Λίγο αργότερα άκουσα τον φίλο μου Νίκο Μαδιά να τραγουδά και να παίζει στην κιθάρα του το «Βιετνάμ» και την «Παράγκα». Με πρωτοβουλία της Αργυρώς αγοράσαμε τον πρώτο μεγάλο δίσκο του, το Φορτηγό, κι ένα πικάπ από το Μοναστηράκι. Ακούγαμε όλη μέρα αυτόν τον μοναδικό δίσκο που διαθέταμε, ιδίως μέσα στη Δικτατορία. Από το 1968-69 επισκεπτόμουν περίπου μια φορά την εβδομάδα με φίλους, το Ροντέο. Αγοράζαμε πια τους δίσκους του μόλις έβγαιναν. Μόλις ακούσαμε το Περιβόλι του Τρελού καταλάβαμε ότι είχαμε μια σημαντική στροφή στο ελληνικό τραγούδι, αλλά και στα πνευματικά και τα πολιτιστικά πράγματα.
Ζούσαμε και επικοινωνούσαμε με τα λόγια των τραγουδιών του. Τμήματα γίνονταν σλόγκαν για να περιγράψουμε με αγαπημένους φίλους, κυρίως με τον Νίκο Μανίκα, την κατάσταση στην οποία ζούσαμε κάτω από τη χούντα, όπως: «έχω ένα τσίρκο ηλεκτρικό / μες στο μυαλό μου, / μες στο μυαλό μου που ’χει όρια / και μια ελευθερία ζόρικια, / αλίμονό μου» ή αυτοσαρκαζόμαστε με το «γουστάρω ελεύθερη και πλούσια ζωή». Απομνημονεύαμε τις παρλάτες του που έλεγε ανάμεσα στα τραγούδια –οι περισσότερες δυστυχώς χάθηκαν– και χαιρόμαστε το θεατρικό και εικαστικό στήσιμο των εξαιρετικών παραστάσεών του.
Τον ακολουθήσαμε σε όλη του την τραγουδιστική και πνευματική του πορεία. Νωρίς, όταν ο γιος μας ήταν παιδάκι δέκα χρονών, τον πήραμε μαζί με την Αργυρώ στην μπουάτ της Πλάκας για να τον δει. Θέλαμε να του δώσουμε μια εμπειρία ζωής.
Πολλοί από τότε είμαστε με τον Σαββόπουλο. Έλεγε πάντα με τα τραγούδια του ό,τι θέλαμε να πούμε δίχως να μπορούμε να το εκφράσουμε με τέτοια δύναμη. Ήταν πολιτιστική και πνευματική πρωτοπορία.
Σήμερα, αρκετοί από μας, ακροκεντρώοι πια, όπως μας χαρακτήρισε κάποιος, νοσταλγούμε τις εποχές που τραγουδούσαμε τραγούδια αγάπης για τη χώρα μας, τραγούδια του Διονύση στην αιχμή της πνευματικής πορείας μιας γενιάς. Σήμερα, όταν βρίσκομαι σε μια δύσκολη ή περίεργη κατάσταση, ένα τραγούδι του έρχεται στο μυαλό να μου δώσει μια απάντηση και να με παρηγορήσει.
Όμως, νομίζω, όλοι όσοι ήρθαμε σε επαφή με το έργο του τον αγαπήσαμε και θα τον αγαπούμε πάντα.
Προσωπικά αισθάνομαι ότι ένα μέρος του εαυτού μου, ένα πολύτιμο μέρος, είναι ο Σαββόπουλος.
