“ "Όμως το ΚΚΕ είναι μια απουσία διαρκείας. Ένα κόμμα που έμαθε να υπάρχει μόνο μέσα στην άρνηση. Απόν από το διάλογο, απόν από την αλήθεια, απόν από τον πολιτισμό. Η απουσία είναι η ταυτότητά του.
Είναι ένα κόμμα που στέκεται πάντα δίπλα στο γεγονός, ποτέ μέσα σ’ αυτό. Που παράγει χολή σε καταιγιστικούς ρυθμούς, που πουλάει δηλητήριο για βάλσαμο, που σκυλεύει νεκρούς, είτε για να τους τιμήσει είτε για να τους κατηγορήσει. Η πολιτιστική του συνείδηση έχει οικοδομηθεί πάνω σε φρίκες οικουμενικής κλίμακας. Όπου συναντά τη ζωή, δημιουργεί φρίκη."
Πολύ σωστές οι επισημάνσεις του αρθρογράφου σας που αφορούν όλη τη γκάμα αυτού λέμε σήμερα "κομμουνιστική αριστερά", αν και θα έπρεπε πιο ορθά να ονομάζεται σταλινική, αφού έχει κολλήσει στο 1936...
Υπέροχη, θαρραλέα, αληθινή η παράγραφος:
Και μετά έρχονται τα αποπαίδια. Οι εν ενεργεία και εν αποστρατεία απόγονοι μιας παράδοσης που κάποτε είχε όραμα και σήμερα έχει μόνο φανατισμό. Φάμελλος, Τσίπρας, Χαρίτσης, Βαρουφάκης – οι προσωποποιήσεις της μικροψυχίας. «Μια τσογλανοπαρέα» που έκανε την κριτική επάγγελμα και το μίσος πολιτική. Αυτοί που στήνουν παντού την ηθική τους βιτρίνα για να κρύψουν την πνευματική τους πενία.
Στην κηδεία του Σαββόπουλου έστειλαν μόνο τις άδειες τους καρέκλες και μαζί τις άδειες τους ψυχές. Η απουσία τους ήταν η πιο ηχηρή παρουσία τους."
Μακάρι να τους "ξεμπροστάζετε" πιο συχνά... ”
