Γνώμες
Την Πέμπτη 26 Νοεμβρίου μου δόθηκε η ευκαιρία να επισκεφθώ την έκθεση φωτογραφίας Τ(ρ)όποι Λατρείας του Τάσου Βρεττού στο Μουσείο Μπενάκη της οδού Πειραιώς. Συνιστώ σε οποιονδήποτε έχει κοινωνιολογικά, θρησκειολογικά και γενικότερα ενδιαφέροντα στο πεδίο των κοινωνικών επιστημών να την επισκεφθεί. Πήγα να κλάψω από συγκίνηση 4-5 φορές αλλά τελικά συγκρατήθηκα. Πρόκειται για ένα φωτογραφικό πανόραμα των λατρευτικών πρακτικών των προσφυγικών και μεταναστευτικών κοινοτήτων που διαβιούν στην Αθήνα.
Η κατάρριψη του ρωσικού Su-24 στη μεθόριο της Συρίας με την Τουρκία, δεν είναι απλά ένα «δυσανάλογο χτύπημα - απάντηση» της δεύτερης στην «κάθοδο» της πρώτης στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Δηλώνει την ανατροπή ενός ολόκληρου μοντέλου σχέσεων μεταξύ των δύο πρώην αυτοκρατοριών, της Ρωσο-Σοβιετικής και της Οθωμανικής-Κεμαλικής.
Στην ξένοιαστη αλλά χρεοκοπημένη Ελλάδα του 2009 είχε δημιουργηθεί ένα κλίμα πολιτικής και οικονομικής εξωστρέφειας, ουσιαστικά όμως οίησης και ψευδαίσθησης, όπου μερίδα πεφωτισμένων ακαδημαϊκών κύκλων προσκαλούσε την επιχειρηματική κοινότητα να στραφεί για επενδύσεις προς την Αφρική, καθ’ όσον για τους εν Ελλάδι ιλλουμινάτι η Αφρική ήταν η επόμενη αναπτυσσόμενη τίγρης. Λίγα χρόνια αργότερα, η χρεοκοπημένη Ελλάδα γλείφει τις πληγές της και η αφρικανική ήπειρος αντιμετωπίζει το φάσμα της ισλαμικής (και όχι μόνο) τρομοκρατίας.
Την Παρασκευή συνεχίζεται στο Ρέθυμνο η δίκη του γερμανού καθηγητή ιστορίας, Χάιντς Ρίχτερ, για τις επιστημονικές απόψεις του. Και μάλιστα με τον λεγόμενο αντιρατσιστικό νόμο, και ειδικά τις διατάξεις του άρ. 2 του Ν. 927/1979. Το συγκεκριμένο άρθρο δεν χρησιμοποιήθηκε για την δίωξη κάποιου αρνητή του Ολοκαυτώματος, κάποιου αναθεωρητή ιστορικού ή κάποιου νεοναζί πολιτικού, κάθε άλλο. Η πρώτη πανελλήνια δίωξη και παραπομπή αφορά τον γνωστό καθηγητή Ιστορίας του Πανεπιστημίου του Μάννχαϊμ, συνεργάτη του Books’ Journal και επιφανή φιλέλληνα Χάιντς Ρίχτερ.
Αν έκρινε κανείς από την κατανάλωση, θα σχημάτιζε την εντύπωση ότι η Ελλάδα ήταν το 2008 μία χώρα με ΑΕΠ περίπου 320 δισεκατομμυρίων ευρώ. (Εάν δε, αντ’ αυτού, έβλεπε τον πίνακα της World Bank που μετρά την κατά κεφαλήν καταναλωτική δαπάνη σε «Ισοδύναμες Μονάδες Αγοραστικής Δύναμης» (Purchasing Power Parity) ανά χώρα, θα θεωρούσε, επίσης, την ελληνική –με κατά κεφαλήν ετήσια κατανάλωση ισοδύναμη με 17.900 δολάρια– σαν μία από τις πλουσιότερες οικονομίες της ηπείρου, αφού μόνο τρεις ή τέσσερις ευρωπαϊκές χώρες την ξεπερνούσαν στον δείκτη αυτό).
Ανεξαρτήτως των υπόλοιπων πτυχών της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ Νο2, ανεξαρτήτως και του εξουσιαστικού κυνισμού που επιδεικνύει ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, χάριν του οπoίου εξώθησε στην παραίτηση τον διαφωνούντα Γαβριήλ Σακελλαρίδη, η ουσία είναι ότι ο πρώην κυβερνητικός εκπρόσωπος ήταν και παραμένει συνεπής στην απηρχαιωμένη ιδεολογία του. [TBJ]
To παρακάτω κείμενο είναι δημόσια ανακοίνωση του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ (εκδόθηκε το απόγευμα της 18ης Νοεμβρίου), πρώην προέδρου του κόμματος και πρώην υπουργού, Ευάγγελου Βενιζέλου. Συμπυκνώνει δέκα επί της ουσίας ερωτήματα που προέκυψαν μετά την ακρόαση του Γιάννη Πανούση από τα μέλη της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής. Ο κ. Βενιζέλος ανησυχεί για τη δημόσια ασφάλεια, λόγω των καταγγελιών που κάνει πρώην υπουργός της προηγούμενης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ότι στελέχη της κυβέρνησης συνομιλούσαν με καταδικασμένους τρομοκράτες, θεωρεί ότι έχουν ενδεχομένως υπάρξει θεσμικές παρεκτροπές και ζητεί την κλήτευση του πρωθυπουργού και άλλων κυβερνητικών στελεχών στην Επιτροπή.
Και τώρα ήρθε η ώρα κι η στιγμή εκείνη, την οποία όλοι απεύχονταν και απέφευγαν να θέσουν και, κατά την οικεία στον Νεορωμιό τακτική, έχωναν κάτω από το χαλί στο καθιστικό. Τα γεγονότα των τελευταίων εικοσιτετραώρων στο Παρίσι επιτάχυναν τις διαδικασίες και είναι πλέον αδύνατο να μη συζητηθεί δημόσια και με όρους πολιτικούς το θέμα της ασφάλειας –ατομικής και δημόσιας– ως κοινωνικό αγαθό.
Οι ευρωπαϊκές Δημοκρατίες πρέπει, μετά τις προχθεσινές πολύνεκρες επιθέσεις στο Παρίσι, να αντιδράσουν άμεσα και δυναμικά, δεν υπάρχει αμφιβολία γι’ αυτό. Πριν από αυτό οφείλουν όμως να σκεφτούν τι είναι αυτό που πλήττεται, για ποιο πράγμα ακριβώς τις μισούν. Ο πληθυντικός δεν είναι τυχαίος. Μας αφορά όλους τους Ευρωπαίους αυτό, όχι μόνο τους Γάλλους. Το μίσος τους μάς περιλαμβάνει όλους ανεξαιρέτως, και είναι μίσος βαθύ και υπαρξιακό.
Θέλω να δω όλους τους φοιτητές μου στο αμφιθέατρο την επόμενη εβδομάδα. Όλους. Ξέρω ότι θα είναι ανήσυχοι. Κάποιοι από αυτούς και φοβισμένοι. Και με μεγάλα ερωτηματικά που θα ανατρέψουν το προγραμματισμένο προς συζήτηση θέμα. Είμαι βέβαιη ότι θα μιλήσουμε για το τι συνέβη. Αλλά τους θέλω εκεί. Όλους. Για να τολμούν να προκαλούν με όπλο τον ορθό λόγο. Για να αντιστέκονται στην ‘αυθεντία’ του δασκάλου και σε κάθε αυθεντία. Για να διαλέγονται και να συνδιαλέγονται. Για να συμφωνούν ότι μπορούν να διαφωνήσουν. Για να ανέχονται ο καθένας τις απόψεις του άλλου. Για να κρίνουν. Ελεύθερα και χωρίς φόβο.