Σύνδεση συνδρομητών

Ποια Προεδρία της Δημοκρατίας θέλουμε;

Παρασκευή, 06 Αυγούστου 2021 10:11
Η Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου.
Θεόδωρος Μανωλόπουλος
Η Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου.

Όταν ο Κωστής Στεφανόπουλος αρνήθηκε να παραλάβει από τον Χριστόδουλο το κείμενο με τις υπογραφές των πολιτών, που ζητούσαν να τεθεί σε δημοψήφισμα το θέμα της αναγραφής του θρησκεύματος στις αστυνομικές ταυτότητες, μας πρόσφερε την κορυφαία ερμηνεία των συνταγματικών διατάξεων που ορίζουν ποιες είναι και πώς ασκούνται οι προεδρικές αρμοδιότητες. Εξήγησε ότι δεν δικαιούται να μετέχει στην πολιτική αντιπαράθεση και ότι δεν νομιμοποιείται στην ανάληψη πρωτοβουλιών με στόχο την ενεργοποίηση μιας κυβερνητικής δράσης.

Όταν ο Χρήστος Σαρτζετάκης απέρριπτε με πλήρη δικανική αιτιολόγηση την αίτηση χάριτος του Άγγελου, έκανε το εντελώς αντίθετο: αντιτάχθηκε στην πολιτική βούληση της κυβέρνησης νομίζοντας ότι ο ΠτΔ διαθέτει μια έσχατη δικαστική αρμοδιότητα.

Όταν ο Προκόπης Παυλόπουλος αρνήθηκε να υπογράψει το διάταγμα διορισμού της ηγεσίας των ανώτατων δικαστηρίων που επέλεξε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, κινήθηκε εκτός των συνταγματικών επιταγών, όσο και αν η εκδούλευσή του επαινέθηκε πολιτικά από την τότε αντιπολίτευση. Το ίδιο θα είχε συμβεί και αν αρνιόταν να υπογράψει το διάταγμα προκήρυξης του δημοψηφίσματος τον Ιούλιο του 2015, όπως κακώς τον προέτρεπε μερίδα των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων.

Θύμισα τα παραπάνω ιστορικά παραδείγματα για να αντιληφθούμε με αφορμή κάποια άλλα, επίκαιρα, ποια ερμηνεία των αρμοδιοτήτων της έχει επιλέξει η νυν ΠτΔ και γιατί της ασκείται αμφίπλευρη πολεμική.

Η Κατερίνα Σακελλαροπούλου, λοιπόν, «αγνόησε» το πρωτόκολλο και εμφανίστηκε με τον σύντροφό της στην επίσημη τελετή της 25ης Μαρτίου ερεθίζοντας -ως «αστεφάνωτη»- συντηρητικά αντανακλαστικά.

Η Κατερίνα Σακελλαροπούλου έθεσε υπό την αιγίδα της το γνωστό συνέδριο για τη γονιμότητα ερεθίζοντας αρνητικά το κίνημα της γυναικείας χειραφέτησης. Κατάλαβε το σφάλμα ανακαλώντας την αιγίδα, πράγμα που ερέθισε και πάλι: «πού ακούστηκε –η κάτοχος του ανώτατου πολιτειακού αξιώματος!– να έχει δικαίωμα στο λάθος;» αναρωτήθηκαν οι επαγγελματίες της κριτικής με σιγοντάρισμα από τους θεματοφύλακες των πατροπαράδοτων παραδόσεων της πατρίδος, της οικογένειας και της θρησκείας.

Η Κατερίνα Σακελλαροπούλου μίλησε για γυναικοκτονία ερεθίζοντας –μια κορυφαία δικαστίνα!– τους τυπολάτρες ερμηνευτές του ποινικού νόμου.

Και φτάνουμε στο τελευταίο: Η Κατερίνα Σακελλαροπούλου δεν παρασημοφόρησε τελικά τον ακτιβιστή διασώστη. Χαμός στο ίσιωμα! Οι αριστεροί επικριτές θεωρούν ότι η Πρόεδρος σύρεται στην ακροδεξιά ατζέντα του Μπογδάνου και οι δεξιοί ομόλογοί τους επιχαίρουν που της κόψαν την αριστερή φόρα.

Καλές οι επικρίσεις αλλά καλύτερό τους είναι το Σύνταγμα και ο νόμος (εν προκειμένω ο 106/1975). Προβλέπουν, λοιπόν, ότι η παρασημοφόρηση πολιτών ανήκει αποκλειστικά στην άσκηση της κυβερνητικής πολιτικής. Γίνεται με Προεδρικό Διάταγμα και, όπως όλα τα διατάγματα, δεν εκδίδεται αν δεν προσυπογραφεί από τον αρμόδιο υπουργό (εδώ των Εξωτερικών). Άρα και σε αυτή την περίπτωση ο ρόλος του ΠτΔ είναι μόνο συμβολικός.

Επομένως;

Επομένως, δύο τινά: Αν η ΠτΔ ήθελε να παρασημοφορήσει τον κ. Αποστολόπουλο και η κυβέρνηση δεν ήθελε, ορθά δεν παρασημοφορήθηκε και ορθά η ΠτΔ δεν επέμεινε. Αν η κυβέρνηση αρχικά ήθελε τη συγκεκριμένη παρασημοφόρηση και έκανε πίσω, η ΠτΔ δεν έχει καμία ευθύνη. «Τότε», δηλαδή στη δεύτερη περίπτωση, που είναι και η θεσμικά πιο πιθανή, «γιατί δεν μιλά η Πρόεδρος και αφήνει να πλανάται ως τρίτη εκδοχή ότι η ίδια έκανε πίσω;», αναρωτιέται ο –ας πούμε– καλοπροαίρετος.

Η απάντηση είναι απλή και συνάγεται από την όλη της πολιτεία.

Η Κατερίνα Σακελλαροπούλου κινείται αυστηρά εντός των συνταγματικών ορίων των αρμοδιοτήτων της. Δεν παρασύρεται σε κυβερνητική πρακτική («θα παρασημοφορήσω τον τάδε γιατί το θέλω») και δεν μετέχει στην πολιτική αντιπαράθεση δίνοντας κομματικό επιχείρημα στη μία ή την άλλη πλευρά («ο Υπουργός φταίει για το φιάσκο»). Γνωρίζει άλλωστε καλά ότι μπορεί να ασκεί ουσιαστική πολιτική επιρροή χωρίς τα πιο πάνω παραδοσιακά «εργαλεία». Γνωρίζει δηλαδή ότι μπορεί να «διαπαιδαγωγεί» με το δικό της δυναμικό και ισορροπημένο παράδειγμα, από τη μια, να ενθαρρύνει προς τα μπρος μια κοινωνία σε κίνηση, χωρίς, από την άλλη, να περιφρονεί τις καταβολές της. Όσοι τη διαβάζουν με το κόκκινο μολύβι του διορθωτή στο χέρι, απλώς ντρέπονται να ομολογήσουν ανοιχτά ότι προτιμούν στην Προεδρία Σαρτζετάκηδες και Παυλόπουλους. Οι υπόλοιποι είμαστε ευτυχείς που ο σπόρος του Κωστή Στεφανόπουλου καρπίζει και πάλι.          

Προσθήκη σχολίου

Όλα τα πεδία είναι υποχρεωτικά. Ο κώδικας HTML δεν επιτρέπεται.