Γνώμες

Αυτή τη φορά ήταν ο Νίκος Μαραντζίδης και οι απόψεις του για τον εμφύλιο πόλεμο και το ρόλο του ΚΚΕ, πριν χρόνια ήταν ο Αλέξης Ηρακλείδης και οι θέσεις του για τα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, αύριο θα είναι κάποιος άλλος, γιατί δυστυχώς στην Ελλάδα δεν μάθαμε ποτέ να ανταλλάσσουμε επιχειρήματα και να κάνουμε επιστημονικές συζητήσεις, αλλά να ανταλλάσσουμε συκοφαντίες, κατηγορίες, μπινελίκια και να πουλάμε τσαμπουκά, έτσι γεννούν οι ιδέες ιστορία.

Δυο απορίες, μετά τον χθεσινό ξυλοδαρμό του καθηγητή Νίκου Μαραντζίδη. Για ποιο  λόγο, άραγε, η Αριστερά αποφεύγει να καταδικάσει πράξεις στην κατεύθυνση της φίμωσης προσώπων που θεωρεί ιδεολογικούς αντιπάλους; Δεν είναι συστατικό της δημοκρατίας η διαφωνία ή και η ιδεολογική αντιπαλότητα; Και η βίαιη κατάπνιξη της διαφωνίας δεν είναι πράξη αντιδημοκρατική; 

Η συζήτηση για την ανασύσταση ή ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς, αν και πρέπει να τονίσω ότι διαφωνώ και με τους δύο όρους καθώς αυτό που περιγράφουν ως ενιαία Κεντροαριστερά οι περισσότεροι εκ των μετεχόντων στο διάλογο δεν υπήρξε ποτέ στην Ελλάδα ως ενιαίος πολιτικός σχηματισμός, μου θυμίζει σκηνές από το Άρωμα του Ζισκίντ.

Ο αντιδιαφωτισμός στην Ελλάδα είναι το κρυφό ή και το φανερό χαρτί στα χέρια του εθνολαϊκισμού. Εδώ το Έθνος ταυτίζεται με την άποψη του αντιδιαφωτισμού για τα έθνη (οντότητες στηριγμένες στους δεσμούς αίματος και ενίοτε της θρησκείας και όχι  σύνολα ατόμων που έχουν πολιτικούς, οικονομικούς και διαφορετικούς ιδεολογικούς δεσμούς). Αν μάλιστα σκεφτεί κανείς ότι, την ίδια στιγμή που πλήθη σκέπτονται έτσι, συμμετέχουν και συμβάλλουν στην κοινωνία της αγένειας, μπορεί να κατανοήσει πολλές από τις ελληνικές ιδιοτυπίες, τον εθνικό μας εξαιρετισμό.

Για τους περισσότερους, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα με ευαισθησίες που έχει σκοπό να άρει τις κοινωνικές ανισότητες. Αναμφισβήτητα, είναι ένα κόμμα που έχει αριστερό προσανατολισμό. Ποια είναι όμως η φύση αυτού του «αριστερού» προσανατολισμού;

Για κάποιους αριστερούς υπάρχουν πράγματι δύο δρόμοι στη ζωή: ή θα ενσωματωθούν σε ένα διεφθαρμένο σύστημα ή θα το ανατρέψουν. Ενδιάμεση οδός δεν υπάρχει. Στη συνείδησή τους, δεν υπάρχει η περίπτωση να παλέψουν εντός του συστήματος για το καλύτερο δυνατό. Γιατί άλλωστε καλούν τον κόσμο να αντισταθεί στους δρόμους; Γιατί, απλούστατα, δεν πιστεύουν στο δημοκρατικό πολίτευμα. Είναι λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ ένα κόμμα που ετοιμάζεται να εγκαθιδρύσει ένα νέο κομμουνιστικό καθεστώς στην Ελλάδα; Ή μήπως ό,τι λένε δεν το εννοούν;

Οι σύγχρονοι Έλληνες αμελούν την ουσία της γνώσης και τη σημασία της προσωπικής τους ανάπτυξης. Προσπαθούν να περνούν εξετάσεις, να παρακολουθούν σεμινάρια, να ζητούν επίμονα «χαρτιά» που να μπορούν να χρησιμοποιήσουν για να «πουλήσουν» τον εαυτό τους. Η στείρα αναζήτησή τους αποδυναμώνει την προσπάθειά τους να μάθουν πραγματικά, να βελτιωθούν, να προσφέρουν.

Η ελληνική Προεδρία στην Ευρωπαϊκή Ένωση τελειώνει. Είναι θετικός ο απολογισμός; Χάθηκαν ευκαιρίες; Μπορούσαμε να είμαστε αποτελεσματικότεροι. Γιατί η σύγκριση με την Προεδρία του 2003 είναι οδυνηρή – και δεν φταίει γι’ αυτό μόνο η αρνητική συγκυρία;

Το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης,  το Istituto Siciliano Studi Byzantini e Neoellenici “Bruno Lavagnini”, η Fondazione Sicilia και το Consolato Onorario di Grecia a Palermo συνδιοργανώνουν έκθεση φωτογραφιών του Γιώργου Σεφέρη στο Παλέρμο.

Ίσως το μόνο κόμμα που δεν θα είχε πρόβλημα να δεχτεί ότι απώτερος στόχος του είναι η κατάλυση της δημοκρατίας είναι η Χρυσή Αυγή. Υπάρχουν βέβαια και κόμματα που είναι βασισμένα στην ιδεολογία του κομμουνισμού και άρα, θεωρητικά, έχουν επίσης στόχο την κατάλυση της δημοκρατίας (για να υπηρετήσουν τα συμφέροντα της εργατικής τάξης). Κάποια από αυτά όμως δεν θα καταφέρουν να έχουν ποτέ αρκετή εξουσία -ΚΚΕ- και άλλα πρέπει να αποκηρύξουν τον κομμουνισμό ώστε να αποκτήσουν την περισσότερη εξουσία που ονειρεύονται - ΣΥΡΙΖΑ. Επομένως, το μόνο κόμμα που είναι πραγματικά «εκτός του συνταγματικού τόξου», όπως επανειλημμένα λένε οι πολιτικοί, είναι το κόμμα της Χρυσής Αυγής. Αυτό δεn διαφαίνεται μόνο με βάση την ιδεολογία του, αλλά και με βάση τις μεθοδεύσεις του.

Μήπως είναι καιρός να δημιουργηθεί ένας νέος ευρωπαϊκός Διαφωτισμός, πριν ακόμη και από την Ενωμένη Ευρώπη; Ή πάλι, μήπως αυτός είναι η προϋπόθεση για τη δημιουργία της; Μήπως ο Χάμπερμας έπρεπε να είναι υποψήφιος πρόεδρος για το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο;

Από σήμερα έως και τις 15 Ιουνίου, το Books' Journal δίνει καθημερινό ραντεβού με τις φίλες και τους φίλους του, τις αναγνώστριες και τους αναγνώστες του, στο περίπτερο 2 του Ωδείου Αθηνών, στην 37η Γιορτή του Βιβλίου.