Κυριάκος Αθανασιάδης

Του Κυριάκου Αθανασιάδη

Η θρησκευτικού τύπου μεθόδευση που ακολουθεί η κυβέρνηση των εθνικολαϊκιστών περιέργως πώς είναι έξυπνη και θα φανεί μάλιστα αποτελεσματική.

Όταν θα ανακοινωθεί στο Λαό της επαγγελίας το μέγα νέο της Εξόδου, δεν θα δει έναν αφανισμό αλλά μία περιφανή νίκη: τόσο μπορεί, τόσο κάνει.

Δεν θα υπάρξει κανείς Μωυσής, καμία καιομένη βάτος, κανένας (φευ!) χρυσούς μόσχος. Μόνο Εντολές θα δοθούν — και ποινές τυχόν παράβασής τους.

Του Κυριάκου Αθανασιάδη

Είναι ωραίο, φιλελεύθερο, Αριστερό να δραστηριοποιείσαι για θεσμική διασφάλιση ανθρώπινων συνθηκών διαβίωσης σε κάθε πρόσφυγα και μετανάστη.

Η γη εδώ δεν μας ανήκει: μας έλαχε. Μας ανήκει μόνο η απαίτηση για ανθρωπιά. Μα και για κάτι άλλο: για τον τρόμο απέναντι σ’ ό,τι επελαύνει:

με τη χρεοκοπία και την έξοδο από το € πρώτοι θα πληγούν το 1,5 εκατ. ξένοι συμπολίτες μας: ασύλληπτος αριθμός. (Φευ, δεν ψηφίζουν αυτοί...)

Του Κυριάκου Αθανασιάδη

Γελάμε, εξοργιζόμαστε, τρομοκρατούμεθα, χάσκουμε, απορούμε, απελπιζόμαστε με το αποϊδεολογικοποιημένο μπουλούκι τσαρλατάνων που μας κυβερνά.

Καθώς κάθε στιγμή είναι ακριβή, μόνη και μας φέρνει ακόμη πιο κοντά στο αναπόφευκτο χάος, πασχίζουμε να την κρατήσουμε ζωντανή με τα δόντια.

Ανοησίες: όλα αυτά υπάρχουν μόνο στις κουβέντες μας και στις timeline μας: ο φελαχολαός απολαμβάνει το επερχόμενο τέλος αυτοϊκανοποιούμενος.

Του Κυριάκου Αθανασιάδη

Δεν είναι κάτι λαοί που το ’χουν παράδοση να παραμορφώνουν χαρακτηριστικά του προσώπου τους (χείλη, αυτιά) σαν ένδειξη γοητείας και κάλλους;

Η κυβέρνησή μας αυτούς μού θυμίζει: χωρίς ΚΑΝΕΝΑΝ λόγο, κανένα ιδεολογικό πρόσημο, από καθαρό καπρίτσιο, έχει βαλθεί να ξεπαστρέψει τη χώρα.

Γιατί αυτά που κάνει ΔΕΝ είναι Αριστερά αλλά ατόφιος, αγνός, χαοτικός πρωτογονισμός· υλικό ερεύνης ανθρωπολόγων, όχι πολιτικών επιστημόνων.

Του Κυριάκου Αθανασιάδη

Είναι πλέον προφανές ακόμη και στον πιο χαζούλη ψηφοφόρο των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ότι ουκ ολίγους κυβερνητικούς ρόλους ανέλαβαν άνθρωποι επικίνδυνοι.

Είχα γράψει «αξιοδάκρυτοι» και το έσβησα, αν και το πιστεύω εξίσου. Δεν με ενδιαφέρει εις έκαστος homunculus: τρέμω μόνο για ό,τι θα συμβεί.

Έρχεται ένα κακό που, όσα κι αν γράφουμε και συζητάμε, θα μας εκπλήξει με τη σφοδρότητά του. Θα κρατήσει λίγο, μα θα κρατήσει και για πάντα.

Του Κυριάκου Αθανασιάδη

ΣΕΝΑΡΙΟ 1: Δεν υπήρξε εξαρχής κανένα σχέδιο, ούτε καν σκέψη σχεδίου, για κωλοτούμπες. Οδηγούμεθα, λενινιστικώ τω τρόπω, στη σφαγή. Γεια σας.

ΣΕΝΑΡΙΟ 2: Είναι παροιμιωδώς άχρηστοι, πίστευαν ότι θα έβρισκαν δανεικά, δεν είχαν ιδέα για την πραγματική κατάσταση, ο σώζων εαυτόν σωθήτω.

ΣΕΝΑΡΙΟ 3: Συνδυσμός των #1 και #2, τουτέστιν η Mad Max εποχή έφτασε. | ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Γεια σας, ο σώζων εαυτόν σωθήτω, η Mad Max εποχή έφτασε.

Του Κυριάκου Αθανασιάδη

ΤΕΣΤ: Σε μια δεξαμενή ρέει νερό, που διπλασιάζεται κάθε λεπτό. Η δεξαμενή γεμίζει σε μια ώρα. Πόση ώρα χρειάζεται για να γεμίσει ώς τη μέση;

Η απάντηση είναι εύκολη: 59 λεπτά. Και η εικόνα είναι τρομερή: 59 λεπτά για να γεμίσει η μισή και μόνο 1 για να ξεχειλίσει. Έτσι και με μας.

Χασκογελάμε τώρα, μα η χώρα θα καεί μέσα σε ώρες. Για να προλάβουμε τη χρεοκοπία, απαιτείται ΤΩΡΑ τετρακομματική Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας.

Του Κυριάκου Αθανασιάδη

Είναι ανέξοδο και εύκολο να αντιπολιτεύεσαι. Κάποιες φορές καταντά φτηνό, και συχνότατα φαιδρό. Και πάντα είναι βαρετό για όλους τούς απέξω.

Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ εμετρήθησαν, εζυγίσθησαν και ευρέθησαν ελλιπείς. Για να ’χουν χλιαρές ελπίδες να αναβιώσουν, πρέπει να κόψουν τις παρόλες.

Μπροστά στον επικείμενο κατακλυσμό, οφείλουν να στηρίξουν γερά κάθε μεταρρυθμιστική ανάσα: να συμπολιτευθούν, εξοστρακίζοντας την Ακροδεξιά.

Του Κυριάκου Αθανασιάδη

Πάταξη της φοροδιαφυγής & καταπολέμηση της γραφειοκρατίας: οι πρώτοι, όπως ξέρουμε, τομείς όπου η Κυβέρνηση θα αποτύχει πανηγυρικώ τω τρόπω.

Όταν το αρχικό σοκ περάσει κι αφού ξεπεράσει τα εσωτερικά της προβλήματα με τη συμπαράσταση των άλλων δημοκρατικών κομμάτων, ας της το πουν:

αν θέλει να μείνει στην εξουσία, να επικεντρωθεί στα κοινωνικά· αυτό γίνεται μόνο σε πλούσιες χώρες — άρα πρέπει να απελευθερώσει την αγορά.

Του Κυριάκου Αθανασιάδη

Δεν ξέρω πόσο θα αντέχαμε χωρίς γιορτές — χωρίς προπολιτκές αφορμές να αποσπάσουμε με το ζόρι την προσοχή μας από την έξαλλη καθημερινότητα.

Ίσως μερικούς μήνες. Ή ένα χρόνο. Έπειτα κάποιος θα τραγουδούσε κάτι, θα άναβε ένα κερί, θα έβαφε τα μούτρα του, κι όλοι θα τον μιμούμασταν.

Σήμερα, με το σουσάμι της χθεσινής λαγάνας στα δόντια, θα περιμένουμε το νεύμα του εκπαιδευτή σκύλων, και μετά θα γαβγίζουμε μέχρι το Πάσχα.