Σύνδεση συνδρομητών

Πέμπτη, 17 Δεκεμβρίου 2015

Τετάρτη, 16 Δεκεμβρίου 2015 21:48

Ξεκίνησε ένα παιχνιδάκι στο Facebook με τις αναμνήσεις της χρονιάς, ενός είδους ανασκόπηση, θα το είδατε, λογικά το παίξατε κι εσείς, κρατάει μισό λεπτό όλο κι όλο και σε κάνει να αισθάνεσαι υποτίθεται σημαντικός και… Αλλά όχι, είναι να σε πιάνει απελπισία από το πόσο χαράμι πήγε όλο το ’15. Όλο όμως. Όλο. Είναι να σε πιάνει απελπισία. Δεν συνέβη απολύτως τίποτε καλό, σε κανένα επίπεδο (ούτε και σε προσωπικό: εδώ τα λέμε σε παρέα, δεν είμαστε νησιά, ποτέ δεν ήμαστε), και, αντιθέτως, ήρθε κι έπεσε πάνω στα κεφάλια μας ένα βαρύ βουνό καμωμένο από σκόνη που μας έχει μπουκώσει μάτια, αυτιά και μύτες. Λυπάμαι πάρα πολύ για τον χαμένο χρόνο, τη μοναδική περιουσία του ανθρώπου χωρίς δυνατότητα επανάκτησης: ο χρόνος χάνεται διαρκώς, και χάνεται πάντα, ναι, αλλά μπορεί και να χαθεί διπλά, πολλαπλά, όπως απολύτως και ολοσχερώς χάθηκε και ολόκληρη αυτή η χρονιά. Γιατί είναι χαμένες οι ώρες που δεν θέλεις να τις ανακαλέσεις, δεν θες να τις θυμάσαι, σε τρελαίνει η ιδέα πως συνέβη ό,τι συνέβη, και ντρέπεσαι να τα φέρνεις στο μυαλό σου. Και δεν μιλάμε για χαμένες ώρες εδώ, σιγά μην το κάναμε θέμα για χαμένες ώρες: μιλάμε για μια χρονιά. Μία χώρα έχασε χρονιά, ολόκληρη τη χρονιά, όπως τη χάνουν στα σχολεία. Μείναμε μετεξεταστέοι σε όλα τα μαθήματα, και δεν είναι κανείς να μας εξετάσει. Απελπισία. Κι ακόμη δεν είδαμε τα μούτρα των νέων καθηγητών, της επόμενης-ίδιας χρονιάς, της επόμενης-ίδιας τάξης. Αυτά τα φυλάει για έκπληξη η δεύτερη χαμένη χρονιά, το ’16.  

Κυριάκος Αθανασιάδης

Κυριάκος Αθανασιάδης. Συγγραφέας, μεταφραστής και επιμελητής εκδόσεων. Έχει γράψει τα μυθιστορήματα: Δώδεκα (1991), Μικροί κόσμοι (1996), Το σάβανο της Χιονάτης (2000), Το βασίλειο του αποχαιρετισμού (2002), Πανταχού απών (2007), Ζα Ζα (2012). Μόλις κυκλοφόρησε το βιβλίο του Η Κόκκινη Μαρία.

Προσθήκη σχολίου

Όλα τα πεδία είναι υποχρεωτικά. Ο κώδικας HTML δεν επιτρέπεται.