Το τελευταίο διάστημα, ιδιαίτερα μετά τον αποκεφαλισμό δυο αμερικανών δημοσιογράφων, τον Αύγουστο του 2014, από μαχητές του Ισλαμικού Κράτους, η διεθνής κοινότητα άρχισε να δίνει μεγάλη βαρύτητα στο θέμα. Παράλληλα, σε χώρες της Ευρώπης όπως η Μεγάλη Βρετανία, η Γερμανία, η Ελβετία και η Ολλανδία ξεκίνησε συζήτηση σχετικά με το αν θα συμμετάσχουν στη διεθνή συμμαχία εναντίον του Ισλαμικού Κράτους και πώς θα αντιμετωπιστούν μετανάστες που πιθανόν είναι ύποπτοι για σχέσεις μαζί του. Το ερώτημα που γεννιέται είναι αυτονόητο: το θέμα αντιμετωπίζεται και στη χώρα μας; Και παραπέρα: όντως υπάρχει λόγος ανησυχίας;
Πρόσφατα, ανακοινώθηκε η δημιουργία μιας ειδικής ομάδας αντιμετώπισης και παρακολούθησης του Ισλαμικού Κράτους από την Ελληνική Αστυνομία, ενώ ορισμένοι πολιτικοί, όπως ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου αλλά και ο Θάνος Τζήμερος (ο δεύτερος με ακραία φρασεολογία) υποστήριξαν δημόσια την ανάγκη δράσης εναντίον των ισλαμιστών.
Έως τώρα, πάντως, δεν υπάρχουν στοιχεία για έλληνες μουσουλμάνους που να έχουν ενταχθεί στο Ισλαμικό Κράτος, συνεπώς η Ελλάδα δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα της Μεγάλης Βρετανίας και της Γερμανίας, όπου υπολογίζεται ότι πάνω από 500 Βρετανοί και 450 Γερμανοί μουσουλμάνοι πολεμούν στο πλευρό των τζιχάντι. Επίσης, η Ελλάδα δεν φαίνεται να είναι χώρα τράνζιτ αυτών των ευρωπαίων μουσουλμάνων μαχητών, σύμφωνα τουλάχιστον με τα διαθέσιμα στοιχεία.
Ποια είναι όμως τα θέματα στα οποία θα έπρεπε να εστιάσουν οι αντιτρομοκρατικές υπηρεσίες; Πρώτα απ’ όλα, παρ’ ότι έως τώρα έχουν σημειωθεί σημαντικές επιτυχίες στο πεδίο της εσωτερικής τρομοκρατίας (Πυρήνες της Φωτιάς κ.ά.), ισχύει η πρόσφατη αναφορά γερμανός ειδικού της αντιτρομοκρατίας: «δεν μπορούμε να αντιμετωπίζουμε τέτοιες απειλές με τα εργαλεία με τα οποία αντιμετωπίσαμε την οργάνωση Μπάαντερ Μάινχοφ».
Η Ελλάδα, στο επίπεδο αυτό, μοιάζει πολύ με τη Γερμανία. Οι κύριες εστίες ανησυχίας για την Ελλάδα έχουν να κάνουν με τα μεταναστευτικά κύματα από τη Συρία και το Ιράκ, καθώς φαίνεται ότι το πρόβλημα θα διογκώνεται με το πέρας του χρόνου, όσο τουλάχιστον το Ισλαμικό Κράτος θα μεγαλώνει και, κατά συνέπεια, μεταξύ άλλων και οι μετριοπαθείς μουσουλμάνοι.
Το δεύτερο σημαντικό θέμα έχει να κάνει με την παρουσία νόμιμων μεν μεταναστών αλλά μέλη τζιχαντί στην Ελλάδα. Στην Γερμανία ανακοινώθηκε επίσημα ότι χίλιοι μουσουλμάνοι είναι ενεργά μέλη της Χεζμπολά, ενώ πάνω από 4.000 είναι υποστηρικτές του Σαλαφικού Σουνιτικού Ισλάμ. Αντίστοιχα, και σε συνεργασία με τοπικούς συνδέσμους η συλλόγους μουσουλμάνων, θα μπορούσε να γίνει κάτι αντίστοιχο και στην Ελλάδα, ώστε να δούμε με περισσότερη αξιοπιστία αν όντως υπάρχει πρόβλημα σχέσεων με εξτρεμιστικές ισλαμικές ομάδες. Επίσης, όπως και στην περίπτωση μελών εν Ελλάδι της αλ Κάιντα (κυρίως από το Πακιστάν και το Αφγανιστάν), πρέπει να ελεγχθεί περισσότερο ίσως το πιο σημαντικό κομμάτι του μεταναστευτικού προβλήματος που είναι και γενικότερο πρόβλημα της χώρας μας: την παραοικονομία. Τα δίκτυα των τζιχάντι χρηματοδοτούνται μέσα από μεγάλο αριθμό δραστηριοτήτων, όπως πώληση ναρκωτικών, καπνού, μαστροπεία, λαθρεμπόρια (κάθε είδους)...
Πάντως, σε γενικές γραμμές, η χώρα πρέπει να επαγρυπνεί. Χωρίς αυτό να σημαίνει, φυσικά, ότι μια προετοιμασία για την αντιμετώπιση της ισλαμικής τρομοκρατίας θα χρησιμεύσει ως πρόσχημα για τη φαλκίδευση των ελευθεριών στη χώρα μας ούτε ότι θα αποτελέσει κίνητρο για ένα άνευ όρων κυνήγι μαγισσών. Τα σοβαρά κράτη επαγρυπνούν και παρεμβαίνουν όταν χρειαστεί. Για τα υπόλοιπα, έχουν νομικό οπλοστάσιο το οποίο πρέπει να τηρείται από τα όργανα της πολιτείας κατά γράμμα.
