-Τι φορούσε ο Παπαδιαμάντης, κύριε Στεφάνου;
- «Ένα καπέλο της κακής ώρας. Πουκάμισο σαν νυχτικό. Λαιμοδέτη, άλλοτε φορούσε και άλλοτε όχι. Πανταλόνι με ξέφτια, γόνατα χρώματος ακαθορίστου. Παπούτσια σαν αρβύλες. Και για να κρύψει αυτό το χάλι, εφορούσε από πάνω ένα μαύρο χοντρό παλτό, που είχε όλα τα χρώματα της ίριδος, φόδρες σχισμένες, λεκέδες, τρύπες, μπαλώματα, ξέφτια στα μανίκια, τσέπες ξεχαρβαλωμένες σα σακούλες, ζαρωματιές - γιατί ο Παπαδιαμάντης ποτέ του δεν έβγαζε το παλτό. Με αυτό έμενε ώρες εις το γραφείο του, με αυτό έγραφε, με αυτό έτρωγε, με αυτό περπατούσε στο δρόμο, χειμώνα καλοκαίρι, ίσως με αυτό και να κοιμότανε».
-Εσείς, κύριε Κονδυλάκη, πώς τον θυμάστε;
-«Ως συνήθως ο διηγηματογράφος είχε ράβδον υπό μάλης και εκράτει με το χέρι τα δύο επί του στήθους άκρα του ενδύματός του διά να το κρατή κλειστόν, διότι ίσως δεν έκλειεν όσον ήθελεν ή το πιθανότερον διότι του έλειπεν το κουμπί».
