Τα επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας και σε άλλες πόλεις τον Δεκέμβριο του 2008, το κίνημα των Αγανακτισμένων το 2011 (που ήταν η σημαντικότερη κινητοποίηση στη διάρκεια της οικονομικής κρίσης)  και η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία ήταν γεγονότα που αναγνωρίστηκαν από πολλούς σαν σταθμοί μιας ανατρεπτικής διαδικασίας η οποία συντελέστηκε τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα.

Η άνοδος του Αλέξη Τσίπρα και της ηγετικής ομάδας που βρίσκεται γύρω του  στην εξουσία στηρίχτηκε σε μια καλοσχεδιασμένη ηθικολογική διαίρεση. Ακόμη και οι πιστοί οπαδοί τους δεν τους προτιμούσαν για τις επεξεργασμένες θέσεις και τις λύσεις που πρότειναν. Το δυνατό χαρτί τους ήταν η ταύτιση των αντιπάλων τους με το κακό και  των εαυτών τους με το καλό. Η δύναμη του λόγου του ηγέτη εμφανιζόταν σαν ικανή να ανατρέψει την οικονομική πραγματικότητα και τους διεθνείς συσχετισμούς. Η ηθικολογική διαίρεση αποτέλεσε το έδαφος για να αναπτυχθεί μια πρωτοφανής επιθετικότητα –με λόγια και πράξεις– που αντλούσε τη νομιμοποίησή της από «την επίκληση του δίκιου» και της αυθεντικής έκφρασης των συμφερόντων του λαού. Το σύνθημα «ή εμείς ή αυτοί» συμπύκνωνε τη διαίρεση που στο μεταξύ  είχαν καταφέρει να επιβάλουν σε μεγάλο μέρος των πολιτών.

Ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει με το εικονοστάσι με τα τάματα που υπάρχει στις εκκλησίες. Όπως οι πιστοί αφήνουν εκεί τις ελπίδες τους διά πάσαν νόσον, έτσι και οι πολίτες εναπέθεταν τα αιτήματα και τις προσδοκίες τους στον Τσίπρα και στο κόμμα του: άλλος να ξαναπάρει το μισθό ή τη σύνταξη που έπαιρνε, άλλος να του χαριστεί το δάνειο, άλλος να τιμωρήσει τους παλιούς πολιτικούς, άλλος να αντισταθεί στη Γερμανία, άλλος να ανατρέψει τον καπιταλισμό. Έτσι και οι διανοούμενοι, πιθανότατα, εναπέθεσαν στον ΣΥΡΙΖΑ τη δικαίωση της ιδεολογικής κατασκευής που είχαν στο κεφάλι τους. Αναδημοσίευση από το Books' Journal #58, Σεπτέμβριος 2015, που κυκλοφορεί. 

Ένα βίντεο που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο δείχνει διαμαρτυρίες ακροδεξιών εναντίον της εγκατάστασης των προσφύγων στη Γερμανία. Στα επόμενα  πλάνα βλέπουμε μονάδες του γερμανικού στρατού να στήνουν καταυλισμούς για τη φιλοξενία των προσφύγων. Οι εικόνες αυτές φέρνουν στην ξανά στην  επιφάνεια τα ερωτήματα γύρω από την πλήρη απουσία των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων από την προσπάθεια διαχείρισης του μεγάλου προσφυγικού κύματος.