Λάκης Δόλγερας

XXXΙV. 28/4/2020. Οι γιατροί –που, φυσικά, αγωνίζονται να μάθουν από κλινικές παρατηρήσεις και κυρίως από επείγουσες, μικρές και δύσκολες έρευνες–, αν και αβέβαιοι, παρέχουν την απαιτούμενη βεβαιότητα σε μας, μάλλον κάτω από τον απλό αλλά λογικό συλλογισμό: είμαστε σε καλά χέρια, μας σκέφτονται, μπορεί να μην ξέρουν ακόμη αλλά προσπαθούν, κάνουν ό,τι μπορούν, θα τα καταφέρουν.

XXXΙΙΙ. 27/4/2020. Το success storyτης χώρας στο χειρισμό της πανδημίας δεν αρκεί για να κρύψει δυσάρεστες πτυχές του κοινού βίου. Ήδη έχουν αναδειχθεί ορισμένα οδυνηρά ζητήματα που έμειναν κρυμμένα από τη γενική θέα, ζητήματα μεγάλης δυστυχίας.

XXXIΙ. 26/4/2020. Η κοινωνία της γνώσης έχει στη διάθεσή της σημαντικά εργαλεία για την κατανόηση πολύπλοκων βιολογικών φαινομένων, ακατανόητων, ίσως, στην πρώτη ματιά. Μεταξύ αυτών, η θεωρία της εξέλιξης όπως έχει εμπλουτισθεί και διαμορφωθεί στη μεγάλη πορεία της, καθώς και συγκεκριμένες σχετικές έρευνες.

XXXI. 25/4/2020. Εκτός από τις συνωμοσιολογικές και θρησκευτικές εξηγήσεις των επιδημιών και των λοιπών κακών, υπάρχουν και κάποιες που μοιάζουν να έχουν την εγκυρότητα της επιστήμης ή καλύπτονται από τον κώδικά της.

XXX. 24/4/2020. Προσπαθώντας να περιγράψω την ενδιάθετη ανάγκη του ανθρώπου να εξηγήσει τον κόσμο και τα φαινόμενα με απλοϊκούς και ενιαίους τρόπους, χθες, έγραψα για μια συνάντησή μου με τη χριστιανική άποψη ενός μοναχού αναχωρητή. Σήμερα θα μιλήσω για τη συνάντησή μου με την άποψη ενός αυστηρού μουσουλμάνου.

ΧΧIΧ. 23/4/2020. Πόθεν προέκυψεν ο κορωνοϊός; Για κάποιους πιστούς χριστιανούς, ο άνθρωπος είναι ελεύθερος να διαλέξει μεταξύ καλού και κακού. Όταν προτιμήσει ή διολισθήσει στο δεύτερο, ο πανάγαθος Θεός του στέλνει δοκιμασία ώστε να μετανοήσει, να επανέλθει στο δρόμο της αρετής και αργότερα ν’ ανταμειφθεί με τον παράδεισο...

ΧΧIIΧ. 22/4/2020. Ένα διαφορετικό Πάσχα, αυτό του 2020. Βρεθήκαμε πιο κοντά στην άνοιξη, την ήσυχη αλλά τόσο υπέροχη ανάσταση της φύσης. Με περισσότερη σκέψη, ενδοσκόπηση και αναστοχασμό για το σήμερα, το χτες και το αύριο. Αν δεν ήταν μακριά τα αγαπημένα πρόσωπα δεν θα ήταν και άσχημα.

Αλμπέρ Καμύ, Η Πανούκλα, πρόλογος: Ροζέ Μιλιέξ, εισαγωγή - μετάφραση: Ηλία Θεοφιλάκη, εκδ. Aujourd’hui, Αθήνα 1955, 237 σελ.

ΧΧVΙII. 21/4/2020. Ξαναδιάβασα αυτό το Πάσχα του κορωνοϊού την Πανούκλα του Αλμπέρ Καμύ. Δεν μπορώ να πω, μου έκανε εξαιρετική παρέα.

ΧΧVΙI. 18/4/2020. Ένας απολογισμός των Αναστάσεων που αμαυρώθηκαν από δυσάρεστα ιστορικά συμβάντα. Και ένα απόσπασμα από τον «Λαμπριάτικο ψάλτη» του Παπαδιαμάντη.

ΧΧVΙ. 17/4/2020. Φέτος διανύουμε τη Μεγάλη Εβδομάδα, τη γεμάτη συμβολισμούς για τα πάθη, τη ζωή και το θάνατο, κάτω από πρωτοφανείς συνθήκες. Οι μνήμες μου φτάνουν μέχρι το μακρινό 1950, δεν έχω ζήσει κάτι παρόμοιο. Δεν ξέρω, αν το «μαύρο» Πάσχα του 1941 έμοιαζε κάπως.