web only

Περίπου μισό αιώνα μετά την τελευταία αποστολή αμερικανών αστροναυτών στη Σελήνη, οι ΗΠΑ επιστρέφουν εγκαινιάζοντας την έναρξη μιας νέας εποχής στην εξερεύνηση και την εκμετάλλευση του διαστήματος. Η άνευ πληρώματος δοκιμαστική εκτόξευση του πυραυλικού συστήματος (Space Launch System) Μπλοκ 1 και του διαστημικού σκάφους Ωρίων, με προορισμό τη Σελήνη και την επιστροφή του στη Γη, είναι η πρώτη από μια σειρά αποστολών που προγραμματίζει η NASA στο πλαίσιο μιας διεθνούς συνεργασίας με την ονομασία Άρτεμις, εμπνεόμενη από τη δίδυμη αδερφή του Απόλλωνα. (προσαρμοσμένη αναδημοσίευση, α' δημοσίευση 27/8/2022)

Και ενώ ήλθε η ώρα να κολλήσουμε με ηλεκτρική προσοχή ή σαν αποσβολωμένα ζόμπι με στερητικό σύνδρομο μπροστά στις οθόνες για τον περιπόθητο μήνα μουντιαλικής φυγής, ξεσκονίζουμε τις κρυστάλλινες σφαίρες, ενώ προβλεπτικοί αναλυτικοί αλγόριθμοι, σχολιαστές, ειδικοί και ποδοσφαιροφιλόσοφοι δουλεύουν 24 ώρες το 24ωρο. Η κορυφαία γιορτή του παγκοσμιοποιημένου χωριού δίνει καινούργιο νόημα στην κοινωνία του θεάματος τον 21ο αιώνα.

Ως συνέχεια κάποιων πρόσφατων αναρτήσεων μου στο facebook και, κυρίως, για κάποια σχόλια που ακολούθησαν, ήθελα να δώσω συνέχεια και να αναφερθώ σε μια ρητορική που όσο πάει και ξεπέφτει σε αφόρητη, απολίτικη ηθικολογία που ευτελίζει την έννοια της πολιτικής και ειδικά αυτό που είχαμε κάποτε αντιληφθεί ως «αριστερή πολιτική». Αναφέρομαι σε μια «στάση ηθικολογικής υπεροψίας», σύμφωνα με μια έκφραση του John Holloway^[1], στο βιβλίο του Ας αλλάξουμε τον κόσμο χωρίς να καταλάβουμε την εξουσία.

Γιατί άραγε παρουσιάζει στην υπόθεση των υποκλοπών η καταγγέλλουσα πλευρά τρεις μάρτυρες, για τους οποίους μάλιστα ζητεί και την προστασία της ανωνυμίας;

Το να υποστηρίζεις πως ένας πρωθυπουργός, εκλεγμένος σε πολιτεία όπου η δημοκρατία λειτουργεί, ο οποίος έχει στην χώρα του εξαιρετικά υψηλά ποσοστά αποδοχής και μεγάλη αναγνώριση στην Ευρώπη και στον κόσμο, είναι κάτι σαν Χόνεκερ ή Τσαουσέσκου και θα έχει την τύχη του τελευταίου, δεν είναι κρίση πολιτικού επιστήμονα. Είναι κουβενταρία ψεκασμένου ή/και φανατικού καφενόβιου, κάποτε και με μάτι που γυαλίζει.