Όταν λίγο καιρό αργότερα οι αγρότες του θεσσαλικού κάμπου (όπου η έκθεση στη ραδιενέργεια ήταν υψηλή) πούλησαν στην Ιταλία 300.000 τόνους στάρι, οι Ιταλοί το μέτρησαν και ανακάλυψαν ότι περιείχε πολύ υψηλές τιμές ραδιενέργειας. Η τότε ελληνική κυβέρνηση δεν δέχτηκε να το πάρει πίσω, γιατί είχε ήδη καταβάλει τις αποζημιώσεις στους αγρότες. Τελικά η λύση βρέθηκε: το αγόρασε η ΕΟΚ, το ανάμειξε με κανονικό στάρι που δεν περιείχε ραδιενέργεια και το μοίρασε ως βοήθεια σε λιμοκτονούσες χώρες στην Αφρική και στην Ανατολική Γερμανία.
Στις 2 Μαΐου, και ενώ το ραδιενεργό νέφος έμπαινε στη χώρα, το κομματικό όργανο του ΚΚΕ, ο Ριζοσπάστης (Τυπικά Διευθυντής: Γρηγόρης Φαράκος, Αρχισυντάκτης: Θανάσης Καρτερός), γιόρταζε την εργατική πρωτομαγιά, ενώ έγραφε με πηχυαίους τίτλους στο πρωτοσέλιδο: «ΜΕ ΠΡΟΣΧΗΜΑ ΤΟ ΑΤΥΧΗΜΑ ΣΤΟ ΤΣΕΡΝΟΜΠΙΛ. Αντισοβιετικό ‘νέφος’», για να συμπληρώσει παρακάτω: «Η ΕΣΣΔ δηλώνει κατηγορηματικά ότι δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος».
Ή αλλιώς, όπως έμεινε στην Ιστορία: «Φάτε Μαρούλια Άφοβα!» Good For You!
[Σημείωση της σύνταξης: Για το Τσερνόμπιλ, διαβάστε το βιβλίο της Σβετλάνα Αλεξίεβιτς (βραβείο Νόμπελ 2015), Τσερνόμπιλ: Ένα χρονικό του μέλλοντος, μετάφραση: Ορέστης Γεωργιάδης, Πατάκη, Αθήνα 2015, σελ. 344]