“ Δεν έχει μείνει πλέον τίποτα που να θυμίζει Παντελή Μπασακο. Τον κορυφαίο των δασκάλων, τον μαέστρο του επιχειρήματος. Πλέον φανατιλα, ηχω στη γυάλα των sm και άρνηση για οποιοδήποτε αντίλογο. Δεν γίνεται να ξεχαστεί ο Μπασακος της καρδιάς μας, όμως αυτό εδώ είναι κάτι άλλο. Ο μπασακος στρατευμένος κομματικά, ο μπασακος τρεφόμενος από τον μονόλογο και το echo, ο μπασακος ( μάλιστα, αυτός) να αγνοεί ή και να παραπαποιει την ιστορία για το καλό του «στρατοπέδου».
Ένα παράδειγμα από τα δεκάδες:
«Ο Γιανουκόβιτς εξελέγη με σαφή δέσμευση: ευρωπαϊκός προσανατολισμός της χώρας. Για αυτό τον λόγο ψηφίστηκε, αυτό ήταν το κύριο ζήτημα που είχε τεθεί στις εκλογές.
Λειτούργησε ως πράκτωρ του Πούτιν: πές τους πως θα τους βάλεις στην ΕΕ, πάρε το τιμόνι της χώρας, και την τελευταία στιγμή στρίψε το προς τα εμένα. Αυτό και έγινε. Και απέναντι σε αυτό διαμαρτυρήθηκαν οι Ουκρανοί, που ήθελαν τα παιδιά τους να μεγαλώσουν στην Ευρώπη. The rest is history.».
Αυτό είναι ότι δεν έχω μπει στον κόπο να διαβάσω ή σκοπίμως διαστρεβλώνω την σύγχρονη ιστορία μιας χωρας που εσχάτως αγάπησα. Τόσο την αγάπησα όμως, και έτσι: όχι όπως είναι, όπως λέω εγώ ότι είναι. Δεν έχω μπει στον κόπο να δω ούτε το ντοκιμαντέρ του Όλιβερ Στόουν για την Ουκρανία, ή το έχω δει και το αλλαζω, επειδή έτσι βολεύει.
Κάτι έχει μείνει, τελικά ,που να θυμίζει Παντελή Μπασακο. Η ξεροκεφαλιά. Και την αγαπήσαμε και αυτήν. ”
