Νέα εποχή στις ελληνοτουρκικές σχέσεις; Ναι, αν γίνει η Νέα Δημοκρατία Ποτάμι!

Μια είναι το Κυπριακό. Άλλη είναι η πλήρης επήρεια όλων των νησιών μας στην υφαλοκρηπίδα και στην ΑΟΖ. Τη  δεύτερη φαίνεται να τη συζητάμε. Την  πρώτη, όχι. Το Κυπριακό είναι θέμα εισβολής και κατοχής (έτσι κατέρρευσε το Κραν Μοντανά), δεν θα δεχτούμε ποτέ την λύση των δύο κρατών (τους Ελληνοκύπριους τους ρωτήσαμε;), η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάς συμπαρίσταται.

Μια τρίτη σταθερά είναι, πως η Ελλάδα δεν διεκδικεί τίποτε και δεν παραχωρεί τίποτε. Προβληματική και ως προς τα δύο σκέλη της.

Στην όλη Μεταπολίτευση, μια μεγάλη διεθνή συμφωνία με «αντιπάλους» συνέπτυξε η χώρα μας: εκείνη των Πρεσπών.

Υπέρ  ψήφισαν και οι 145 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, στους οποίους προστέθηκαν 8 βουλευτές από πέντε κόμματα της αντιπολίτευσης: Κατερίνα Παπακώστα, Έλενα Κουντουρά, Θανάσης Παπαχριστόπουλος, Σπύρος Δανέλλης, Σταύρος Θεοδωράκης, Γιώργος Μαυρωτάς, Σπύρος Λυκούδης και Θανάσης Θεοχαρόπουλος. Κατά της Συμφωνίας ψήφισαν 146 βουλευτές από 6 κόμματα της αντιπολίτευσης:  ΝΔ,   ΚΙΝΑΛ,  Χρυσή Αυγή,   ΚΚΕ,   ΑΝΕΛ,   Ένωση Κεντρώων και κάποιοι  ανεξάρτητοι. «Παρών» ψήφισε ο ανεξάρτητος Γρηγόρης Ψαριανός.

Αν αφήσουμε στην άκρη τις ιδιοτελείς ψήφους  των βουλευτών που ύστερα προσχώρησαν στον ΣΥΡΙΖΑ, η συμφωνία υποστηρίχτηκε πολιτικά από τον ΣΥΡΙΖΑ και το Ποτάμι και καταψηφίστηκε από όλους τους άλλους, Ακροδεξιά, Δεξιά, Κέντρο και κομμουνιστική Αριστερά.  

Είναι αίνιγμα, πώς ο ΣΥΡΙΖΑ που είχε το θάρρος να καταρτίσει και να υπογράψει αυτή την ιστορική συμφωνία δεν είχε το ανάλογο θάρρος στο Κραν Μοντανά, εκεί όπου τα πράγματα φαινόταν να είναι αρκετά  δρομολογημένα και να υποστηρίζονται από περισσότερες πλευρές. Εικάζω πως ήταν αποτέλεσμα της σταθερής, αλλά ανομολόγητης εκ των προτέρων αρνητικής στάσης των Ελληνοκυπρίων και της υποταγή της ελληνικής κυβέρνησης στο δόγμα  «η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάς συμπαρίσταται». Στο Μακεδονικό, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε να ρωτήσει κανέναν άλλον.

Και ενώ οι Τούρκοι είναι  έτοιμοι να έλθουν ένα βράδυ και ο πύραυλος  με το ελληνικότατο όνομα «Τυφών» απειλεί την Αθήνα, προέκυψαν οι σεισμοί, η ΕΜΑΚ, οι αποστολές βοήθειας, οι αγκαλιές Δένδια και Τσαβούσογλου και οι δηλώσεις του τελευταίου, που προσυπέγραψε ο Δένδιας: «Δεν χρειάζεται να περιμένουμε φυσικές καταστροφές για να βελτιώσουμε τις σχέσεις μας».

Αλλά; Πώς βελτιώνονται οι ελληνοτουρκικές σχέσεις; Ο Σαμαράς θα έλεγε πως με τους πειρατές δεν συζητάς. Ο Καραμανλής ότι δεν μας συμφέρει να θίξουμε την ακινησία. Και η ελληνική κοινή γνώμη, πως αρκεί η Τουρκία να πάψει να είναι προκλητική και ανιστόρητη, να αποσύρει πάραυτα τα στρατεύματά της από την Κύπρο, ας ψαρεύει τσιπούρες γύρω γύρω από τις ακτές της και μέχρι εκεί!

Στο βαθμό που εξαρτάται από εμάς, υπάρχει πολύ υλικό για μελέτη, επεξεργασία και «άλλες» αποφάσεις. Στο βαθμό. Διότι πολλά κρίνονται και θα κριθούν από τις διεθνείς εξελίξεις. Εάν η Ρωσία νικήσει στην Ουκρανία. Εάν η Τουρκία δεν περάσει απέναντι. Εάν, παραμένοντας στη Δύση, εξακολουθήσει να πρακτορεύει τα ρωσικά συμφέροντα στο Αιγαίο. Καθώς δεν ενοχλεί μόνο και δεν ενοχλεί κυρίως την Τουρκία ο εξοπλισμός των νησιών και η επέκταση των χωρικών μας υδάτων, όπως και η αυξημένη αμερικανική παρουσία στο Αιγαίο και στην Αλεξανδρούπολη. Κυρίως ενοχλούν τη Ρωσία. Απειλούν τα εξοπλισμένα νησιά τη Τουρκία ή παρεμποδίζουν  την ανάπτυξη του ρωσικού  στόλου στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο; Τη διέλευση των τουρκικών πολεμικών θα παρεμποδίσει η επέκταση των χωρικών μας υδάτων στην  Κρήτη ή των ρωσικών; Πού θέλουν να  πάνε τα τουρκικά πολεμικά;  Στην Ιταλία ή στην Ισπανία ;

Δεν θα είναι καλό για την Ελλάδα αν η Τουρκία αποχωρήσει από το ΝΑΤΟ. Όπως δεν ήταν καλό η διακοπή των διαδικασιών για ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ήταν τελείως άλλο το κλίμα τότε.

Αν όμως τα πράγματα δεν μεταβληθούν ριζικά και δραματικά, η μπάλα είναι καταρχάς στο δικό μας τεραίν. Οι Τούρκοι το πολύ για κάποιο διάστημα να σταματήσουν να μας απειλούν. Δεν θα πάρουν θετικές πρωτοβουλίες. Εμείς οφείλουμε να κινηθούμε και να  διατυπώσουμε ένα άλλο δόγμα για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, με τον πλέον επίσημο τρόπο, όπως  :

• • Υποστηρίζουμε το πλαίσιο του Γ.Γ. του ΟΗΕ, όπως διατυπώθηκε στο Κράν Μοντανά, αλλά εάν η Κυπριακή Δημοκρατία θέλει δύο κράτη ας αναλάβει τις ευθύνες της. Εμείς δεν θα συνεχίσουμε να στηρίζουμε τις όποιες αποφάσεις της, εάν δεν είναι  συμβατές με τα συμφέροντα της Ελλάδας.
  • Δεν θα αποκλείσουμε την Τουρκία από την Ανατολική Μεσόγειο. Το Καστελόριζο έχει συμβολική επήρεια. Η Ρόδος περιορισμένη.
  • Ναι στη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, αφού προηγουμένως επεκτείνουμε τα χωρικά μας ύδατα. Συνυποσχετικό για τη Χάγη.
  • Δεν υπάρχουν γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο, οι νησίδες και οι βραχονησίδες πέραν των τριών μιλίων από τα τουρκικά παράλια είναι ελληνικές, με μηδενική όμως επήρεια σε υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, αν δεν κατοικούνται. Τα λοιπά, στη Χάγη.
  • Ο εξοπλισμός των νησιών είναι αμυντικός, δεν συζητείται.
  • Η Τουρκία δεν έχει συμφέροντα νότια της Κρήτης. Ακύρωση τουρκολυβικής συμφωνίας.
  • Διεκδικούμε τα συμφέροντα του ελληνισμού στην Κωνσταντινούπολη, παρελθόντα, παρόντα και μέλλοντα.
  • Απόσυρση casus belli, αλλιώς διακήρυξη και των δικών μας.

Την  πολιτική αυτή η σημερινή Νέα Δημοκρατία, έστω και με τον Μητσοτάκη επικεφαλής, που φαίνεται να θέλει, χωρίς να μπορεί,  δεν είναι σε θέση να την εφαρμόσει ούτε καν να κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση.

Εξαιρετικά σημαντικό είναι συνεπώς το ζήτημα όχι μόνο της όσο το δυνατόν ευρύτερης επικράτησης της Νέας Δημοκρατίας, που εξ ορισμού θα ενισχύσει τον Μητσοτάκη,  αλλά και της αλλαγής συσχετισμών μέσα  στην κοινοβουλευτική της ομάδα. Οι προσεχείς εκλογές αποτελούν την  ευκαιρία.

Μετά τις εκλογές, ο ηττημένος ΣΥΡΙΖΑ θα είναι πιο συνεργάσιμος, το δε ΠΑΣΟΚ εξ ορισμού, όποια κι αν είναι η τύχη του στις εκλογές, θα στηρίξει. Ζητούμενο, το να είναι απέναντι μόνο η Ακροδεξιά. Ίσως και το ΚΚΕ, που για δικούς του λόγους κείται πέραν του κόσμου τούτου.

ΥΓ. Τα παραπάνω είναι σημειώσεις ενός  ερασιτέχνη. Οι ειδικοί ας με συγχωρήσουν.