web only

στον Βασίλη Βασιλικό

Μπορεί με τα υψηλά στάνταρ της Φρανκφούρτης, η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης να μην είναι ακριβώς salon des livres, είναι όμως αναμφισβήτητα Salonique des Livres. Οι εντυπώσεις ενός «ξένου» από την πόλη και την Έκθεση Βιβλίου: ένας αστυνομικός συγγραφέας από τη Μασσαλία, που ξέρει τον Γύρο της Γαλλίας καλύτερα από την τσέπη του, ένας καθηγητής Αρχιτεκτονικής που συνηγορεί σταθερά υπέρ της Παραλογοτεχνίας και μια διαδρομή από την Εγνατία μέχρι την Αλεξάνδρου Σβώλου.

O συγγραφέας Φιλίπ Σολέρς, που πέθανε την Παρασκευή 5 Μαΐου σε ηλικία 86 ετών, υπήρξε μια από τις επιδραστικές προσωπικότητες της λογοτεχνίας τη μεταπολεμική εποχή. Εκτός από τα βιβλία του, καθοριστική ήταν η παρουσία του και στο χώρο των περιοδικών, μέσω των οποίων συνέβαλε στη διάδοση και στην κυριαρχία για καιρό του Νέου Μυθιστορήματος (Nouveau roman).

Ό,τι θέλετε αμέσως θα γίνει, με το που θα με ψηφίσετε. Οι μισθοί θα ψηλώσουν σαν τα βλαστάρια της φασολιάς, στο πανεπιστήμιο θα μπαίνετε δίχως βάσεις (και χωρίς εποικοδομήματα), η Τζαμαχιρία μας θα έχει σε όλα και για όλους δίκιο, παντού.

Δεν υπάρχει καλύτερη συνηγορία υπέρ των αυτοδύναμων, μονοκομματικών κυβερνήσεων, από την τραγελαφική ρύθμιση για την ψήφο των αποδήμων. Η προσπάθεια της κυβερνητικής πλειοψηφίας να τύχει της ευρύτερης δυνατής αποδοχής το σχετικό νομοσχέδιο και η κατ’ ανάγκην αποδοχή αξιώσεων ένθεν κακείθεν οδήγησε σε ένα εξαιρετικά περίπλοκο, βαρύ και δύσχρηστο σύστημα, που αποθαρρύνει τους απόδημους και, έτσι, δυσχεραίνοντας τη συμμετοχή τους, κατέληξε σε πολύ μικρή συμμετοχή στους ειδικούς εκλογικούς καταλόγους, τόσο μικρή, ώστε το όλο μέτρο να θεωρείται πλήρως αποτυχημένο.

Δημήτρης Κράλλης, Βίος  και πολιτεία ενός βυζαντινού μανδαρίνου.  Το Βυζάντιο  ιδωμένο αλλιώς, μετάφραση: Νίκος Στρατηγάκης  -  Δημήτρης Κράλλης, Αλεξάνδρεια, Αθήνα 2021, 296 σελ.

 Μια σημαντική μελέτη για τους γραφιάδες και τους οφικιάλιους του Βυζαντίου και για το ρόλο που έπαιξαν οι αξιωματούχοι ευρύτατης μόρφωσης στα πολιτικά τεκταινόμενα της Αυτοκρατορίας. Ήταν η εποχή που όσοι κρατούσαν την πένα είχαν ιδιαίτερη αξία στην κοινωνία του Βυζαντίου. Αλλά η εξέλιξη της Αυτοκρατορίας, μεταξύ άλλων, χρειάστηκε χειριστές και του ξίφους…

Δεν έχω ποτέ εξακριβώσει αν οι γονείς μου παντρεύτηκαν από προξενιό ή από έρωτα. Υποψιάζομαι ότι κάποιον ρόλο έπαιξαν δύο δαιμόνιες θείες εκατέρωθεν, που τους έπεισαν ότι ήταν όντως ερωτευμένοι. Αμέσως μετά το γάμο, ο πατέρας μου αγόρασε ένα ραδιόφωνο «παγκοσμίου λήψεως» με λάμπες και, πάνω του, ως υλική έκφραση των αισθημάτων του -«για την μαμά» όπως έλεγε- ένα περίεργο μηχάνημα με έναν μακρύ βραχίονα και έναν μεταλλικό πλατό που γύριζε με διάφορες ταχύτητες.

Αν δεν έρθει ο κομμουνισμός, το γυναικείο ζήτημα δεν πρόκειται να λυθεί, καταταγείτε λοιπόν φίλες μου στο κόμμα και μπείτε στον αγώνα – έτσι μας ορμηνεύει του ΣΥΡΙΖΑ ο σοφός.

Η. Μ. Moutsopoulos, Passion for Excellence: My Lifelong Journey into Medicine and Public Service, Springer, 2022

Γιατί να μας απασχολεί ένα βιβλίο, στην αγγλική γλώσσα, για την πορεία ζωής ενός επιστήμονα;

Η απώλεια του Μισέλ Δημόπουλου, για πολλά χρόνια διευθυντή του κινηματογραφικού Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, σηματοδοτεί ένα τέλος εποχής. Ο Μισέλ ήταν ο άνθρωπος που έβγαλε το Φεστιβάλ από τον επαρχιωτισμό του. Ο άνθρωπος, δηλαδή, ο οποίος έθεσε το ζήτημα της εξωστρέφειας του ελληνικού κινηματογράφου, σε μια περίοδο που όλοι δεν έβλεπαν πέρα από τα εθνικά σύνορα, μάλιστα υπό το πρίσμα του αριστερού συνδικαλισμού που κυριαρχούσε στον κινηματογραφικό χώρο. Και συγκρούστηκε για ένα φεστιβάλ ανοιχτό, διεθνοποιώντας το και, στη συνέχεια, ανοίγοντάς το στις καλλιτεχνικές πρωτοπορίες της εποχής – για τις οποίες κάλεσε τον βαθύ γνώστη τους Δημήτρη Εϊπίδη να τις υπηρετήσει.

Πυραυλική επιστήμη και ανθρώπινες αποστολές στο Διάστημα