Φιλελευθερισμός

Δημήτρης Ιωάν. Μηλιάκος, Η κοινωνικοοικονομική πορεία και το βίαιο τέλος της Αγροτικής Τράπεζας. Ντοκουμέντα, μυθεύματα και αναπάντητα ερωτηματικά, Βασδέκης, Αθήνα 2021,  262 σελ.

Ζούμε σε ένα ιστορικό μεταίχμιο καθώς νέες προκλήσεις μεγάλης κλίμακας  για τις κοινωνίες και την πολιτική  πηγάζουν από την οικονομική κρίση, την πανδημία, την κλιματική κρίση, τα μεταναστευτικά ρεύματα, την τεχνολογική εξέλιξη (η λέξη κλειδί εδώ είναι η ψηφιοποίηση), τις γεωπολιτικές ανακατατάξεις. Γιατί τότε ασχολούμαστε με ένα επεισόδιο του παρελθόντος – το άδοξο τέλος της ΑΤΕ;   Η απάντηση είναι απλή: για να κατανοήσουμε τι πήγε στραβά, γιατί πήγε στραβά και τι θα πρέπει να προσέξουμε στο μέλλον. (τεύχος 124)

Δημήτρης Δημητράκος, Ηγεμονία και Λόγος. Ο Αντόνιο Γκράμσι και το πρόβλημα της κατάκτησης της εξουσίας, Επίκεντρο, Θεσσαλονίκη 2021, 399 σελ. 

«Αυτό που με ενέπνευσε είναι η εσφαλμένη σύνδεση στον δημόσιο διάλογο της σκέψης του Γκράμσι με τα σύγχρονα λαϊκιστικά κινήματα. Ο Γκράμσι αντιτίθεται σθεναρά στην ιδέα του λαϊκισμού. Δεν υποστηρίζει τις διάσπαρτες, ορμέμφυτες εκδηλώσεις, εξεγέρσεις, διεκδικήσεις δικαιωμάτων κ.λπ. Το πρόταγμα του Γκράμσι είναι πολιτικό, εξουσιαστικό. Αφορά την κατάκτηση της εξουσίας. Δεν έχει καμία σχέση με ένα είδος “πολιτιστικής επανάστασης” στο όνομα των καταπιεσμένων κάθε είδους, που επιχειρείται από ορισμένους στην Αμερική, αλλά και ευρύτερα, όπως συμβαίνει, για παράδειγμα, με το αίτημα της περίφημης cancel culture, δηλαδή με την ακύρωση μιας κουλτούρας και την αντικατάστασή της από μια άλλη». Μια συνομιλία με τον καθηγητή Δημήτρη Δημητράκο.

Συνέντευξη στον Γιώργο Αρχόντα και τον Ηλία Κανέλλη

Mark Lilla, Κάποτε φιλελεύθερος, και πάλι φιλελεύθερος. Περί της πολιτικής των ταυτοτήτων, μετάφραση: Ελένη Κοτσυφού, επιμέλεια: Κώστας Π. Αναγνωστόπουλος, Επίκεντρο, Θεσσαλονίκη 2018, 176 σελ.

Ο φιλελευθερισμός έχει μετατραπεί από κινηματική ιδέα σε ιδεολογία των κινημάτων, εστιάζοντας σχεδόν εμμονικά στην πολιτική των ταυτοτήτων, κατακερματίζοντας την κοινωνική του βάση σε ισχνές ατομοκεντρικές συλλογικότητες, συχνά αποκομμένες η μία από την άλλη, και τελικά αφήνοντας το πεδίο ελεύθερο για τους νεοσυντηρητικούς. Ο καθηγητής Μαρκ Λίλλα περιγράφει τη συντηρητική αντεπανάσταση και τα τακτικά λάθη του φιλελευθερισμού, που συμβάλλουν στην αποπολιτικοποίηση, τον κοινωνικό κατακερματισμό και την αδυναμία συσπείρωσης της κοινωνίας των πολιτών. [TBJ]