Τα σλόγκαν και τα συνθήματα υπήρχαν ανέκαθεν, και έχουν θέση στην πολιτική μας ζωή. Η απλουστευτική τους λογική και το βαθύ τους εντύπωμα στο συλλογικό υποσυνείδητο μπορούν να δράσουν ενοποιητικά ή να κινητοποιήσουν. Το «Ανήκομεν εις την Δύσιν» την εποχή που ειπώθηκε ξεκαθάρισε διά παντός τυχόν ασάφειες και έδειξε μία αδιαμφισβήτητη κατεύθυνση. Αντίστοιχα το «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες», παρά τα λαϊκίστικά του στοιχεία και την μπααθική καταγωγή του έδρασε παραδόξως κατευναστικά και ενίσχυσε την αίσθηση της εθνικής ταυτότητας, σε μία εποχή που οι κρίσεις με τη γείτονα πλήθαιναν.
Τα «κλεφτόδεντρα» ωστόσο δεν είναι μεμονωμένο φαινόμενο, στιγμιαίο ολίσθημα. Το «Εμείς θα παίζουμε το ζουρνά και οι αγορές θα χορεύουν» τι μπορεί να σημαίνει για τους πολίτες, εκτός από εκείνους που χορεύουν έξαλλα στην πλατεία Συντάγματος, γιορτάζοντας την άνευ όρων παράδοση της πλουτοκρατίας; Δεν ωθεί τις μάζες σε μία μαζική διαστρέβλωση της πραγματικότητας; Δεν τους κλέβει και τα τελευταία ψήγματα κατανόησης για το πώς λειτουργούν οι αγορές, τα οποία θα χρειαστεί να επιστρατεύσουν όταν θα κληθούν να πάρουν δύσκολες αποφάσεις, όπως π.χ. σε ένα δημοψήφισμα; Ο χορός κοντά σε έναν γκρεμό είναι εξόχως επικίνδυνος όταν δεν ξέρεις να τον χορεύεις, όπως διαπίστωσε εν τοις πράγμασι ο ίδιος ο ρήτορας αυτών των σόλοικων σλόγκαν.
Το κορυφαίο όμως δείγμα είναι ότι τα Μνημόνια θα καταργηθούν «Με ένα Νόμο και Ένα Άρθρο». Πίστευε, σαν εκείνους τους αφελείς στην Κωνσταντινούπολη το 1204, ότι οι Φράγκοι που την κατέλαβαν θα μείνουν για λίγο και θα φύγουν εύκολα και από μόνοι τους, —αλλά αυτοί εγκαταστάθηκαν στη Βασιλεύουσα για πάνω από 50 χρόνια; Ή, μάλλον, ήξερε ότι αυτά τα πράγματα δεν γίνονται, αλλά αντί να προετοιμάσει το λαό για μια δύσκολη περίοδο, τον έκανε να πιστέψει ότι υπάρχουν μαγικές λύσεις —και αυτή η επικίνδυνη ψευδαίσθηση σέρνεται μέχρι σήμερα, που του υπόσχεται φθηνή βενζίνη όσο και στο Τέξας;