Πέμπτη, 31 Δεκεμβρίου 2015

Αυτές ήταν οι Γιορτές που κανείς δεν τις ήθελε και που όλοι βάλαμε πλάτη για να περάσουν μια ώρα αρχύτερα. Κάτι καταφέραμε, καλά το πάμε. Ακόμη και σήμερα, ελάχιστοι —και μόνο για προσωπικούς λόγους, δηλαδή ασχέτως Παραμονής, απολύτως ασχέτως Παραμονής— θα κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν τι συμβαίνει, δηλαδή θα ξεχαστούν και θα γελάσουν με στόμα και με μάτια. Όλοι είμαστε χαμένοι. Από τον πιο Πολύ Μεγάλο Βλάκα, αυτόν που δεν έχαψε απλώς το δόλωμα αλλά απολαμβάνει ακόμη και το αγκίστρι στο λαρύγγι του και το απολαμβάνει και στον οισοφάγο του και όπου να ’ναι θα το απολαύσει και στο στομάχι του, μέχρι και τους λιγότερο βλάκες, εκείνους που, μολονότι ήξεραν και, ναι, τα ’λεγαν (και τα δημοσίευαν με φαρδιά-πλατιά γραμμένο το όνομά τους), δεν έχουν βγει στους δρόμους ακόμη να χαστουκίζουν τον κόσμο και να του πετάνε τα καπέλα κάτω. Και μετά να τους χαστουκίζουν κι άλλη μια φορά. Και όλοι οι απ’ ανάμεσα. Όλοι όμως, μηδενός εξαιρουμένου. Οπότε ούτε χαρούλες έχει, ούτε ελπιδοφόρα μηνυματάκια χρειαζόμαστε, ούτε new year’s resolutions θα σκαρφιστούμε. Απλώς άντε να περνάνε οι ώρες να κόψουμε την πίτα και να πάει το ’15 στο καλό. Φέτος κανείς δεν θα ψάξει αν του ’πεσε το φλουρί. [§] Καλή Χρονιά.