Η Μαρίνα Καραγάτση, κόρη του Μ. Καραγάτση και της ζωγράφου Νίκης Καραγάτση, πέθανε στις 14 Ιουνίου, σε ηλικία 88 χρόνων. Ήταν μια δραστήρια γυναίκα, χορτασμένη από ζωή και αναγνώριση.
Την καθόρισαν ιδιαίτερα οι γονείς της, τα ελληνικά γράμματα δηλαδή και η Άνδρος, ένα νησί ναυτικών τη μακρά μεταπολεμική περίοδο. Μια περίοδος λιτής ευτυχίας καταγράφεται στους στίχους του Ελύτη που εμπνέει και στις φωτεινές φωτογραφίες του Ανδρέα Εμπειρίκου.
Η ίδια περίοδος δίνει το υλικό του μοναδικού λογοτεχνικού εγχειρήματος της Μαρίνας Καραγάτση, του βιβλίου της Το ευχαριστημένο ή Οι δικοί μου άνθρωποι (Άγρα, 2011). Δανείζεται τη φωνή αγαπημένων προσώπων της Άνδρου και συνθέτει τρεις παράλληλους μονολόγους μιας ανοιξιάτικης ημέρας του 1950, μια δύσκολη εποχή: τη φωνή του Καραγάτση, της Λασκαρώς, της υπηρέτριας στο σπίτι και της γιαγιάς της, Μίνας. Το βιβλίο περιέχει ακόμα ένα θεατρικό μονόπρακτο που, επίσης, παραπέμπει σε εκείνη την εποχή. Το βιβλίο διασκευάστηκε για το θέατρο και ανέβηκε στο θέατρο Πορεία σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου (ο οποίος είναι γιος της).
Η Μαρίνα Καραγάτση είχε γεννηθεί στην Αθήνα το 1936. Σπούδασε ιστορία και αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ασχολήθηκε κυρίως με τη λαϊκή λιθογλυπτική της Άνδρου, όπως μαρτυρούν τα επιστημονικά βιβλία της: Λίθινες εικόνες της Άνδρου (1990), Μαρμάρινα τέμπλα στην Άνδρο τον 19ο αιώνα (1993), Κτητορικές πλάκες της Άνδρου (1996).
Συνέβαλε στην επανέκδοση των έργων του πατέρα της και στην επαναξιολόγηση κάποιων από τα υποτιμημένα του. Η μαρτυρία της για τις προσωπικότητες που συναναστράφηκε ήταν πολύτιμη, όπως πολύτιμη ήταν η άγρυπνη ματιά της στα πράγματα, ο οξύς σχολιασμός της και η στάση της απέναντι σε κοινωνικά και πολιτικά φαινόμενα που εκτιμούσε ότι κάνουν κακό στη χώρα.
Ήταν μια μοναδική προσωπικότητα.
