Μιχάλης Ροδόπουλος

«Διαφωνίες υπάρχουν πάντα στα νομικά. Όμως στρατόπεδα για όσους θέλουν να εμφανίζονται στον δημόσιο λόγο υπάρχουν μόνο δύο. Της ελευθερίας και της καταπίεσης. Το "και" εδώ με την έννοια της διακρίσεως. Της αυστηρής διακρίσεως». Oι τηλεοπτικές άδειες, το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης, το Συμβούλιο της Επικρατείας, το Σύνταγμα, ο υπουργός Νίκος Παππάς και ο Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Γιάννης Δρόσος. [ΤΒJ]

Κατά μια έννοια θα πρέπει να κάνουμε το σταυρό μας ή να ομνύουμε πολιτικό όρκο, κατ’ όπως προτιμάτε, που οι επιλογές στο τραπέζι είναι μεταξύ απλής και ενισχυμένης αναλογικής. Διότι η μόχλευση των αριθμών και των ιδεών σε έναν συγχυσμένο εγκέφαλο μπορεί να καταλήξει σε πολλά αποτελέσματα, τα οποία δεν έχει καν φανταστεί σώφρων νους.

Οι λαοί ασφαλώς και κάνουν λάθη. Από την εποχή του Πόντιου Πιλάτου, δημοψηφισματικά αποφάσισαν να χαρίσουν την ζωή στον Βαραβά και να σταυρώσουν τον Ιησού. Στην Γερμανία εξέλεξαν τον Χίτλερ με δημοκρατικές διαδικασίες, ενώ το 1920 στην Ελλάδα καταψήφισαν στις εκλογές τον Ελευθέριο Βενιζέλο που είχε διπλασιάσει σε έκταση την πατρίδα. Οι λαοί δεν είναι πάντοτε σοφοί. Αλλά ποιος είναι αυτός που δεν κάνει ποτέ λάθος; Ποιος είναι ο σοφός;

Η Ευρώπη κοιμήθηκε αρτιμελής και ξύπνησε ακρωτηριασμένη. Ένα σημαντικό μέλος της χάθηκε. Όχι το πιο αδύναμο οικονομικά, ούτε το ασθενέστερο πολιτικά. Το Ηνωμένο Βασίλειο είναι ένα κράτος γεωπολιτικά πανίσχυρο. Η αποχώρησή του δεν έγινε λόγω ασφυκτικής οικονομικής πίεσης αλλά εξαιτίας του θανάσιμου αμαρτήματος της λαιμαργίας. Λαιμαργία για περισσότερη εξουσία.

Oι δικαστές έχουν πρόσωπα, οικογένειες, φίλους. Δεν είναι «οι δικαστές». Είναι η Μαρία, ο Κώστας, ο Νίκος. Ζουν δίπλα μας, φυσιολογικοί άνθρωποι. Και ένας υπουργός βγαίνει να τους μειώσει με τη γνωστή μαγκιά του καφενείου. Καθένας και η πορεία του. Η Χ με αξιοπρέπεια και κάποιοι υπουργοί με τη μαγκιά του καφενείου. Προφανώς και δεν ζούμε όλοι για μια υπόληψη. Κάποιοι ζουν μόνο για έναν καφέ. 

Το ρολόι για τις κάλπες στο Ηνωμένο Βασίλειο μετρά αντίστροφα. Η Πέμπτη, 23 Ιουνίου 2016, είναι μέρα κρίσιμη και ιστορική. Το αποτέλεσμα θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό την ιστορική μορφολογία της Γηραιάς Ηπείρου τις επόμενες δεκαετίες. Οι εταιρείες δημοσκοπήσεων και στοιχημάτων παρέχουν αντικρουόμενες ενδείξεις για το αποτέλεσμα. Αν το Ηνωμένο Βασίλειο παραμείνει εντός κοινοτικής τροχιάς, θα ξημερώσει μια μέρα σαν όλες τις άλλες. Αν όμως επέλθει η ρήξη, τι ακριβώς θα σημαίνει αυτό; Ποια αλληλουχία αντιδράσεων θα απελευθερωθεί;

Στην Αστειευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία παίζεται ένας ιδιόμορφος κλεφτοπόλεμος. Εκτοξεύονται στον δημόσιο λόγο διάφορα πρωτοφανή για δημοκρατική χώρα σχέδια. Ακολούθως, οι εφημερεύοντες συνταγματολόγοι εντοπίζουν αμέσως τα άτοπα. Η αντισυνταγματικότητα εξαρθρώνεται. Έλα όμως που οι δράστες αστειεύονταν. Το δίκαιο λένε δεν ασχολείται με αστεϊσμούς και έτσι ο κλεφτοπόλεμος συνεχίζεται ες αεί χωρίς κυρώσεις.

Η κουβέντα ας σταματήσει εδώ. Κανείς δεν πρόκειται να ανεχθεί τέτοια κατάδηλη παραβίαση του Συντάγματος της Ελλάδας. O λαός δεν πρόκειται να αποτελέσει την Κολυμβήθρα του Σιλωάμ για να θεραπεύσει την νόσο μεγαλείου όσων φαντασιώνονται Εθνοσυνελεύσεις στο Άστρος Κυνουρίας.

Τα δημοσκοπικά ευρήματα και η πολιτική συζήτηση εστιάζουν στο πρώτο κόμμα αφού μόνο η κυβερνητική θέση δαφνοστεφανώνεται με εξουσία. Στην πολιτική ωστόσο δεν ισχύει καθ’ ολοκληρίαν το ρητό ο πρώτος είναι πρώτος και ο δεύτερος τίποτα.

Από τη στιγμή που το περασμένο καλοκαίρι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έκανε την θεαματική στροφή και πλέον υπογράφει αριστερά Μνημόνια, ψηφίζει περικοπές, βάζει κόφτες και δεν προλαβαίνει να παίρνει μέτρα, δηλαδή έγινε μνημονιακότερη των μνημονιακών, η Αντιπολίτευση φαίνεται να έχει περιέλθει σε αμηχανία ως προς την στρατηγική που πρέπει να ακολουθήσει. Ο Τσίπρας έπαυσε –έστω και προσωρινά– να αντιμάχεται τους δανειστές και εμφανίζεται να είναι ο πιο καλός ο μαθητής στις απαιτήσεις των Θεσμών (ή της Τρόικας, για να θυμόμαστε τα παλιά). Η Νέα Δημοκρατία από την άλλη πρέπει να αποφασίσει πώς θα αντιδράσει σε αυτή την οββιδιακή μεταμόρφωση που εξασφάλισε στους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ χρόνο παραμονής στην εξουσία επί θυσία της όποιας αριστερής ιδεολογίας.