Με αφορμή την ανοιχτή συζήτηση στη Μελβούρνη, για τον απόηχο της Μεταπολίτευσης στα δρώμενα της κοινότητας

Σώτη Τριανταφύλλου, Πιτσιμπούργκο. Αφήγημα, Πατάκη, Αθήνα 2023, 72 σελ. (πρώτη έκδοση, εκδ. Αιγέας, 2006)

Ένα σύντομο βιβλίο μόλις πενήντα σελίδων, το Πιτσιμπούργκο, παλιότερο αφήγημα της Σώτης Τριανταφύλλου που επανακυκλοφόρησε, δημιουργεί την προοπτική να προσφέρει τα μέγιστα στη θεώρηση της ιστορίας της ελληνικής μετανάστευσης.

Μαρία Καλιαμπού (επιμ.), Η Επανάσταση του 1821 και οι Έλληνες της Αμερικής, Ασίνη, Αθήνα 2023, 212 σελ.

Η ελληνική Επανάσταση του 1821 είναι συστατικό της εθνοτικής ταυτότητας των Ελλήνων της διασποράς. Γι’ αυτό γιορτάζεται από τις κοινότητες και τους συλλόγους στα ελληνικά σχολεία. Ο συλλογικός αυτός τόμος που επιμελείται η Μαρία Καλιαμπού επιδιώκει να καλύψει την παρουσία της Ελληνικής Επανάστασης στην ιστορία, την αρχιτεκτονική, τον κινηματογράφο, την ιστορία της τέχνης, τη σχολική και την καθημερινή ζωή των Ελλήνων στις ΗΠΑ και τον Καναδά. [ΤΒJ]

Στους δρόμους των Ελλήνων. Σειρά ντοκιμαντέρ για την ομογένεια της Αμερικής, σε σκηνοθεσία Χρόνη Πεχλιβανίδη. Σενάριο-παρουσίαση: Μάγια Τσόκλη. 10 επεισόδια παραγωγής 2023. Προβολή: ERTflix

Στους δρόμους των Ελλήνων: ένα οδοιπορικό, όπως αυτό που παρουσιάζεται στην ΕΡΤ, εξυμνεί μεν την καινοτομία, ωστόσο δεν αποζητά να την εφαρμόσει στον τρόπο θεώρησης του κεντρικού του θέματος, της διασποράς. Η αφηγηματική του ματιά καθοδηγείται από το άκρως αντίθετο της πρωτοπορίας, από τους κοινούς τόπους του εντοπισμού του εθνικού στη διασπορά. Ο ενθουσιασμός για την καινοτομία εξανεμίζεται όταν πρόκειται να περιφρουρηθεί η ιδεολογία της «ομογένειας», η οποία προσφέρεται προς κατανάλωση στην εθνική τηλεόραση. Πού είναι το λάθος; (αναδημοσίευση από το τχ. 147, με την ευκαιρία της συζήτησης για την επιστολική ψήφο -και- των Ελλήνων της Διασποράς)

Χρειάζεται η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, στην παρούσα πολιτική και κοινωνική συγκυρία της Ελλάδας, να χαϊδεύει τα ακροδεξιά αυτιά του πρώην πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά και των υποστηρικτών των απόψεών του εντός και εκτός Νέας Δημοκρατίας;  Λόγω των –μικρής κλίμακας, διαχειριστικών, αλλά οικονομικά και εθνικά ωφέλιμων, νομοθετικών της ρυθμίσεων για τη μεταναστευτική εργασία στη χώρα; Ή λόγω της επικείμενης νομοθεσίας για τα ομόφυλα ζευγάρια, που έχουν το αυτονόητο δικαίωμα της ισονομίας; 

Φώντας Λάδης - Νίκος Θεοδοσίου, Οι Έλληνες στο Χόλιγουντ την εποχή του βωβού κινηματογράφου, Μνήμες, Αθήνα 2020, 110 σελ.

«Η ιστορία με τους Έλληνες του Χόλιγουντ στην πρώτη βουβή περίοδο της αμερικανικής κινηματογραφίας μοιάζει με παραμύθι», γράφει στο βιβλίο-λεύκωμα Οι Έλληνες στο Χόλιγουντ ο δημοσιογράφος και ποιητής Φώντας Λάδης, ο ένας από τους δύο συγγραφείς του. Κι αυτό, συνεχίζει, όχι μόνο εξαιτίας των άγνωστων στοιχείων για τη ζωή και τη δράση δεκάδων συμπατριωτών μας, τη δεκαετία του 1910 και του 1920 στο χώρο του αμερικανικού κινηματογράφου, αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο αυτά τα στοιχεία συλλέχτηκαν.

Μετά τη φυγή από την Αίγυπτο, αρχίζει μια νέα περιπέτεια. Η προσπάθεια να κερδηθεί μια κληρονομιά, αυτή τη φορά στη Λωζάνη. Συνέχεια από τα προηγούμενα: https://booksjournal.gr/stiles/pira-to-gramma-sou/3157-aleksandreia-kairo-lozanni-parisi και https://booksjournal.gr/stiles/pira-to-gramma-sou/3173-aleksandreia-kairo-lozanni-parisi-2 [TBJ]

1963. Το ξήλωμα της ομογένειας στην Αίγυπτο συνεχίζεται. Στις επιστολές προς τη σύζυγό του, στην Αθήνα, ο Σπύρος περιγράφει την προσπάθειά του να στείλει τα έπιπλα στην Ελλάδα, κάτι που δεν είναι καθόλου εύκολο... Συνέχεια από το προηγούμενο: https://booksjournal.gr/stiles/pira-to-gramma-sou/3157-aleksandreia-kairo-lozanni-parisi [TBJ]

Η πρώτη επιστολογραφία (συνολικά 40 γράμματα, όλα του 1963), που παρουσιάζεται εδώ, αφορά γράμματα που στάλθηκαν στην Αθήνα από την Αλεξάνδρεια, το Κάιρο, τη Λωζάννη και το Παρίσι. Θα δημοσιευτούν τις επόμενες εβδομάδες αντιστοίχως τέσσερα, συνολικά, σταθμοί της πορείας του ξεριζωμού ενός εύπορου Έλληνα της Διασποράς, κατοίκου της Αλεξάνδρειας της Αιγύπτου, του Σπύρου, ο οποίος άσκησε, στην πόλη αυτή, πολλά χρόνια το επάγγελμα του γιατρού –με σπουδές στο πανεπιστήμιο του Μονπελιέ–, ενώ η καταγωγή του ήταν μάλλον από τη Χίο, και της γυναίκας του από τη Σμύρνη.