wirecard: το μακρύ σύρμα της Ρωσίας

Τι σημαίνει «η Γερμανία το παίρνει προσωπικά;» Η εισαγγελέας του Μονάχου απευθύνει σχετικό ερώτημα στη γερμανική ρυθμιστική Αρχή Κεφαλαιαγοράς και όταν παίρνει την απάντηση «Πρέπει να προστατέψουμε την wirecard!»,  ασκεί πάραυτα ποινική δίωξη στον Nταν ΜακΚραμ στο Λονδίνο και στη Στεφανία Πάλμα στη Σιγκαπούρη, δημοσιογράφους των Financial Times,  για διασπορά ψευδών ειδήσεων και για χειραγώγηση της αγοράς. Τα άρθρα τους, ισχυρίζεται, προκαλούν κατάρρευση της μετοχής της wirecard και ευνοούν σκανδαλωδώς τους «σορτάκηδες», εκείνους τους επενδυτές δηλαδή που έχουν στοιχηματίσει ότι στην μεν καλύτερη περίπτωση η μετοχή είναι υπερτιμημένη, στην δε χειρότερη πρόκειται για μία καλοστημένη απάτη, έναν πύργο από τραπουλόχαρτα. Ποιος είπε ότι στην Γερμανία δεν υπάρχουν αφελείς;

Η ιστορία της wirecard είναι ένα συναρπαστικό ντοκιμαντέρ που παρακολουθείται απνευστί. Ξεκινάει από ένα τηλεφώνημα στον ΜακΚραμ και τις υποψίες πως κάτι βρωμάει με τη wirecard∙ οι υπεράκτιες εταιρείες της ίσως να ’ναι καλά μακιγιαρισμένες μαϊμούδες. Περνάει μέσα από βεριτάμπλ γκάνγκστερ που απειλούν, βιομηχανικούς κατασκόπους που παρακολουθούν, αφελείς που πιστεύουν στο αυτόματο γερμανικό θαύμα. Ο διευθύνων  σύμβουλος της εταιρείας, ο δρ. Μάρκους Μπράουν, ένας γίγαντας ηρεμίας με πήλινα πόδια, συνεχώς καθησυχάζει τους επενδυτές: «Μας ζηλεύουν επειδή είμαστε επιτυχημένοι». Η μετοχή δεν πτοείται, απογειώνεται, οι καπάτσοι θησαυρίζουν, οι συνετοί μετανιώνουν που δεν ρίσκαραν. Σε μία δραματική τροπή, με την κεφαλαιοποίηση της wirecard στο ζενίθ, o Μπράουν προτείνει θρασύτατα  να αγοράσει την Deutsche Bank, τον γερμανικό τραπεζικό κολοσσό,  που για λίγο είχε συγκρίσιμη κεφαλαιοποίηση με τη wirecard, και να φτιάξει τη WireBank. Τα θαύματα, ωστόσο, είναι γνωστό ότι έχουν ημερομηνία λήξης ακόμη και αν είναι Made in Germany: αποκαλύπτεται ότι τα 1,8 δισ. ευρώ που βρίσκονται «κατατεθειμένα» σε τρεις τράπεζες στις Φιλιππίνες είναι αέρας κοπανιστός. Η wirecard είναι όντως ένα γιγαντιαίο πλυντήριο χρημάτων για πορνογραφία, καζίνα, ακόμη και τρομοκρατία – και μόνον αυτό. Ο πύργος γκρεμίζεται εν ριπή οφθαλμού.

Ναι, είναι μία 100% πραγματική ιστορία. Και πόσο συμπτωματικό είναι ότι ο Γιαν Μάρσαλεκ, ο γλυκομίλητος και ικανότατος γενικός διευθυντής της wirecard έχει ένα δεύτερο, κρυφό γραφείο, που στελεχώνεται από πρώην πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών διαφόρων κρατών,   δίπλα στο Γενικό Προξενείο της Ρωσικής Ομοσπονδίας στο Μόναχο; Ή πάλι ότι κάνει άοκνες προσπάθειες για να εγκαταστήσει στη Λιβύη τη διαβόητη μισθοφορική Ομάδα Wagner – εκείνη που εκπορεύεται από τα σκοτεινά άδυτα του Κρεμλίνου; Όχι, οι συμπτώσεις θα ήσαν διαβολικές. Μετά την κατάρρευση της wirecard αποκαλύπτεται ότι τα τελευταία 10 χρόνια ο Μάρσαλεκ είχε κάνει 60 (!) ταξίδια στη Ρωσία —με αγάπη πάντα. Μάλιστα, σύμφωνα με τη γερμανική Handelsblatt, μάλλον εκεί κρύβεται, όταν το ’σκασε μόλις ζόρισαν τα πράγματα. Ζει, φημολογείται, σε μία έπαυλη έξω από τη Μόσχα και επιτηρείται διακριτικά από την GRU, τη στρατιωτική μυστική αστυνομία της Ρωσίας, η οποία φροντίζει να μη συμβεί κανένα ατύχημα και αρχίσουν να διαρρέουν σκοτεινές διασυνδέσεις.

Ποιος είπε ότι η Ρωσία ανακατεύεται με τα πάντα; Όχι – μόνο με εκείνα που μπορούν να αναστατώσουν στα σοβαρά το δυτικό σύστημα. Δείτε το και μόνοι σας.