Γνώμες

Δυο προσωπικότητες, τα δυο μεγάλα κόμματα, ο ίδιος συμβολισμός. Είτε από ιδεοληψία είτε από υπολογισμό, οι δύο πρυτάνεις, και τα κόμματά τους, είναι τα σύμβολα μιας Ελλάδας αδιάφορης για τη θέση της στον σύγχρονο κόσμο. Μιας ακυβέρνητης πολιτείας.

Είμαι Εβραίος, ich bin ein Berliner, είμαι πάνω στους Δίδυμους Πύργους, με λένε Αξαρλιάν.  Κι είμαι Charlie Hebdo.

Ο Χρήστος Παπανίκος σχολιάζει τον τρόπο με τον οποίο διεξάγεται ο διάλογος στην Ελλάδα, ακόμα και με αφορμή την υερπασπιση του δημόσιου διαλόγου. 

Παραδοσιακά, το πολιτικό σύστημα απογοητεύει το λαό. Από λόγια και «θα» ο λαός έχει χορτάσει, πεινάει όμως ακόμη για αποτελέσματα και έργα. Στην παρούσα προεκλογική συγκυρία έχουμε το εξής παράδοξο: στις εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ, ο λαός όχι μόνο αμφισβητεί την πιθανότητα να υλοποιηθούν οι υποσχέσεις του, αλλά υπάρχουν πολλά στοιχεία των υποσχέσεων που ελπίζει να μην πραγματοποιηθούν.

Επιτελους, συγκροτείται η Αριστερά του Κυρίου.

Τα ξενοφοβικά ψεύδη του Έλληνα πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά και μια έκθεση του επιτρόπου Ανθρώπινων Δικαιωμάτων που πολλοί κάνουν προσπάθεια να την κρύψουν κάτω απ' το χαλί. [ΤΒJ]

Παγωμάρα, βουβή οργή, αγωνία, αβεβαιότητα είναι μερικά από τα συναισθήματα που άφησε σε όλους τους δημοκράτες ανά τον κόσμο που πιστεύουν στα ανθρώπινα δικαιώματα και υπερασπίζονται την ελευθερία της έκφρασης η δολοφονία 12 ανθρώπων στα γραφεία του Charlie Hebdo, στο Παρίσι. Μπορεί όμως κάποιοι και στον δυτικό κόσμο να επιχαίρουν γι' αυτή την επίθεση;

Ο Αλέκος Παπαδάτος σχολιάζει με τον τρόπο του Charlie Hebdo την εισβολή στα γραφεία του εντύπου ισλαμοφασιστών και τη δολοφονία 12 ανθρώπων. 

Νοηματοδοτημένη συνύπαρξη μετά τη δολοφονία των αντικομφορμιστών από τον τριπαρισμένο ισλαμιστικό ολοκληρωτισμό.

 Η επίθεση αυτή δεν πρέπει να γίνει ένα ακόμα εργαλείο για την άνοδο της άκρας δεξιάς στη Γαλλία, ούτε και ένα ακόμα στίγμα για τους μουσουλμάνους που υφίστανται άδικα τις συνέπειες της ισλαμοφοβίας.

Μνήμη Ζορζ Βολίσνκι

Ένας βιαστικός αποχαιρετισμός στον Ζορζ Βολινσκί, έναν «δικό μας» οπαδό της ελευθερίας, που χαρακτήρισε τα νεανικά μας χρόνια κι είναι ανάμεσα σε εκείνους που μας διαμόρφωσαν.