Σπύρος Βλέτσας
Κινηματογραφιστής και συγγραφέας. Σκηνοθέτησε τις μικρού μήκους ταινίες Κατάθεση και Προς το τέλος της διαδρομής. Το 2006 εκδόθηκε η ποιητική συλλογή του, Επί των στρωμάτων. Πιο πρόσφατο βιβλίο του, Ευ ζην, όχι lifestyle! (2009).
Τα επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας και σε άλλες πόλεις τον Δεκέμβριο του 2008, το κίνημα των Αγανακτισμένων το 2011 (που ήταν η σημαντικότερη κινητοποίηση στη διάρκεια της οικονομικής κρίσης) και η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία ήταν γεγονότα που αναγνωρίστηκαν από πολλούς σαν σταθμοί μιας ανατρεπτικής διαδικασίας η οποία συντελέστηκε τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα.
Η άνοδος του Αλέξη Τσίπρα και της ηγετικής ομάδας που βρίσκεται γύρω του στην εξουσία στηρίχτηκε σε μια καλοσχεδιασμένη ηθικολογική διαίρεση. Ακόμη και οι πιστοί οπαδοί τους δεν τους προτιμούσαν για τις επεξεργασμένες θέσεις και τις λύσεις που πρότειναν. Το δυνατό χαρτί τους ήταν η ταύτιση των αντιπάλων τους με το κακό και των εαυτών τους με το καλό. Η δύναμη του λόγου του ηγέτη εμφανιζόταν σαν ικανή να ανατρέψει την οικονομική πραγματικότητα και τους διεθνείς συσχετισμούς. Η ηθικολογική διαίρεση αποτέλεσε το έδαφος για να αναπτυχθεί μια πρωτοφανής επιθετικότητα –με λόγια και πράξεις– που αντλούσε τη νομιμοποίησή της από «την επίκληση του δίκιου» και της αυθεντικής έκφρασης των συμφερόντων του λαού. Το σύνθημα «ή εμείς ή αυτοί» συμπύκνωνε τη διαίρεση που στο μεταξύ είχαν καταφέρει να επιβάλουν σε μεγάλο μέρος των πολιτών.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει με το εικονοστάσι με τα τάματα που υπάρχει στις εκκλησίες. Όπως οι πιστοί αφήνουν εκεί τις ελπίδες τους διά πάσαν νόσον, έτσι και οι πολίτες εναπέθεταν τα αιτήματα και τις προσδοκίες τους στον Τσίπρα και στο κόμμα του: άλλος να ξαναπάρει το μισθό ή τη σύνταξη που έπαιρνε, άλλος να του χαριστεί το δάνειο, άλλος να τιμωρήσει τους παλιούς πολιτικούς, άλλος να αντισταθεί στη Γερμανία, άλλος να ανατρέψει τον καπιταλισμό. Έτσι και οι διανοούμενοι, πιθανότατα, εναπέθεσαν στον ΣΥΡΙΖΑ τη δικαίωση της ιδεολογικής κατασκευής που είχαν στο κεφάλι τους. Αναδημοσίευση από το Books' Journal #58, Σεπτέμβριος 2015, που κυκλοφορεί.
Ένα βίντεο που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο δείχνει διαμαρτυρίες ακροδεξιών εναντίον της εγκατάστασης των προσφύγων στη Γερμανία. Στα επόμενα πλάνα βλέπουμε μονάδες του γερμανικού στρατού να στήνουν καταυλισμούς για τη φιλοξενία των προσφύγων. Οι εικόνες αυτές φέρνουν στην ξανά στην επιφάνεια τα ερωτήματα γύρω από την πλήρη απουσία των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων από την προσπάθεια διαχείρισης του μεγάλου προσφυγικού κύματος.
Ο Γιώργος Κατρούγκαλος είχε δώσει δείγματα γραφής πολύ πριν γίνει υπουργός. Διαβάστε το κείμενο του Σπύρου Βλέτσα που πρωτοδημοσιεύθηκε στο τεύχος #45 του Books' Journal, Ιούλιος 2014.
Η υπόθεση Ρωμανού είναι, ουσιαστικά, μια προέκταση των γεγονότων του Δεκέμβριου του 2008. Το παρακάτω κείμενο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα Προοδευτική Πολιτική ένα χρόνο μετά τα γεγονότα εκείνα και ενώ η Ελλάδα ζούσε τις τελευταίες μέρες της ευημερίας. Τα ζητήματα που θίγονται παραμένουν ενεργά μετά από 5 χρόνια κρίσης.
«Σε βρίσκει η ποίηση» λέει ο Τίτος Πατρίκιος, αλλά μερικά κόμματα πηγαίνουν και βρίσκουν αυτά την ποίηση. Μετά την Πολιτική Άνοιξη, το Ποτάμι ήρθε να δώσει έναν ποιητικό τόνο στην πολιτική ζωή. Οι ιδρυτές των δύο αυτών κομμάτων απέφυγαν τα συμβατικά πολιτικά ονόματα και θέλησαν να εκφράσουν την υπέρβαση του παλιού πολιτικού συστήματος, επιλέγοντας μια ποιητική χρήση των λέξεων Άνοιξη και Ποτάμι. Ο συμβολισμοί είναι προφανείς. Και οι δύο θέλουν να τονίσουν τον ερχομό του καινούριου. Η άνοιξη παραπέμπει στην αναγέννηση και το ποτάμι στην ορμή.
Η έννοια του ηθικού πλεονεκτήματος αποτελεί ένα εύρημα των συμβούλων πολιτικής επικοινωνίας. Η χρησιμότητά του βρίσκεται στο ότι μεταφέρει την αντιπαράθεση από το πολύπλοκο πεδίο της πολιτικής και της οικονομίας σε ένα απλοϊκό σχήμα, όπου αρκεί να ξεχωρίσουν οι τίμιοι από τους διεφθαρμένους για να λυθούν τα προβλήματα. Εκείνος που χρησιμοποιεί το εύρημα του ηθικού πλεονεκτήματος εκμεταλλεύεται τη φυσική και αυτονόητη απέχθεια των πολιτών απέναντι σε φαινόμενα διαφθοράς και κακής διαχείρισης. Πολλοί πολιτικοί ηγέτες χρησιμοποίησαν στο παρελθόν το χαρτί της ηθικής υπεροχής, καθώς επιπλέον συγκαλύπτει κενά και ανακολουθίες της πολιτικής τους πρότασης. Ο Κώστας Καραμανλής ως αρχηγός της αντιπολίτευσης υποσχόταν να εξοικονομήσει 15 δισ. ευρώ το χρόνο από την πάταξη της σπατάλης και της διαφθοράς. Όλοι ξέρουμε τη συνέχεια.