Andreas Umland

Πώς θα διατηρηθεί η διεθνής σταθερότητα καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες υποχωρούν από την παγκόσμια δικαιική τάξη που βασίζεται σε κανόνες;

Πώς η Ρωσία υπονομεύει το καθεστώς μη διάδοσης των πυρηνικών όπλων

Σήμερα οι Ηνωμένες Πολιτείες μοιάζουν εν μέρει με την Ουκρανία πριν από δεκαπέντε χρόνια.

Για τη συντριβή του αεροπλάνου από το Αϊζερμπαϊτζάν στο Καζακστάν, το οποίο φέρει ίχνη από «εξωτερική πρόσκρουση», κατά τη διατύπωση των αζερικών αρχών, που προκλήθηκαν πάνω από τη ρωσική επικράτεια, παραχώρησε συνέντευξη ο Andreas Umland. Κατά τη γνώμη του, όλα δείχνουν ότι επρόκειτο για επίθεση κατά του αεροσκάφους, γι’ αυτό και αναλύει το γεγονός και τις συνέπειές του υπό το πρίσμα του περιστατικού της κατάρριψης του MH17 δέκα χρόνια νωρίτερα.

Ο μόνιμος και διαρκής περιορισμός των επεκτατικών και ηγεμονικών φιλοδοξιών της Μόσχας είναι εφικτός μόνο μέσω μιας περισσότερο ή λιγότερο δίκαιης ρωσο-ουκρανικής ειρήνης.

Πώς η ετικέτα του φασισμού συμβάλλει στην κατανόηση του πολέμου της Ρωσίας

Η ανακοίνωση του ρώσου προέδρου για την αλλαγή του στρατιωτικού και πυρηνικού δόγματος της Ρωσίας αποσκοπεί να αποτρέψει τους ξένους εταίρους και συμμάχους της Ουκρανίας να δώσουν στήριξη στο μαχόμενο κράτος.

Πώς η επιχείρηση της Ουκρανίας στο Κουρσκ προκαλεί την Κίνα να πάρει  δημόσια θέση [ή να κάνει come-out]

Η συνεχής υποστήριξη του Πεκίνου για διαπραγματεύσεις μεταξύ Μόσχας και Κιέβου έχει αποκτήσει, μετά την ουκρανική κατοχή ρωσικών εδαφών, νέο νόημα. Μια κινεζική ή άλλη εκτός της Δύσης ώθηση για μια ρωσο-ουκρανική διευθέτηση θα μπορούσε να οδηγήσει σε ουσιαστικές ειρηνευτικές συνομιλίες.

Η ουκρανική εισβολή στην περιοχή Κουρσκ, βαθιά στο έδαφος της Ρωσίας, εξελίσσεται σε κρίσιμη καμπή, ανοίγοντας μια νέα σελίδα στη μεγαλύτερη στρατιωτική σύγκρουση στην Ευρώπη από το 1945.

Ενώ ο ρωσο-ουκρανικός πόλεμος αποτελεί μόνο ένα σύμπτωμα ευρύτερων καταστροφικών διεθνών τάσεων, η έκβασή του καθορίζει προς ποια κατεύθυνση θα εξελιχθεί ο κόσμος. Η αντίσταση της Ουκρανίας θα μπορούσε να συμβάλει στη διεθνή σταθεροποίηση, στον εκδημοκρατισμό και στην ανάσχεση του αυταρχισμού, καθώς και στη  θεσμική/τεχνολογική καινοτομία.