web only

10 πράγματα που θα μπορούσαν ήδη να έχουν γίνει, τόσες εβδομάδες, χωρίς να δημιουργηθούν οι εικόνες που μας εξέθεσαν ανεπίστρεπτα και μας γέμισαν με ντροπή.

Κάθε φορά που ακούω στις ειδήσεις ότι η Τρόικα (ή Θεσμοί ή Κουαρτέτο) φεύγει χωρίς να κλείσει η διαπραγμάτευση, το ποίημα του Γιώργη Παυλόπουλου θυμάμαι. Δεν είναι ανάγκη να κλείσει η διαπραγμάτευση, η πόρτα της είναι μια πόρτα ανοιχτή, αρκεί μόνο να δούμε στο βάθος.

Πλάι στους εθελοντές που περιθάλπουν τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, στα campus και στους ανοιχτούς καταυλισμούς της ντροπής, όπως η Ειδομένη και ο Πειραιάς, δρουν διάφοροι επαγγελματίες καλοθελητές που αποκαλούν τον εαυτό τους «αλληλέγγυο» και λειτουργούν ως συμβουλάτορες, παρακινητές και, θα έλεγe κανείς, μάνατζερ των προσφύγων και των μεταναστών. Ποιοι είναι οι έμποροι της αλληλεγγύης. [ΤΒJ]

Το κείμενο του ιστορικού Φίλιππου Ηλιού, ιδρυτή των Αρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ), που έχουν έδρα στο κτίριο του ΣΥΡΙΖΑ, στην πλατεία Κουμουνδούρου, είναι η αριστερή αντεθνικιστική ανάγνωση της υστερίας που επικράτησε στην Ελλάδα μετά το 1992, σχετικά με το όνομα της γειτονικής χώρας, η συνταγματική ονομασία της οποίας είναι Δημοκρατία της Μακεδονίας. Δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στις 21/2/1993, στην εφημερίδα Εποχή, ως συνέντευξη στον Νίκο Φίλη. Εδώ αναδημοσιεύεται από το βιβλίο Ψηφίδες Ιστορίας και Πολιτικής του 20ού αιώνα, Πόλις, Αθήνα 2007.

Oι αντισημιτικές δηλώσεις αυξάνονται. Ο Πάνος Καμμένος, ο Παναγιώτης Κουρουμπλής και ο Γιώργος Κουμουτσάκος είναι δεινοί χειριστές των αντισημιτικών στερεοτύπων. [ΤΒJ]

Ο γελοιογράφος Ανδρέας Πετρουλάκης είχε "προβλέψει" σε μια από τις πολύ διάσημες βινιέτες τoυ ότι οι άλλοι θα τη φωνάζουν Μακεδονία και εμείς θα τη λέμε Νίτσα. Επιβεβαιώθηκε. [ΤΒJ]

Όσο η Ειδομένη δεν αποφορτίζεται παραμένει μία δυνητική πηγή έντασης που μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρό συνοριακό επεισόδιο με την πΓΔ της Μακεδονίας αλλά, δυστυχώς, αυτή η πτυχή δεν κερδίζει χώρο στην επικαιρότητα και στη δημόσια συζήτηση.

Η Ειδομένη είναι μια ιστορία μεγάλης εθνικής ντροπής. Η συγκυρία, ωστόσο, αναδεικνύει δύο μείζονα θέματα, τα οποία αίρονται πάνω ακόμα και από αυτή την ανθρωπιστική τραγωδία που συμβαίνει εκεί: ποιοι είναι αυτοί οι «αλληλέγγυοι» και ποιος είναι, εν τέλει, ο ρόλος του κράτους; [ΤΒJ]

Η εθνική συναίνεση για τα δήθεν εθνικά θέματα απαιτεί κοινή γραμμή ακόμα και στη διαστρέβλωση. Και τότε, όταν κάποιος γράφει και προφέρει Μακεδονία σε μια ξένη γλώσσα, τα ελληνικά ΜΜΕ, κατά κανόνα, μεταφράζουν: FYROM! [TBJ]

Εδώ και καιρό στη χώρα, ήδη από τις ιαχές του δραχμισμού, στο όνομα του λαού διαμεσολαβείται ο πιο ακραίος ελιτισμός. Και είναι πράγματι ελιτισμός, και μάλιστα πρόστυχος, όταν το σύνορο ή το νόμισμα προσλαμβάνονται σε μια αυθαίρετη, αναρχίζουσα διάσταση, η οποία μπορεί να καταλυθεί ακαριαία χωρίς να λαμβάνονται υπ' όψη οι αντοχές και η κοινωνική συνοχή στο πλαίσιο ενός αδιαφανούς ανοιχτού «δραχμοσυνόρου».