Παντελής Μπασάκος

Σπούδασε φιλοσοφία στην Αθήνα και στο Παρίσι. Πρωτοδίδαξε (1977) στην Αθήνα, στο Κέντρο Φιλοσοφικών Ερευνών.Έχει διδάξει στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου (1979-2014) και ως επισκέπτης καθηγητής στο φιλοσοφικό τμήμα του Πανεπιστημίου Κρήτης. Υπήρξε συνεκδότης του περιοδικού του Κέντρου Φιλοσοφικών Ερευνών Δευκαλίων, μαζί με τους καθηγητές Παύλο Καλλιγά και Ιόλη Πατέλη. Διευθύνει, μαζί με τους καθηγητές Βασίλη Κάλφα και Γεράσιμο Κουζέλη, την έκδοση των Απάντων του Αριστοτέλη από τις εκδόσεις Νήσος, με την χορηγία του Πολιτιστικού Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος. Κυριότερα γραπτά: L’ instance d’ aporie, essai sur Platon (1981), Επιχείρημα και Κρίση (1999), Τρεις Γλώσσες, Αριστοτέλης - Husserl - Wittgenstein (2006), Αριστοτέλης Τέχνη Ρητορική (μετάφραση και εισαγωγή, 2016).
Θέλω να σε βρίσω, σημαίνει πως θέλω να σου πετάξω τον μουτζούρη, να σε ταυτίσω με το πιστοποιημένο τέρας. Τώρα, μου είπαν από το κόμμα πως το παράκανα. Εντάξει λοιπόν, έστω να της πω, με μισό στόμα, μια συγγνώμη, που την ταύτισα με το τέρας. Το τέρας όμως είναι τέρας, με όποια μορφή και να εμφανιστεί και εμένα αυτή είναι η δουλειά μου, αυτή είναι η δουλειά μας στο κόμμα, σωτήρες από τα τέρατα, τι τεκμήριο αθωότητας τώρα - είπαμε μια συγγνώμη να ζητήσω, όχι να μείνω και άνεργος.
Μιλάς για Turkeaegean, όπως έχεις δικαίωμα (η κατοχύρωση είναι η προβοκάτσια, με αυτό πας το τυράκι πιο κοντά στο ποντικάκι), ο άλλος εξανίσταται, φωνάζει, το αμφισβητεί. Αποτέλεσμα: α) το Turkaegean φυσικά το χρησιμοποιείς, μπορείς και χωρίς άδεια, υπάρχει Τουρκικό Αιγαίο όπως υπάρχει και Γαλλική Μεσόγειος, κ.ο.κ. β) Μπορείς να παρουσιάσεις τον άλλον ως επιθετικόν, που θέλει να σε στερήσει από τον στοιχειώδη σου ζωτικό χώρο, να μην σε αφήνει να ανασάνεις.
Η δύναμη της Ευρώπης: είναι ελκυστική. Η αδυναμία της Πουτινικής Ρωσίας: είναι πιο απωθητική και από τους καθεστωτικούς παπάδες της.
«Πέθανε η "ψυχή" της Εθνικής Πινακοθήκης, Μαρίνα Λαμπράκη - Πλάκα». «"Αντίο" στη γυναίκα που ταύτισε το όνομά της με την Εθνική Πινακοθήκη» (τίτλοι στην Εφ.Συν, 13/6/2022).
«Για τη Ρωσία τυχόν ένταξη της Ουκρανίας στην ΕΕ θα έπληττε ουσιώδη οικονομικά και στρατηγικά της συμφέροντα. Υποστηρίζεται βέβαια πως δεν είναι αποδεκτό μια χώρα να αντιτίθεται στην ελεύθερη επιλογή του εξωτερικού προσανατολισμού μιας άλλης».*
Ακουσα τον λόγο του Πρωθυπουργού στο Κογκρέσσο. Μετρημένος και ουσιώδης, η απαραίτητη captatio benevolentiae αναφέρθηκε σε κοινές αξίες σημαντικές, που δικαιολογούν κοινούς αγώνες για την υπεράσπισή τους. Από αυτές τις προκείμενες, τα συμπεράσματα προέκυπταν σαν από μόνα τους. Ένας καλός λόγος.
Πάντως, όξω απ' άδικο: θα μπορούσαν εκεί στο κόμμα της Αριστεράς να παρουσιάσουν και έναν ή δύο συνυποψηφίους του νυν και αεί προέδρου, υποψήφιους «γλάστρες», για να υπάρξει μια εικόνα δημοκρατικότητας, να καθαρίσει κάπως η ατμόσφαιρα από την επίμονη μυρωδιά του φοβικού, που σκεπάζει όλες τις άλλες, στην εκλογή της Κυριακής. Δεν το έκαναν. Μπορεί από ειλικρίνεια, αλλά μπορεί και ο φόβος να είναι τόσο ισχυρός, εντέλει, που να μην εμπιστεύεσαι ούτε και τη γλάστρα, μη γίνει κανένα λάθος και ανθίσει.
Μια πράξη δεν καταργεί, ποτέ, την ελευθερία. Δεν στέλνεις έναν αστυνομικό στην πόρτα κάθε σπιτιού επειδή στην πόλη έγιναν τρεις ληστείες και κάτι φόνοι. Ούτε θέλεις να παρακολουθούνται ένας ένας οι πολίτες, χωριστά, για να αποφευχθεί ή για να καταγραφεί η όποια παράβαση που μοιραία θα γίνει. Στην κομμουνιστική Κίνα το προσπαθούν, ίσως και να το έχουν κατορθώσει. Δεν τη ζηλεύουμε.