Ώστε λοιπόν μπορεί να υπάρχουν κάποιοι που επιχαίρουν με αυτή την αιματοβαμμένη επίθεση; Δυστυχώς ναι, και δυστυχώς δεν είναι μόνο αυτοί που πραγματοποίησαν το άθλιο χτύπημα, ούτε καν μόνο όσοι ασπάζονται την ιδεολογία αυτού του σκοταδιστικού φονταμενταλισμού και την πρακτική της βίας και του αίματος.
Δυστυχώς, αυτοί που χαίρονται περισσότερο βρίσκονται στο, θεωρητικά πάντα, αντίπαλο στρατόπεδο. Στο στρατόπεδο των Δυτικών, των Χριστιανών, των καπιταλιστών, ανάλογα με το πώς ορίζει τον «Άλλο» ο νοσηρός εγκέφαλος της βίαιης επίθεσης. Απλώς, υπάρχουν ανάμεσα μας, ανάμεσα στους πολίτες του δυτικού κόσμου, κάποιοι, δυστυχώς είναι αρκετοί, που χαίρονται με την επίθεση των παραφρόνων φονταμενταλιστών. Είναι οι ίδιοι που ηδονίζονται όταν οι τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους αποκεφαλίζουν έναν όμηρο.
Οι άνθρωποι αυτοί επιχαίρουν γιατί θεωρούν πως οι βίαιες πράξεις των ισλαμιστών φονταμενταλιστών είναι απόδειξη ισχύος της "προφητείας" τους περί γενικευμένης σύγκρουσης πολιτισμών. Είναι όσοι δεν διστάζουν να ακονίσουν τα μαχαίρια τους για μία σύγκρουση με τον ισλαμικό φονταμενταλισμό. Στον "κακό" φονταμενταλισμό του Ισλάμ, τον επιθετικό, θέλουν να αντιπαραθέσουν το δικό τους "καλό "και ευλογημένο φονταμενταλισμό, τον φονταμενταλισμό που ορίζουν ως δίκαιη άμυνα. Θέλουν να απαντήσουν με μία μετανεωτερική σταυροφορία, να γίνουν οι πολέμαρχοι της Δύσης ενάντια στο Ισλάμ, να καλέσουν, όπως έκανε ο μικρός γιος του πρώην προέδρου της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί, τους Γάλλους στα όπλα.
Νομίζουν πως έτσι υπερασπίζονται τη δημοκρατία, θεωρούν πως είναι φορείς της κοσμικότητας και του πνεύματος του Διαφωτισμού. Στην πράξη όμως κάνουν ακριβώς το αντίθετο: ενισχύουν τον σκοταδισμό, πλήττουν τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα, ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που το κάνουν και οι «εχθροί» τους.
Η δημοκρατία και οι αξίες του φιλελευθερισμού δεν δοκιμάστηκαν από τις σφαίρες που έριξαν οι φανατικοί ισλαμιστές. Δοκιμάζονται από την αντίδρασή μας στη βία. Η Δύση, η ελευθερία του λόγου, η δημοκρατία, ο ανθρωπισμός δεν απαντούν στον φανατισμό με σφαίρες, αλλά με δημοκρατία, με περισσότερη ελευθερία, όχι σε βάρος της ασφάλειας, αλλά όχι και εις βάρος της αξιοπρέπειας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Υπάρχει κάτι χειρότερο από τον θρησκευτικό φανατισμό: οι θρησκευτικοί πόλεμοι. Είναι μία λεπτή κλωστή που χωρίζει τον μονομερή θρησκευτικό φανατισμό από τον διμερή θρησκευτικό πόλεμο, και δυστυχώς κάποιοι θα χαρούν πολύ να την κόψουν.
