“ Αξιότιμε κύριε Σιακαντάρη, σας παραθέτω την άποψη μου, ελαφρώς διαφωνούσα με τη δική σας (παρεμπιπτόντως, ζητώ εκ των προτέρων συγγνώμη για τις όποιες γλωσσικές μου ατασθαλίες). Καταρχάς, το έθνος είναι όλα όσα λέτε: και φυλετική (κατά το δυνατόν βέβαια) συνάφεια και θρησκευτική ομοιογένεια και πολιτικοί-οικονομικοί δεσμοί με εκπεφρασμένες ιδεολογικές αποχρώσεις. Είναι μια παραλλαγή του ορισμού που έδινε ο Ηρόδοτος (όμαιμον, ομόγλωσσον, ομότροπον, ομόθρησκον ορισμός που, αν θέλετε, παραπέμπει σε μια αρχετυπική θεώρηση του έθνους). Αν έπρεπε να το εκφράσω στη γλώσσα των μαθηματικών θα επέλεγα το σύμβολο της τομής συνόλων. Οποιαδήποτε απόκλιση σε κάποιο από τα χαρακτηριστικά του έθνους δημιουργεί εθνοτικές ομάδες (δηλ. πολιτικά "εργαλεία" για την δημιουργία/διάσπαση κρατών ή την χειραγώγηση των ιθυνουσών πολιτικών ομάδω τους), ενώ το προσδίδειν βαρύνουσα σημασία σε ένα εκ των ανωτέρω χαρακτηριστικών οδηγεί σε στρεβλώσεις. Δηλ: η βαρύνουσα σημασία στον φυλετικό παράγοντα οδηγεί στον ναζισμό και τον ρατσισμό, η βαρύνουσα σημασία στη θρησκεία οδηγεί σε κρούσματα κληρικαλισμού, αντιστοίχως με την γλώσσα έχουμε περιπτώσεις άκρατου (έως και γραφικού) αρχαϊσμού ενώ το ομότροπον οδηγεί σε συμπτώματα υλισμού (απότοκα του οποίου είναι ο νεοφιλελευθερισμός, ο μαρξισμός και λοιπές ιστορικοϋλιστικές θεωρήσεις). Η σημαντικότερη ίσως συνεισφορά του αρχαιοελληνικού πνεύματος στην ανθρωπότητα είναι η έννοια του μέτρου, και συγκεκριμένα η έννοια της χρυσής τομής. Κάθε έθνος θα πρέπει να βρίσκει την χρυσή τομή μεταξύ όλων αυτών των χαρακτηριστικών του. Ίσως αυτό να αποτελεί και την εθνική του ιδιοπροσωπία (πέραν απο την αντίληψη ζωής που έχει το κάθε έθνος, όπως αυτή αποτυπώνεται στην παράδοση και τον πολιτισμό του και η οποία ενδεχομένως να συνδέεται με την προαναφερθείσα "χρυσή τομή"). Όταν λοιπόν σε μια κοινωνία οι πνευματικοί ταγοί της (πολιτικοί, ιερείς, διανοούμενοι, καλλιτέχνες, κλπ) δεν καταλήγουν κάπου όσον αφορά το τι είμαστε σαν έθνος και πως πρέπει να πορευθούμε στον παρόντα ιστορικό χρόνο (δηλ. τι στάση πρέπει να κρατήσουμε στα ζητήματα της εποχής μας), περιμένετε να το κάνει ο απλός άνθρωπος;;; Αυτός είναι ο λόγος που η κοινωνία είναι διχασμένη. Η απαιδευσία που δεν δίνει εργαλεία του "ορθώς διανοείσθαι" στους ανθρώπους κάνοντας τους ευάλωτους και ανίκανους όχι μόνο να επεξεργαστούν πληροφορίες αλλά και να επιχειρηματολογήσουν και να σέβονται τις αντίθετες απόψεις από τις δικές τους (δεν εξαιρώ τον εαυτό μου διότι είμαι γνήσιο τέκνο της μεταπολιτευτικής εκπαιδευτικής διαδικασίας....). Για τον λόγο αυτόν κοινωνία μας είναι διχασμένη. Και σας το λέει αυτό ένας εθνικιστής, στρέιτ, χριστιανός ορθόδοξος σε καμία περίπτωση όμως μιασαλλόδοξος,ρατσιστής,φασιστής και όλα αυτά τα κοσμητικά επίθετα (δεν είναι λίγες οι φορές που με έχουν "στολίσει" με αυτούς τους χαρακτηρισμούς αδυνατώντας να κατανοήσουν πως ,αν μη τι άλλο, αν ήμουν όλα όσα μου καταμαρτυρούσαν θα πλακωνόμουν στις μπουνιές μαζί τους, δεν θα καθόμουν να κάνω διάλογο....) Επίσης, η απαιδευσία που προανέφερα οδηγεί και στην ανωριμότητα (άλλη μια όψη του διχασμού). Αυτό, πιστεύω, απαντά σε όλες τις άθλιες συμπεριφορές που αναφέρετε στο άρθρο σας και οι οποίες επιδεινώνουν την κατάσταση. Όταν λοιπόν βρεθεί η χρυσή τομή μεταξύ ατομικού-συλλογικού (σε όλες τους τις εκφάνσεις) τότε θα μπορέσει η κοινωνία να ξεπεράσει τον διχασμό της. Το έργο αυτό όμως θα πρέπει να το επωμιστούν τα πρότυπα των απλών ανθρώπων, δηλ. πρώτα απ' όλα οι γονείς και κατόπιν οι πνευματικοί ταγοί της κοινωνίας μας. Και για να το επωμιστούν επιτυχώς θα πρέπει οι ίδιοι να βάλουν στην άκρη τις αγένειες τους και να επιδείξουν θέληση για συνεννόηση και ένα επίπεδο παιδείας που δεν ξέρω αν το κατέχουν.... Σας ευχαριστώ για το κουράγιο σας (εφόσον τα καταφέρατε και φτάσατε έως αυτήν εδώ τη σειρά...) και προσδοκώ οποιαδήποτε καλοπροαίρετη κριτή/επισήμανση σας ”
