέρκελ, τη Microsoft, την Apple, το FoxNews, το ΗΒΟ, την Αγγλία και τις ΗΠΑ, τους καταλαβαίνω: τους νιώθω. Και μπράβο τους, γιατί είναι αλτρουιστές, και γιατί δεν φοβούνται στερήσεις, πόλεμο, πείνα, σακατίκλι. Αν θέλεις να γίνεις Βενεζουέλα, φέρσου σαν Βενεζολάνος: δεν ψηφίζεις Σαμαρά και Βενιζέλο, είναι ηγέτες δημοκρατικών κομμάτων αυτοί. Ψηφίζεις κόμματα που σου υπόσχονται να παλέψουν για τη ρήξη, για τον πόλεμο, για τη φτώχεια. Για να σε βγάλουν από το καταραμένο ευρώ, αυτό το σατανικό εργαλείο των Αγορών — οι Αγορές πρέπει να πεθάνουν, τα χρηματιστήρια να κλείσουν, ένας άλλος κόσμος, ένας κόσμος ανέχειας και πείνας, είναι εφικτός. Δεδομένου δε ότι το ΚΚΕ παραείναι περιχαρακωμένο στα δικά του και αμετακίνητο σε ποσοστά (πάντα το ίδιο νούμερο βγάζει, σε όλες τις εκλογές), και καθώς η Χρυσή Αυγή είναι ένα τσούρμο μαϊμούδες με σουγιάδες κι ας ονειρεύονται πάνω-κάτω τα ίδια, τι άλλο μένει για τη ρήξη, τι άλλη επιλογή έχει ο ιδεαλιστής παύλα πραγματιστής παύλα αλτρουιστής ψηφοφόρος της Αριστεράς που θέλει να δει τα όνειρά του να εκπληρώνονται, και να μη μένουν μέσα στα νοικιασμένα γραφειάκια τού κάθε κουκουέ μουλού μουλού κουκουέ που ζέχνουν μπαγιάτικη νικοτίνη; Πώς να κάνει το όνειρό του για μία κόκκινη —από μενεξελί λιοβασίλεμα και αριστερή καρδιά— χώρα πραγματικότητα; Για μια χώρα παρία, αφανισμένη και μόνη; Ο ΣΥΡΙΖΑ μένει. Γι’ αυτό και, ξαναλέω: τους ιδεολόγους φαν τού ΣΥΡΙΖΑ τους τοποθετώ σε εντελώς άλλο τάσι, στο τάσι των ανηκέστων. [§] Απλώς είναι πέραν πάσης προσπαθείας κατανοήσεως το γεγονός ότι πιστεύουν στ' αλήθεια πως σε ένα καθεστώς φτώχειας και κακομοιριάς θα υπάρχει καν συζήτηση περί (κάποιων) ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Όχι δικαιώματα καθαυτά: αλλά συζήτηση επί δικαιωμάτων... [§] Τελειώνουν, ευτυχώς, οι αυταπάτες. Δυστυχώς, από την άλλη, οι λάθος άνθρωποι μετανάστευσαν, αλλά θα την ξαναχτίσουμε τη χώρα ούτως ή άλλως. Αρκεί να μη μείνουν αυτοί στα πράγματα ούτε μισό καλοκαιρινό μήνα.

Κυριάκος Αθανασιάδης

Κυριάκος Αθανασιάδης. Συγγραφέας, μεταφραστής και επιμελητής εκδόσεων. Έχει γράψει τα μυθιστορήματα: Δώδεκα (1991), Μικροί κόσμοι (1996), Το σάβανο της Χιονάτης (2000), Το βασίλειο του αποχαιρετισμού (2002), Πανταχού απών (2007), Ζα Ζα (2012). Μόλις κυκλοφόρησε το βιβλίο του Η Κόκκινη Μαρία.

Προσθήκη σχολίου

Όλα τα πεδία είναι υποχρεωτικά. Ο κώδικας HTML δεν επιτρέπεται.