Κατερίνα Σχινά

Δημοσιογράφος, κριτικός λογοτεχνίας και μεταφράστρια. Μεταξύ άλλων έχει μεταφράσει βιβλία των Τόνι Μόρισον, Φίλιπ Ροθ, Ίαν ΜακΓιούαν, Μάλκολμ Μπράντμπερι, Τζορτζ Στάινερ, Τζόις-Κάρολ Όουτς. Kυκλοφορεί το βιβλίο της, Καλή κι ανάποδη.
Philip Roth, Πατρική κληρονομιά. Μια αληθινή ιστορία, μετάφραση από τα αγγλικά: Τάκης Κιρκής, Πόλις, Αθήνα 2012, 244 σελ.
«Ο πατέρας μου» («Βάρδο του Νιούαρκ» τον αποκαλεί ο Ροθ ) «μου δίδαξε τη γλώσσα του δρόμου», διαβάζουμε στην Πατρική Κληρονομιά. «Γιατί ήταν ο ίδιος η γλώσσα του δρόμου, αντι-ποιητικός και εκφραστικός και πάντα καίριος, με όλους τους εξόφθαλμους περιορισμούς της γλώσσας του δρόμου και την ανεξάντλητη δύναμή της». Απόσπασμα από ευρύτερο κείμενο της Κατερίνας Σχινά, που είχε γραφεί με αφορμή την ταινία Νεμπράσκα του Αλεξάντερ Πέιν, και δημοσιεύθηκε στο Books' Journal, τχ. 42, Απρίλιος 2014.
Άραγε οι στίχοι του Μπομπ Ντύλαν “λειτουργούν μόνο υποστηριζόμενοι από τα συρματόπλεχτα ρουθούνια του”, όπως έγραψε ο κριτικός Ίαν Χάμιλτον; Ή είναι σπουδαίοι και στο χαρτί; “Yippee! I' m a poet and I know it / Hope I don' t blow it”,όπως μας τραγούδησε και ο ίδιος στο “I shall be free No. 10”. Αναδημοσίευση από το Books' Journal 71, Nοέμβριος 2016.
Margarete Buber-Neumann, Mίλενα από την Πράγα, μετάφραση από τα γερμανικά: Τούλα Σιετή, επιμέλεια: Μίνα Πατεράκη-Γαρέφη, επίμετρο - βιογραφικά σημειώματα – ευρετήρια: Αδριανή Δημακοπούλου, Κίχλη και Τα Πράγματα, Αθήνα 2015
Πώς είναι δυνατόν μέσα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης να διεκδικεί κανείς ό,τι θα του επιτρεπόταν να διεκδικήσει και στη ζωή: τη χαρά, τη δημιουργικότητα, την έκφραση και, ακόμα ακόμα, τη διαφορά σε ένα περιβάλλον όπου βασιλεύει η ομοιομορφία; Κάποιοι τρόποι περιγράφονται από την έγκλειστη σε σοβιετικά και, κατόπιν, σε γερμανικό ναζιστικό στρατόπεδο, Μαργκαρέτε Μπούμπερ-Νόυμαν. Αναδημοσίευση από το τεύχος 66 του Books' Journal, Μάιος 2017.
Saul Bellow, Οι περιπέτειες του Ώγκι Μαρτς, μετάφραση από τα αγγλικά: Μιχάλης Μακρόπουλος, Καστανιώτη, Αθήνα 2015, 864 σελ.
Κυκλοφορούν επιτέλους στα ελληνικά Οι περιπέτειες του Ώγκι Μαρτς του Σολ Μπέλοου[1], ένα βιβλίο πλημμυρισμένο από υγεία, ευθυμία, ευρωστία, ηθικό σθένος, αντοχή και όρεξη για ζωή. Ένα βιβλίο στο οποίο, για πρώτη φορά στην αμερικανική λογοτεχνία, ένας μετανάστης δεύτερης γενιάς σκέφτεται και ενεργεί σαν πιονέρος, ενσαρκώνοντας, πιο γνήσια ίσως και από τους γηγενείς, το αμερικανικό όνειρο. Αναδημοσίευση από το τεύχος 63.
Η είδηση ότι επικεφαλής του Τρίτου Προγράμματος ορίσθηκε επιτέλους με απόφαση του Δ.Σ. της ΕΡΤ ο Διονύσης Μαλλούχος, είναι ανακουφιστική και καλόδεχτη.
Michel Houellebecq, Υποταγή. Μυθιστόρημα, μετάφραση από τα γαλλικά: Λίνα Σιπητάνου, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 308 σελ.
Michel Houellebecq, Μορφολογία της τελευταίας όχθης. Ποιήματα, μετάφραση από τα γαλλικά: Σπύρος Γιανναράς, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 97 σελ.
Δυσοίωνη προφητεία ή ρεαλιστική υπόθεση; Το νέο βιβλίο του Μισέλ Ουελμπέκ περιγράφει μια Γαλλία όπου, υπό τον φόβο της κυριαρχίας της Aκροδεξιάς, η δημοκρατία αναθέτει τη διαχείρισή της σε έναν μετριοπαθή μουσουλμάνο ηγέτη. Τα στερεότυπα, περίσσεψαν και πάλι: ο συγγραφέας κατηγορήθηκε για ισλαμοφοβία, για σεξισμό, για αντι-ανθρωπισμό. Είναι όμως έτσι;
Κάλλια Παπαδάκη, Δενδρίτες. Μυθιστόρημα, Πόλις, Αθήνα 2015, 240 σελ.
Πού «συναντιούνται» ένα ηφαιστειογενές νησί, ένα ιταλικό χωριό και μια ιρλανδική κοιλάδα; Στο Κάμπντεν του Νιου Τζέρσεϋ, απαντά η Κάλλια Παπαδάκη. Στους Δενδρίτες της, γενεαλογικές ιστορίες μεταναστών πλέκονται περίτεχνα, αναδεικνύοντας τη μάχη για ενσωμάτωση και το αέναο κυνήγι της επιτυχίας. (TBJ)
Κοντόσωμη, λιγνή φτιαξιά· μειλιχιότητα συνδυασμένη με λοξό, ελαφρά ειρωνικό χαμόγελο· παιγνιώδης τρυφερότητα για τους πυριφλεγείς νέους που τον πλησίαζαν με θαυμασμό, υπόρρητη συνενοχή με τους οικείους, τους «περπατημένους». Ακεραιότητα, αυτοσαρκασμός, απέχθεια για τη σπουδαιοφάνεια, αποδοχή των αντιφάσεων, ανελέητο ξεμασκάρεμα· ένας παράξενος συνδυασμός σκληρής ειλικρίνειας και ανεπιεικούς ευγένειας που εκδηλωνόταν στις συντροφιές, στο «γλωσσοκοπάνημα» με τους φίλους, στους ομηρικούς διαξιφισμούς, κυρίως με οιηματίες συνομιλητές, τους οποίους με τα χρόνια μάθαινε να αποφεύγει. Ποιος ήταν στην πραγματικότητα ο Κωστής Παπαγιώργης, που πέθανε σε ηλικία 67 χρόνων στις 21 Μαρτίου 2014; (αναδημοσίευση από το Books' Journal, 42, Aπρίλιος 2014, με αφορμή την επέτειο δυο χρόνων από το θάνατο του συγγραφέα)
E.L. James, Πενήντα αποχρώσεις του γκρι. Μυθιστόρημα, μετάφραση από τα αγγλικά: Τιτίνα Σπερελάκη, Πατάκη, Αθήνα 2012, 703 σελ.
Εκείνη, παρθένα, μαγεύεται από τη φωνή του, «ζεστή και τραχιά, σαν λιωμένη μαύρη σοκολάτα πάνω σε καραμέλα»! Εκείνος, πλούσιος και μονογαμικός, θα τη βοηθήσει να γνωρίσει τη σεξουαλικότητα βάζοντας τους κανόνες και θα την τιμωρεί όταν τους παραβαίνει, με ξύλισμα και μαστιγώσεις. Γκρι ή ροζ με λίγο σεξ; [Αναδημοσιεύεται από το Books' Journal #22]
H Ναντίν Γκόρντιμερ δεν ζει πια. Αγωνίστρια εναντίον του απαρτχάιντ και βραβευμένη με Νόμπελ λογοτεχνίας το 1991, πέθανε στις 13 Ιουλίου, σε ηλικία 90 ετών. Διαβάστε λίγα πράγματα γι' αυτήν.