Σε ό,τι αφορά το ναρκισσισμό, αυτός είναι μία διάσταση προσωπικότητας που χαρακτηρίζεται από έλλειψη ενσυναίσθησης, δηλαδή της ικανότητας βίωσης των συναισθημάτων των άλλων, και από μία υπέρμετρη ενασχόληση με τον εαυτό σε βάρος των άλλων ανθρώπων. Είναι δύσκολο να διαχωριστεί από την υψηλή αυτοεκτίμηση, κάτι που σίγουρα δεν μπορεί να κάνει κάποιος από την άνεση της πολυθρόνας του με μηδενικές γνώσεις ψυχολογίας. Με δεδομένη την έλλειψη επιστημονικής τεκμηρίωσης, οποιαδήποτε τέτοια άποψη είτε είναι προϊόν αμάθειας είτε αποβλέπει στην απαξίωση της Γιάννας Αγγελοπούλου για άλλους λόγους.
Οι λόγοι αυτοί ίσως έχουν κύρια να κάνουν με την εικόνα της Αγγελοπούλου ως πλούσιας, περιποιημένης και φιλόδοξης. Κάποιοι απλά δεν την αντέχουν αυτή την εικόνα. Ειδικά αυτό το στοιχείο της φιλοδοξίας. Αν ήταν άντρας, ναι, θα το έβλεπαν διαφορετικά. Ως γυναίκα, όμως, δεν δικαιούται να ζητά τίποτα από την κοινωνία, ειδικά να ασχοληθεί με την πολιτική! Για αυτό και η απαξίωση της Αγγελοπούλου στη συνάντηση με τον Αλέξη Τσίπρα συχνά συνυπάρχει με τον σχολιασμό της κόκκινης τσάντας που έφερε.
Από την άλλη, αν ξεριζώναμε αυτό το σεξιστικό στοιχείο από μέσα μας και εστιάζαμε μόνο στο γεγονός ότι είναι σχετικά «ψώνιο» και φιλόδοξη, δεν είναι αυτό που ακριβώς που ζητάμε από τους πολιτικούς μας, δηλαδή να είναι φιλόδοξοι και να έχουν μία ανεξήγητη διάθεση να συνεισφέρουν στα κοινά; Συνήθως άλλωστε χαμένοι καταλήγουν, αντικείμενα χλευασμού και μίσους. Καλό είναι να είναι «ψώνια» λοιπόν, αλλιώς δεν θα έμπαιναν ποτέ στην πολιτική. Για ποιο άλλο λόγο θα θέλαμε να μπαίνουν στην πολιτική; Για να βγάλουν χρήματα;
Ίσως κάποιος ισχυριστεί ότι η βασική ένσταση δεν αφορά την εικόνα της Αγγελοπούλου. Η βασική ένσταση είναι ότι το εγχείρημα «ΑΘΗΝΑ 2004» δεν ήταν κερδοφόρο. Βεβαίως τα κέρδη έχουν να κάνουν και με τη μετέπειτα εκμετάλλευση των ολυμπιακών εγκαταστάσεων και της ολυμπιακής κληρονομιάς καθώς και με το άυλο κέρδος της τιμής που δέχτηκε ο ελληνικός λαός να συνεισφέρει στον εθελοντισμό, τον αθλητισμό, τον ολυμπισμό και τον πολιτισμό. Κάποια από αυτά δεν έχουν να κάνουν με τη Γιάννα Αγγελοπούλου και κάποια δεν είναι μετρήσιμα με απτούς όρους. Το μόνο που ξέρουμε είναι ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004 εκτελέστηκαν άψογα και αποτελούν από τις λίγες πηγές υπερηφάνειας του σύγχρονου ελληνικού λαού (μετά πάντα από τις επιτυχίες των ελληνικών ποδοσφαιρικών ομάδων). Μέχρι πάντως να γίνει μία σοβαρή και συστηματική μελέτη, οι ενστάσεις συνήθως εγείρονται έντονα από ανθρώπους που δεν έχουν καμία συστηματική σχέση με τον αθλητισμό και σχεδόν μηδενική κατανόηση της έννοιας του ολυμπισμού.
Σε ό,τι αφορά την υποψηφιότητά της για την προεδρία της δημοκρατίας, είναι σχεδόν γελοίο να υποστηρίζεται ότι η Γιάννα Αγγελοπούλου πήγε να ζητήσει από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ την υποστήριξη μίας ενδεχόμενης προεδρικής υποψηφιότητάς της. Ο Αλέξης Τσίπρας θα υπέγραφε την πολιτική του καταδίκη αν συνυπέγραφε μία τέτοια υποψηφιότητα και το ξέρει η Γιάννα Αγγελοπούλου. Θα έπρεπε να είναι χαζή για να ζητήσει κάτι που είναι αυτονόητο ότι δεν θα συμβεί.
Μήπως όντως είναι χαζή, μέρος του συστήματος και ναρκισσίστρια; Ή μήπως είναι ικανή και πετυχημένη και το ξέρει; Διαλέξτε την οπτική που σας βολεύει και μην ασχοληθείτε με τα γεγονότα, την κοινή λογική ή την επιστήμη. Περιττεύουν.
