Κατερίνα Σχινά

Margarete Buber-Neumann, Mίλενα από την Πράγα, μετάφραση από τα γερμανικά: Τούλα Σιετή, επιμέλεια: Μίνα Πατεράκη-Γαρέφη,  επίμετρο - βιογραφικά σημειώματα – ευρετήρια: Αδριανή Δημακοπούλου, Κίχλη και Τα Πράγματα, Αθήνα 2015 

Πώς είναι δυνατόν μέσα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης να διεκδικεί κανείς ό,τι θα του επιτρεπόταν να διεκδικήσει και στη ζωή: τη χαρά, τη δημιουργικότητα, την έκφραση και, ακόμα ακόμα, τη διαφορά σε ένα περιβάλλον όπου βασιλεύει η ομοιομορφία; Κάποιοι τρόποι περιγράφονται από την έγκλειστη σε σοβιετικά και, κατόπιν, σε γερμανικό ναζιστικό στρατόπεδο,  Μαργκαρέτε Μπούμπερ-Νόυμαν. Αναδημοσίευση από το τεύχος 66 του Books' Journal, Μάιος 2017.

Saul Bellow, Οι περιπέτειες του Ώγκι Μαρτς, μετάφραση από τα αγγλικά: Μιχάλης Μακρόπουλος, Καστανιώτη, Αθήνα 2015, 864 σελ. 

Κυκλοφορούν επιτέλους στα ελληνικά Οι περιπέτειες του Ώγκι Μαρτς του Σολ Μπέλοου[1], ένα βιβλίο πλημμυρισμένο από υγεία, ευθυμία, ευρωστία, ηθικό σθένος, αντοχή και όρεξη για ζωή. Ένα βιβλίο στο οποίο, για πρώτη φορά στην αμερικανική λογοτεχνία, ένας μετανάστης δεύτερης γενιάς σκέφτεται και ενεργεί σαν πιονέρος, ενσαρκώνοντας, πιο γνήσια ίσως και από τους γηγενείς, το αμερικανικό όνειρο. Αναδημοσίευση από το τεύχος 63.

Η είδηση ότι επικεφαλής του Τρίτου Προγράμματος ορίσθηκε επιτέλους με απόφαση του Δ.Σ. της ΕΡΤ ο Διονύσης Μαλλούχος, είναι ανακουφιστική και καλόδεχτη.

Michel Houellebecq, Υποταγή. Μυθιστόρημα, μετάφραση από τα γαλλικά: Λίνα Σιπητάνου, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 308 σελ.

Michel Houellebecq, Μορφολογία της τελευταίας όχθης. Ποιήματα, μετάφραση από τα γαλλικά: Σπύρος Γιανναράς, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 97 σελ.

Δυσοίωνη προφητεία ή ρεαλιστική υπόθεση; Το νέο βιβλίο του Μισέλ Ουελμπέκ περιγράφει μια Γαλλία όπου, υπό τον φόβο της κυριαρχίας της Aκροδεξιάς, η δημοκρατία αναθέτει τη διαχείρισή της σε έναν μετριοπαθή μουσουλμάνο ηγέτη. Τα στερεότυπα, περίσσεψαν και πάλι: ο συγγραφέας κατηγορήθηκε για ισλαμοφοβία, για σεξισμό, για αντι-ανθρωπισμό. Είναι όμως έτσι;

Κάλλια Παπαδάκη, Δενδρίτες. Μυθιστόρημα, Πόλις, Αθήνα 2015, 240 σελ.

Πού «συναντιούνται» ένα ηφαιστειογενές νησί, ένα ιταλικό χωριό και μια ιρλανδική κοιλάδα; Στο Κάμπντεν του Νιου Τζέρσεϋ, απαντά η Κάλλια Παπαδάκη. Στους Δενδρίτες της, γενεαλογικές ιστορίες μεταναστών πλέκονται περίτεχνα, αναδεικνύοντας τη μάχη για ενσωμάτωση και το αέναο κυνήγι της επιτυχίας. (TBJ)

Κοντόσωμη, λιγνή φτιαξιά· μειλιχιότητα συνδυασμένη με λοξό, ελαφρά ειρωνικό χαμόγελο· παιγνιώδης τρυφερότητα για τους πυριφλεγείς νέους που τον πλησίαζαν με θαυμασμό, υπόρρητη συνενοχή με τους οικείους, τους «περπατημένους». Ακεραιότητα, αυτοσαρκασμός, απέχθεια για τη σπουδαιοφάνεια, αποδοχή των αντιφάσεων, ανελέητο ξεμασκάρεμα· ένας παράξενος συνδυασμός σκληρής ειλικρίνειας και ανεπιεικούς ευγένειας που εκδηλωνόταν στις συντροφιές, στο «γλωσσοκοπάνημα» με τους φίλους, στους ομηρικούς διαξιφισμούς, κυρίως με οιηματίες συνομιλητές, τους οποίους με τα χρόνια μάθαινε να αποφεύγει. Ποιος ήταν στην πραγματικότητα ο Κωστής Παπαγιώργης, που πέθανε σε ηλικία 67 χρόνων στις 21 Μαρτίου 2014; (αναδημοσίευση από το Books' Journal, 42, Aπρίλιος 2014, με αφορμή την επέτειο δυο χρόνων από το θάνατο του συγγραφέα)

E.L. James, Πενήντα αποχρώσεις του γκρι. Μυθιστόρημα, μετάφραση από τα αγγλικά: Τιτίνα Σπερελάκη, Πατάκη, Αθήνα 2012, 703 σελ.

Εκείνη, παρθένα, μαγεύεται από τη φωνή του, «ζεστή και τραχιά, σαν λιωμένη μαύρη σοκολάτα πάνω σε καραμέλα»! Εκείνος, πλούσιος και μονογαμικός, θα τη βοηθήσει να γνωρίσει τη σεξουαλικότητα βάζοντας τους κανόνες και θα την τιμωρεί όταν τους παραβαίνει, με ξύλισμα και μαστιγώσεις. Γκρι ή ροζ με λίγο σεξ; [Αναδημοσιεύεται από το Books' Journal #22]

H Ναντίν Γκόρντιμερ δεν ζει πια. Αγωνίστρια εναντίον του απαρτχάιντ και βραβευμένη με Νόμπελ λογοτεχνίας το 1991, πέθανε στις 13 Ιουλίου, σε ηλικία 90 ετών. Διαβάστε λίγα πράγματα γι' αυτήν.

Έρχεται κάποια στιγμή, που το παιδί γίνεται γονιός του γονιού του, ο γιος, πατέρας του πατέρα του· κάποια στιγμή που τούτη η αμφίθυμη σχέση, αδιάκοπα ταλαντευόμενη ανάμεσα στο μίσος (ο γιος επιζητεί να εκτοπίσει τον πατέρα-εξουσιαστή/ανταγωνιστή) και την τρυφερότητα, γέρνει οριστικά προς την πλευρά της τελευταίας. Και τότε, όλη η σκέψη που έχει επενδυθεί στη διερεύνηση της σχέσης πατέρα-γιου –στους μύθους, στις θρησκείες, στην ψυχανάλυση– παραμερίζει, για να αναδυθεί εκείνο το βαρύ συναίσθημα, μια αγάπη που δακρύζει προκαταβολικά μπροστά στον φόβο της απώλειας. «Ήρωας είναι εκείνος που εναντιώνεται με θάρρος στον πατέρα του και τελικά τον νικά», έγραψε ο Φρόυντ. «Ήρωας είναι ο γιος που σώζει τον πατέρα», αντιτείνουν τα παραμύθια . «Λέω να γίνω πατέρας του πατέρα μου,/ ένας πατέρας που του έτυχε/ σιωπηλό και δύστροπο παιδί,/ και να του πω μια ιστορία/ για να τον πάρει ο ύπνος», γράφει ο Μιχάλης Γκανάς στην Χριστουγεννιάτικη ιστορία του. Η ενσυναίσθηση βρίσκεται πέρα από την εναντίωση: στο τέρμα της μακράς αντιδικίας πατέρα-γιου αχνοφέγγει η αμοιβαία συγγνώμη.

Μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κίχλη το βιβλίο της Κατερίνας Σχινά, Καλή κι ανάποδη. Το βιβλίο βασίστηκε σε σημειώματα της συγγραφέα που δημοσιεύθηκαν για περίπου δυο χρόνια στο Books’ Journal. Ένα απ’ αυτά τα ενδεικτικά σημειώματα, δημοσιεύουμε σήμερα εδώ. Τα υπόλοιπα, προφανώς, στο βιβλίο.

Στα 1980, όταν έπλεκα μανιωδώς, η δημοτικότητα του πλέκειν είχε σημειώσει απότομη πτώση. Περί τα τέλη της δεκαετίας, άρχισαν να φθίνουν τα καταστήματα που πουλούσαν μάλλινα και βαμβακερά νήματα, βελόνες στρογγυλές και ίσιες, ξύλινες, μεταλλικές και κοκάλινες, βελονάκια, τσιγκέλια, καλτσοβελόνες. Ζαχαριάδης, Μολοκότος, Πρατικάκης εγκατέλειπαν την Ερμού, κατέφευγαν στα στενάκια γύρω από την Αγίου Μάρκου, περιόριζαν τις συλλογές τους, και στο τέλος έκλειναν.