Για να καταλάβει το γιατί, αρκεί να δει τις ανακοινώσεις των Ενώσεων «Λειτουργών» της Εκπαίδευσης. Τύφλα να ’χουν τα τσιτάτα και τα βιβλιαράκια του Μάο. Και να αναλογιστεί ότι τα σχολεία διοικούνται ουσιαστικά όχι μόνο από τέτοιες Ενώσεις αλλά και από τα τοπικά παραρτήματα της Ανώτατης Συνομοσπονδίας Γονέων Μαθητών Ελλάδας που συστεγάζονται με τα ανάλογα παραρτήματα της αθάνατης Επιτροπής για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη, που είχε ιδρυθεί από τον Χρουστσόφ ενάντια στον Ιμπεριαλισμό των Φονιάδων των Λαών. Και φυσικά δεν είναι έκπληξη να βλέπεις τα συνδικάτα της ημεραργίας και της απεργίας, που έχουν κάνει τα μάλα για να φτιαχτεί στα μέτρα τους αυτό το Τέρας της ανευθυνότητας και αρπακόλλας που λέγεται «Δημόσιο» (με όλα τα παρακλάδια του), να βγαίνουν και να κλαίνε γοερά στο Σύνταγμα για τους νεκρούς των δυστυχημάτων του ιδίου Τέρατος.
Η χώρα βρίσκεται ακόμα στην εποχή των νεομπολσεβίκων που άρχισαν να ευδοκιμούν μετά τη μεταπολίτευση – και όσο διαρκεί η ιδεολογική τους ηγεμονία δεν θα γίνει ποτέ κανονική. Αλλά αυτό δεν είναι το μεγαλύτερο πρόβλημά της. Το κυριότερο και υπαρξιακό, κυριολεκτικά, είναι το Δημογραφικό της πρόβλημα. Το «γαμάτε γιατί χανόμαστε» (που μόλις έγινε «επιδοτείτε γιατί χανόμαστε» και πολύ σύντομα θα γίνει «σύνταξη στα 20 μπας και αυξηθούν τα ειδύλλια και δεν χαθούμε») δεν πάει πουθενά. Ορισμένα πράγματα είναι πολύ σοβαρά και οι λόγοι που έγιναν έτσι είναι εύκολα κατανοητοί. Είναι όμως εξαιρετικά δύσκολο, πρακτικά αδύνατο να τους αλλάξεις. Απλά, όταν άνδρες και γυναίκες μιας κοινωνίας είναι από το πρωί μέχρι το βράδυ στα χωράφια (και οι γυναίκες καταφέρνουν και να κουβαλάνε νερό στο σπίτι από πηγές με τη στάμνα στο κεφάλι και να πλένουν τα ρούχα στο ποτάμι) τότε γεννιούνται παιδιά. Κι ας είναι το βραδινό μόνο φασολάδα, μαγειρεμένη στη φωτιά. Κι ας μην έχουν οι παππούδες και οι γιαγιάδες διπλώματα νηπιαγωγών. Όταν όμως άνδρες και γυναίκες μαθαίνουν Απειροστικούς Λογισμούς ή Οικονομετρίες (από τα καλύτερα αντισυλληπτικά), και δεν μπορούν να αποφασίσουν αν το βράδυ θα πάνε για σούσι ή κιουιζίν νουβέλ, δεν γεννιούνται παιδιά.
Οι κοινωνίες εξελίσσονται και βασικά συστατικά τουςμ όπως κάποτε εκείνο το «Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια», έχουν ξεθωριάσει ή έχουν γίνει ανέκδοτα. Σ’ αυτό βοήθησαν και οι εθνοσωτήρες συνταγματάρχες. Το Πατρίς γενικά δεν είναι πολύ διεθνιστικό, άρα και προοδευτικό. Το Θρησκεία πάει από το στασίδι της «Δεξιάς του Κυρίου» στο στασίδι του «δεν φοβούνται οι πιστοί τον κορονοϊό». Και το Οικογένεια είναι έρμαιο της κουλτούρας της γκλαμουριάς και του καρακιτσαριού που διαχέεται από τα ΜΜΕ.
Και όταν το «ξεβλάχεμα» έχει περάσει το (στη γλώσσα των πιλότων) point-of-no-return, δεν μπορείς να τις γυρίσεις πίσω τις κοινωνίες με το να πετάς εκατόευρα στον αέρα όπως σοκολάτες στα καρναβάλια. Μην έχουμε αυταπάτες, δεν αυξάνονται έτσι οι γεννήσεις. Αν δεν γίνει κανένα θαύμα (η μητέρα μου πάντως έλεγε ότι γίνονται), οι γηγενείς στην Ελλάδα θα συνεχίσουν να λιγοστεύουν σταδιακά. Μέσα σε 40 με 50 χρόνια μπορεί να είναι και 2 εκατομμύρια λιγότεροι.
Η χώρα που σήμερα λέγεται Ελλάδα έχει ημερομηνία λήξης, όχι σε βάθος αιώνων αλλά σε βάθος γενεών. Υπάρχουν σοβαρά ερωτήματα για το τι θα γίνει στο μεταξύ, ας μην τα θέσουμε όμως γιατί οι απαντήσεις θα είναι η μια πιο δυσάρεστη από την άλλη. Ένα ερώτημα θεωρητικού και μόνο ενδιαφέροντος είναι: σε ποιους θα αφήσει η Ελλάδα τη Διαθήκη της. Ίσως η τύχη τα φέρει έτσι ώστε οι ξεναγοί να λένε στους τουρίστες του μέλλοντος: «Αυτά τα Μνημεία τα έχτισαν οι Έλληνες που κατοίκησαν την περιοχή από την εποχή του Χαλκού μέχρι πριν από λίγο καιρό». Το πιο πιθανό όμως είναι ότι θα λένε ακριβώς αυτά που λένε οι ξεναγοί στην άλλη μεριά του Αιγαίου για τα ερείπια της Εφέσου: «Τα μνημεία αυτά που βλέπετε τα έχτισαν οι Αμαζόνες». Το δημογραφικό πρόβλημα της Ελλάδας ανάγεται αποκλειστικά σε θέμα υστεροφημίας και στο ποιοι θα την κληρονομήσουν.
Βέβαια, υπάρχει και η περίπτωση τα πράγματα να χειροτερέψουν περισσότερο. Γιατί η μητέρα Φύση, που σίγουρα κάνει θαύματα, έχει αρχίσει να αγριεύει για τα καλά. Επειδή της τα χαλάμε. Μπορεί, και σύντομα μάλιστα, να περνάμε από γεφύρια και αμέσως μετά πίσω μας να κόβονται (όπως το έλεγε ο Νιόνιος) από ωκεανούς νερού που θα κατηφορίζουν από τα κατακαμένα βουνά. Που θα καταλήγουν σε άγονες ερήμους, πρώην χωράφια. Και το μνημειώδες «όλα τα κιλά όλα τα λεφτά» να μην ισχύει πια γιατί δεν θα υπάρχει κιλό ούτε για δείγμα. Και τότε βέβαια, το ποιος έφτιαξε τα λιοντάρια της Δήλου, Έλληνες, Αμαζόνες ή Αρειανοί, δεν θα έχει καμία σημασία. Ούτε και το ποιος θα τα κληρονομήσει. Θα γίνουν όμως ποτέ τέτοια πράγματα; Δεν θα κάνουν κάτι οι «κυβερνήσεις»; Αυτό ας το αφήσουμε για μια άλλη φορά. Αρκεί να μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν δισεκατομμύρια στην Ινδία, στην Κίνα, στην Αφρική και αλλού που περιμένουν να αποκτήσουν και αυτοί αυτοκίνητο, καλοριφέρ και αιρκοντίσιον. Θέλουν και αυτοί, και με το δίκιο τους, ό,τι έχουν αποκτήσει οι άλλοι, οι οποίοι δεν θα τα αποχωριστούν με τίποτα. Γιατί τα αγόρασαν πριν από την κλιματική αλλαγή.
Καλά θα μου πείτε, μέχρι που να γίνουν τα Χανιά και ο Πειραιάς Βενετίες μήπως έχεις καμία πρόταση να λύσουμε τουλάχιστον κάνα δυο επείγοντα προβλήματα. Εδώ, τα δημόσια σχολεία έχουν γεμίσει συμμορίες και για να κάνεις μια ΕΟΠΥϊκή μαγνητική βγάζεις άσπρα μαλλιά. Βεβαίως και ξέρω πώς μπορούν να λυθούν τα χάλια της Δημόσιας Παιδείας και Υγείας στην Ελλάδα. Είναι απλό! Πρέπει να περάσει ένας νόμος που να λέει ότι: ΠΡΩΤΟΝ, τα παιδιά και τα εγγόνια των βουλευτών πρέπει να πηγαίνουν υποχρεωτικά σε δημόσια σχολεία. Τέρμα τα Κολλέγια και τα Χιλς. Αλλιώς δεν μπορεί να είναι βουλευτές. Και ΔΕΥΤΕΡΟΝ, όλοι οι βουλευτές και η άμεση οικογένειά τους πρέπει να απολαμβάνουν φροντίδας, σε περίπτωση ασθένειας, μόνο από Κέντρο Υγείας του ΕΣΥ ή από Δημόσιο Νοσοκομείο. Στην ουρά, με χαρτάκι με αριθμό προτεραιότητας. Ούτε πρόσβαση βέβαια σε τίποτα «απογευματινά» ιατρεία.
Ναι, καλά το καταλάβατε, αστειεύομαι, οι βουλευτές δεν κάνουν για περίπλοκους νόμους. Δεν έχουν περάσει από ΑΣΕΠ. Επομένως το μόνο που μας μένει είναι να ιδιωτικοποιήσουμε τη Βουλή. Ναι, να προσλάβουμε μια εταιρεία της προκοπής να νομοθετεί. Σαν μια απ’ αυτές που φτιάχνουν υπερυπολογιστές, μαγνητικούς τομογράφους, οθόνες με υγρούς κρυστάλλους, κ.λπ. Δημοκρατικά και με εντελώς διαφανείς διαδικασίες. Οι συνεντεύξεις να δείχνονται ζωντανά στα κανάλια. Όπως τα ντιμπέιτ. Κι αν βγει πράγματι καλή, και δεν κατουριέται από τον φόβο της στη θέα πέντε διά βίου απεργών του ΠΑΜΕ, να της δίνουμε και ένα καλό μπόνους. Και άμα περάσει όλες τις εξετάσεις, που κάποιοι φιλελέρες τις λένε «αξιολόγηση» και τρομάζουν τον κόσμο χωρίς λόγο, να της αναθέσουμε, γιατί όχι, και τη διακυβέρνηση της χώρας. Κι αν τυχόν αρχίσει να κάνει νερά να την απολύουμε αμέσως και χωρίς αποζημίωση, και να προσλαμβάνουμε άλλη. Και μετά να κάνουμε το ίδιο, outsourcing το λένε αλλού, και με τους Δήμους και τις Περιφέρειες. Μάλιστα τότε είναι που θα κάνουμε πάρτι και θα καεί το πελεκούδι. Όπως γίνεται τις νύχτες στο Γεωπονικό και τα άλλα ΑΕΙ. Υπάρχει κανένας καλύτερος τρόπος να είναι ο Λαός κυρίαρχος; Ιδίως από τότε που εκείνος ο τσαρλατάνος κατάργησε τους Θεσμούς; Άσε δε που θα μας έρχεται και φθηνότερα.
