Μάλιστα πηγαίνουν ακόμα πιο πέρα. Ανάλογα με τη δική τους ταύτιση με την «αριστερή» ή τη «δεξιά» ταυτοτική κοινότητα, δίνουν εύσημα συγκριτικά μεγαλύτερης ή μικρότερης «δεξιοσύνης» ή «αριστεροσύνης». Έμεινε στα χρονικά η ρήση, «όσο δεξιότερα, τόσο καλύτερα», του στρατηγού Καρδαμάκη, που ήταν αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού όταν έγιναν οι εκλογές «βίας και νοθείας» το 1961, στις οποίες συμμετείχε και ο στρατός υπό την ηγεσία του. Βέβαια, στη μεταχουντική Ελλάδα επικράτησε ως ορθοπολιτική η αντίστροφη αρχή: εκείνη του «όσο αριστερότερα τόσο καλύτερα», στην οποία πολλοί πιστεύουν ακόμα.
Όμως η ιδέα μιας διάκρισης μεταξύ «Δεξιάς» και «Αριστεράς» ως αυτονόητης και απροβληματικής προσκρούει σε ορισμένα προβλήματα όπως:
- Το ότι ένα «δεξιό» και συγχρόνως παρδαλό μόρφωμα όπως το κόμμα των ΑΝΕΛ συνεργάστηκε επί μια τετραετία με ένα «αριστερό» και επίσης παρδαλό μόρφωμα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ.
- Το ότι τόσο ένα κόμμα που αυτοπροσδιορίζεται ως «αριστερό» όπως είναι το ΚΚΕ, και ένα άλλο που αυτοπροσδιορίζεται ως «δεξιό» όπως η Ελληνική Λύση του Κυριάκου Βελόπουλου δείχνουν ανοχή, ίσως και συμπάθεια, προς ένα καθεστώς όπως αυτό του οποίου ηγείται ο Βλαντίμιρ Πούτιν, το οποίο είναι σαφέστατα δικτατορικό, χωρίς να προσδιορίζεται ως «αριστερό» ή ως «δεξιό», ούτε απασχολεί ιδιαίτερα κανέναν πού ακριβώς κατατάσσεται στην κλίμακα «Δεξιάς - Αριστεράς».
Βέβαια, δεν έχουν το μονοπώλιο της πουτινοφιλίας το ΚΚΕ και η Ελληνική Λύση. Από τη μεριά της «Αριστεράς», ας μην ξεχάσουμε τις εκδηλώσεις ομάδων που δήλωναν όταν άρχισε ο πόλεμος στην Ουκρανία ότι ήταν «με την ειρήνη» και όχι εναντίον του Πούτιν και αντιπαρέρχονταν το ότι η Ουκρανία ήταν αμυνόμενη κατά της ρωσικής εισβολής στο έδαφός της. Όσο για τη «Δεξιά», η ρωσοφιλία δεν είναι είδος «εν ανεπαρκεία», τόσο εντός όσο και εκτός ΝΔ· ιδίως όταν συνδέεται με την απαίτηση διατήρησης της «δεξιάς ψυχής» της παράταξης που διατράνωσαν πρόσφατα στο Πολεμικό Μουσείο, όπου έδωσαν το αγωνιστικό τους παρών, πατριωτικές προσωπικότητες που πιστεύουν ακράδαντα στην ανάγκη αυτή. Μήπως αυτή τη «δεξιά ψυχή» είχε κατά νου ο μακαρίτης ο Καρδαμάκης, που τόσο κακολογήθηκε;
