Δεν υπάρχουν έτοιμες συνταγές ούτε εγχειρίδια για το πώς να αρχίσει κανείς έναν αποχαιρετισμό. Ειδικά όταν κάποιος χάνεται ξαφνικά. Έτσι αναπάντεχα, έφυγε από κοντά μας πριν από λίγες μέρες ο Κώστας Θ. Καλφόπουλος. Ίσως είναι πρόωρη μια απόπειρα αποτίμησης, αλλά οφείλουμε κάπως να μιλήσουμε για τον άνθρωπο και το έργο του. Ο Κώστας ήταν διανοούμενος, λόγιος παλαιάς κοπής. Πολυπράγμων, ευαίσθητος και διακριτικός. Έγραφε δύσκολα, έγραφε λίγο, αλλά τα κείμενά του είχαν τη στόφα ενός λόγιου μιας άλλης εποχής.

Alan Trotter, Μπράβος, μετάφραση από τα αγγλικά: Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης, Gutenberg, Αθήνα 2021, 319 σελ.

 Ο μπράβος, ο βοηθός του που δεν έχει όνομα, πολλή βία και πολλή φιλοσοφία (ή ψευτοφιλοσοφία;). Ο συγγραφέας Άλαν Τρότερ χρησιμοποιεί τεχνικές και σχήματα του κλασικού νουάρ, αλλά φυσικά δεν είναι μιμητής του Τσάντλερ και του Χάμμετ. Αρκεί αυτό για να κατατάξει το μυθιστόρημά του σε ένα μεταμοντέρνο αφηγηματικό είδος που θα μπορούσαμε να το αποκαλέσουμε meta pulp fiction; Για άλλους λόγους ναι, για άλλους λόχους όχι. Αλλά σημασία σε ένα βιβλίο έχει αν μπορείς να το διαβάσεις – και το συγκεκριμένο βιβλίο σε προσκαλεί και σου δείχνει τους τρόπους. [τεύχος 126 - ΤΒJ]

Η διαμόρφωση της νεοελληνικής εθνικής ταυτότητας την εποχή του Διαφωτισμού