Η καλύτερη απόφαση που έβγαλε πανευρωπαϊκά το 2013 το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ), και μάλιστα σε Ευρεία Σύνθεση, ήταν η Βαλλιανάτος και λοιποί/ές κατά Ελλάδας σύμφωνα με την ψηφοφορία εκατοντάδων ειδικών παρατηρητών του ΕΔΔΑ στην ειδικευμένη ιστοσελίδα TheStrasbourgObservers.[1] Την ιστορική αυτή προσφυγή υποστήριξε ο Νίκος Αλιβιζάτος (μαζί με το γράφοντα, το Βαγγέλη Μάλλιο και την CarolineMecary). Με την απόφαση αυτή καταδικαζόταν ως παραβιάζων την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) ο Νόμος 3719/2008 για ένα σύμφωνο συμβίωσης μόνο για ετερόφυλα ζευγάρια. Ο νόμος αυτός δημοσιεύθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2008 και φέρει πρώτη-πρώτη την υπογραφή του Υπουργού Εσωτερικών Προκόπη Παυλόπουλου. Για την ιστορία ακολουθούσαν οι υπογραφές των Υπουργών Οικονομίας και Οικονομικών Γιώργου Αλογοσκούφη, Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης Δημήτρη Αβραμόπουλου και Δικαιοσύνης Σωτήρη Χατζηγάκη.
Επιπρόσθετα, στις 14 Ιουνίου 2000, η ίδια Ευρεία Σύνθεση του ΕΔΔΑ εκδίκασε προφορικά την προσφυγή του τέως Βασιλιά της Ελλάδας κατά Ελλάδας: από πλευράς Ελλάδας αγόρευσαν οι D. Pannick, Δημήτρης Τσάτσος και Νίκος Αλιβιζάτος ενώ στην πολυμελή ελληνική νομική ομάδα μετείχε μεταξύ άλλων και ο σημερινός Αναπληρωτής Υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Γιώργος Κατρούγκαλος. Για την ιστορία, στις 23 Νοεμβρίου 2000, το ΕΔΔΑ καταδίκασε την Ελλάδα για παραβίαση των περιουσιακών δικαιωμάτων της τέως βασιλικής οικογένειας με μειοψηφούντα τον adhoc Έλληνα δικαστή Γιώργο Κουμάντο.
Επίσης, στις 15 Ιουνίου 2006, το ΕΔΔΑ καταδίκασε την Ελλάδα στην υπόθεση Λυκουρέζος κατά Ελλάδαςγια παραβίαση του δικαιώματος σε ελεύθερες εκλογές επειδή το 2003 είχε εκπέσει από το αξίωμα του βουλευτή ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος λόγω ασυμβιβάστου με το επάγγελμα του δικηγόρου που ασκούσε παράλληλα. Το ασυμβίβαστο είχε εισαχθεί στο Σύνταγμα το 2001 και είχε εφαρμοσθεί αναδρομικά για ένα βουλευτή που όταν εκλέχθηκε το 2000 δεν γνώριζε ούτε αυτός ούτε το εκλογικό σώμα την ύπαρξη οποιουδήποτε ασυμβιβάστου. Την υπεράσπιση του Αλέξανδρου Λυκουρέζου στην προφορική ακρόαση στις 16 Μαρτίου 2006 είχε κάνει ο Νίκος Αλιβιζάτος που είχε χειρισθεί την προσφυγή μαζί με τη Λούση Κιουσοπούλου και το Βαγγέλη Μάλλιο.
Παρεμφερής και η καταδίκη της Ελλάδας στις 10 Απριλίου 2008 στην υπόθεση Πασχαλίδης, Κουτμερίδης, Ζαχαράκης κατά Ελλάδας για παραβίαση του δικαιώματος σε ελεύθερες εκλογές επειδή η εκλογή των τριών βουλευτών το 2004 ακυρώθηκε ένα χρόνο αργότερα από το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο με βάση την καταμέτρηση και των λευκών ψηφοδελτίων για τον υπολογισμό του εκλογικού μέτρου μόνο όμως στη Μείζονα Περιφέρεια της Κεντρικής Μακεδονίας. Ο Νίκος Αλιβιζάτος με το Βαγγέλη Μάλλιο και το σημερινό ευρωβουλευτή Κώστα Χρυσόγονο χειρίστηκαν τις προσφυγές.
Στο ευρωπαϊκό επίπεδο, η πιο πολυσυζητημένη απόφαση σε υπόθεση που χειρίστηκε ο Νίκος Αλιβιζάτος είναι η καταδίκη της Ελλάδας στις 6 Απριλίου 2000 από το Τμήμα Ευρείας Σύνθεσης του ΕΔΔΑ στην υπόθεση Θλιμμένος κατά Ελλάδας, μετά από ακροαματική διαδικασία την 1 Δεκεμβρίου 1999. Το ΕΔΔΑ, πάλι με adhocδικαστή το Γιώργο Κουμάντο, έδωσε τον κλασσικό πια ορισμό ότι «το δικαίωμα να μην υφίσταται κανείς διάκριση ... παραβιάζεται επίσης όταν τα κράτη χωρίς αντικειμενική και εύλογη αιτιολογία αποτυγχάνουν να αντιμετωπίσουν διαφορετικά άτομα των οποίων η κατάσταση είναι εμφανώς διαφορετική». Έτσι το ΕΔΔΑ αποφάνθηκε ότι υπάρχει παραβίαση του άρθρου 14 (διακριτική μεταχείριση) σε συνδυασμό με το άρθρο 9 (θρησκευτική ελευθερία), καθώς και του Άρθρου 6 (υπερβολική διάρκεια της εγχώριας διαδικασίας) επειδή ο προσφεύγων είχε στερηθεί το δικαίωμα να εργαστεί ως ορκωτός λογιστής λόγω παλαιότερης καταδίκης του από στρατοδικείο για ανυπακοή αφού ως Μάρτυρας του Ιεχωβά αρνιόταν για λόγους συνείδησης να κάνει στρατιωτική θητεία.
Ο Νίκος Αλιβιζάτος πέτυχε και άλλες καταδίκες της Ελλάδας σε προσφυγές των Μαρτύρων του Ιεχωβά, των Καθολικών (αλλά και άλλων προσφευγόντων ατόμων). Σχεδόν σε όλες τις άλλες Έλληνας δικαστής ήταν ο Χρήστος Ροζάκης.
Τελευταία αλλά κάθε άλλο παρά ασημότερη η διπλή καταδίκη της Τουρκίας στις 8 Ιουλίου 2008 και στις 15 Ιουνίου 2010 στην υπόθεση Οικουμενικού Πατριαρχείου κατά Τουρκίας που υποχρέωσαν την Τουρκία να επανεγγράψει το Ορφανοτροφείο της Νήσου Πρίγκηπος στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Τη χειρίστηκε ο Νίκος Αλιβιζάτος με το Γιάννη Κτιστάκη και τον Τούρκο δικηγόρο AtaSakmar.
Σήμερα λοιπόν οι βουλευτές καλούνται να διαλέξουν ανάμεσα σε ένα «πρωταθλητή» των ανθρώπινων δικαιωμάτων άρα και της δημοκρατίας και σε ένα «παραβάτη» τους (ως συντελεστή νόμου που καταδικάστηκε από το ΕΔΔΑ)...
[1] http://strasbourgobservers.com/2014/03/18/poll-best-and-worst-ecthr-judgment-of-2013-the-winners/
