Μιχάλης Ροδόπουλος

Τι είναι τελικά το Σύνταγμα για το οποίο όλοι μιλάνε; Είναι άραγε ένας τεχνοκρατικός νόμος σαν όλους τους άλλους, ένας νόμος με άρθρα και παραγράφους, προϊόν νομικών αποκλειστικά για νομικούς; Είναι μήπως ένα πολιτικό κείμενο, μια συμβολική διακήρυξη που εγκαθιδρύει  το Πολίτευμα μιας χώρας κατά τρόπο ένδοξο και πανηγυρικό; Είναι το απάγκιο των φτωχών και κατατρεγμένων όταν εξανεμίζεται κάθε ελπίδα να εισακουσθούν από τυχόν ανάλγητους κυβερνήτες; Είναι η θεσμοποίηση της ιστορικής μνήμης ενός έθνους που συλλαμβάνει σε επίπεδο αρχών την κοινή πορεία ενός λαού στο χρόνο; Η απάντηση είναι ότι το Σύνταγμα είναι όλα αυτά μαζί.

Αν δεν αλλάξει η Κεντροαριστερά δεν θα συνεγείρει πλήθη που θέλουν να εκφραστούν σε αυτόν τον ιδεολογικό χώρο. Τα προσωπικά καπρίτσια των εκφραστών της ανασυγκρότησης δημιουργούν πρόβλημα στο ευρύτερο πολιτικό σύστημα και όχι μόνο στα του οίκου τους. Απόντος δυναμικού εκφραστή της πολιτικής αυτής ιδεολογίας καταφέρνει ο ΣΥΡΙΖΑ να συγκρατεί αιχμάλωτους ψηφοφόρους ελλείψει εναλλακτικής δυνατότητας.

Και ενώ όλη η ελληνική κοινωνία περιμένει σύσσωμη την έκβαση στο σήριαλ των  αδειών, σήμερα το πρωί μετά από μόλις μιας ώρας συνεδρίαση, διακόπηκε η διάσκεψη στο Συμβούλιο Επικρατείας για άγνωστη ημερομηνία.

Αυτή η κυβέρνηση παρουσιάζει μια έλξη προς τα assets, δηλαδή προσελκύει ιδιαίτερα έντονους χαρακτήρες, τους δίνει μια υπουργική καρέκλα και έπειτα αυτοί αλωνίζουν ξεδιπλώνοντας το ταμπεραμέντο τους. Χαρακτηριστικό δείγμα ήταν ασφαλώς ο Βαρουφάκης που μας είχε μαγέψει με τη φαντεζί διαπραγματευτική του δεινότητα. Η κυβέρνηση με τον assetομαγνήτη  αναπλήρωσε την –ομολογουμένως δυσαναπλήρωτη– απουσία του με ένα νέο asset, asset εσωτερικού θα μπορούσαμε να πούμε, τον Νίκο Παππά.

Λένε ότι για να ασχοληθεί κανείς με την πολιτική πρέπει να έχει γερό στομάχι. Φανταζόμουν ότι η έκφραση είναι μια μεταφορά αλλά δεν πρέπει να αποκλείονται περιπτώσεις όπου το προσόν του γερού στομάχου χρειάζεται κατά κυριολεξία για να επιβιώσεις από ενορχηστρωμένες επιθέσεις, σκληρές, ύπουλες και κατασκευασμένες χωρίς να διαταράξεις την ομαλή λειτουργία του πεπτικού σου συστήματος. Ο Γιάννης Στουρνάρας αποδεικνύει πως έχει πολύ γερό στομάχι για να αντέχει όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης την συστηματική προσπάθεια σπίλωσης του χαρακτήρα και της υπόληψής του.

 Ο πιο εύκολος και άμεσος τρόπος για να απαλλαγείς από ενοχλητική ημικρανία είναι να σπάσεις το πόδι σου. Αυτοστιγμεί θα πάψει να σε απασχολεί ο πονοκέφαλος και η προσοχή θα επικεντρωθεί στο σπασμένο πόδι. Η γραμμή δικαιολόγησης για τη δήλωση του Πρωθυπουργού στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, όπου προκατέλαβε ουσιαστικά την απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας στην εκκρεμή δίκη για τις άδειες, είναι πως έχουν γίνει άλλα κι’ άλλα πολύ χειρότερα, μια δήλωση δεν είναι τίποτα το συνταρακτικό. Είναι, θα μπορούσαμε να πούμε, μια αθώα παρέμβαση.

Η Θεσσαλονίκη είναι μια όμορφη πόλη, πιο όμορφη τον Σεπτέμβρη που δεν έχει πιάσει ακόμα το διαπεραστικό κρύο και η περατζάδα στην παραλία αποπνέει έναν αποκαλόκαιρο ρομαντικό κοσμοπολιτισμό. Μια απόδραση στην συμπρωτεύουσα αυτή την εποχή είναι ό,τι πρέπει. Κάπως έτσι θα σκέφτονταν οι πολιτικοί όταν ανέβαιναν μπουλουκηδόν ολόκληρα υπουργικά συμβούλια για να τιμήσουν τη Διεθνή Έκθεση. Τι βόλτες στα μπουζούκια, τι τσιμπούσια στα τσιπουράδικα, τι καφεδάρες στην Αριστοτέλους. Γέμιζαν τις μπαταρίες τους για να ανασκουμπωθούν μετά στα Υπουργικά καθήκοντα. Αλλά επειδή χαρά που δεν μοιράζεται, είναι μισή χαρά, καθιερώθηκε μια κάπως αλλόκοτη πρακτική. Οι Πρωθυπουργοί πρέπει να εξαγγέλουν παροχές προς το λαό, μην τυχόν και χαρακτηρισθούν μοναχοφάηδες. Πιστός στην σοσιαλιστική παράδοση, ο Αλέξης Τσίπρας ανηφορίζει ξανά στη Σαλονίκη που αγαπά, σε μια φτηνή καρικατούρα-ρημέηκ της άλλοτε πλουσιοπάροχης επέλασης του στα Βόρεια.

Πού πήγαν οι καλλιτέχνες που διαδήλωναν, προ ΣΥΡΙΖΑ, κατά των μνημονίων και υπέρ των θέσεων εργασίας όσων έβγαιναν στην ανεργία, ιδίως μάλιστα για τα θύματα του «μαύρου» την ΕΡΤ; Γιατί δεν τους συγκινεί εξίσου το «μαύρο» που εξαγγέλλεται για τα ιδιωτικά κανάλια; Τι έγινε τόση σωρευμένη αγανάκτηση, πώς εκτονώθηκε – μάλιστα σε συνθήκες σαφώς δυσκολότερες; [TBJ]

Πλέον, στην Αριστερά χωρίζει η κακοήθεια από την κομψότητα. Η κυβέρνηση αφ' ενός φέρεται με τακτ ακόμα και στους εγκληματίες των Εξαρχείων, ωστόσο ταυτόχρονα λαμβάνει απόφαση ίδρυσης Γραφείου Πρωθυπουργού στην Θεσσαλονίκη. Διότι από το υστέρημα των φόρων μας, θα στηθεί άλλο ένα κρατικό γραφείο, με προσωπικό και λειτουργικά έξοδα. 

Το κείμενο που διαβάζετε σκοπό έχει να αφιερωθεί στον πρωταγωνιστή των ημερών, τον υπουργό Νίκο Παππά. Διάλεξα όμως έναν τίτλο που να μην αναφέρεται ευθέως σε αυτόν για δύο λόγους που πιστεύω αμφότεροι θα τον ικανοποιήσουν και θα δικαιολογήσουν την επιλογή.