«Εμείς δεν πληρώνουμε φόρους. Τα ανθρωπάκια πληρώνουν φόρους!» Λόγια σαν αυτά είχαν κερδίσει τον τίτλo «Βασίλισσα της Κακίας και της Τσιγκουνιάς» [“Queen of Mean”, στα ξένα]. Βγήκαν από το στόμα της Λεόνα Χέλμσλι. Στην πορεία της ιστορίας θα μετάνιωνε γι’ αυτά τα λόγια, αλλά τη δεκαετία του 1980 στην «πόλη που ποτέ δεν κοιμάται» ήταν πολύ ταιριαστά με τη θεοποίηση του πλούτου που επικρατούσε. Η πόλη προερχόταν από τη χειρότερη δεκαετία της σύγχρονης ιστορίας της και, επί προεδρίας Ρόναλντ Ρέιγκαν, η Wall Street είχε αρχίσει να παίρνει την εικόνα που έχουμε όλη γι' αυτήν έως σήμερα.
Ήταν η δεκαετία που ο Μάικλ Ντάγκλας, υποδυόμενος τον Γκόρντον Τζέκο στη συνώνυμη ταινία με την οδό του χρήματος, είχε πει το διαβόητο «η απληστία, ελλείψει καλύτερης λέξης, είναι καλή». Τα ποσά που διακινούνταν ήταν ανάλογα με τις ποσότητες του εθνικού προϊόντος της Κολομβίας που κατανάλωναν οι traders και οι περιουσίες που παίζονταν ήταν πολύ μεγάλες για να επιτρέπονται πλάκες, όπως όταν ο Άμπι Χόφμαν πετούσε χαρτονομίσματα διακόπτοντας προσωρινά τις συναλλαγές. Tώρα, ο χώρος ήταν περικυκλωμένος από αλεξίσφαιρο τζάμι.
Η άλλη αγορά που βρισκόταν σε άνθηση ήταν το real estate και ένας από τους θρύλους στο χώρο, ακόμη και σήμερα, 20 χρόνια από το θάνατό του, ήταν ο Χάρι Χέλμσλι, δισεκατομμυριούχος στο χώρο των ξενοδοχείων και των εμπορικών ακινήτων. Ένα από τα κτίρια που είχε στην κατοχή του ήταν το εμβληματικό Empire State Building. Ήταν και σύζυγος της Λεόνα. Αδίστακτοι και οι δύο στις οικονομικές πρακτικές τους δεν δίσταζαν να αρνούνται να πληρώνουν συνεργεία υπεργολάβων για μικροποσά ενώ ούτε τα χρήματα τους έλειπαν ούτε κάθε άλλο παρά στερούσαν τον εαυτό τους από την υπερβολή κάθε χλιδής.
Την ίδια εποχή, ένα τσογλάνι μεγάλωνε στο Μπρούκλιν. Και το όνειρό του, όπως είχε πει στις αρχές της δεκαετίας, ήταν πώς «, σε πάντε χρόνια, θα γίνω μεγαλύτερος από τον Χέλμσλι». Λόγια που θα μπορούσαν με τη σειρά τους να κερδίσουν βραβείο και famous lost words και ευσεβούς πόθου. Επιπλέον, ήταν λόγια που βγήκαν από το ασχημότερο στόμα. Ήταν του Ντόναλντ Τραμπ.
Εκείνη την εποχή, βέβαια, παρακολουθώντας τον πατέρα του, μάθαινε τη δουλειά πώς να παίρνεις χρήματα από το κράτος χτίζοντας φθηνά χαρτόκουτα που πωλούσε για σπίτια σε βετεράνους του Β' Παγκόσμιου Πολέμου και συλλέγοντας ενοίκια από κτίρια στα οποία στοιβάζονταν δύστυχοι – αν περνούσε από το χέρι του ο μόνος Μαύρος που θα έπαιρνε διαμέρισμα θα ήταν κάποιος λευκός με το επίθετο Black. Επειδή ο πατέρας τσόγλανος είχε πάρει μέρος στη μοναδική παρέλαση που τόλμησε να πραγματοποιήσει ποτέ στη Νέα Υόρκη η Φάρα του Κύκλου [Ku Klux Klan στα ξένα]. Ο Ντόναλντ Τραμπ, όμως, ήθελε να γίνει μεγάλος στο Mανχάταν. Κάποιος, πολύ εύστοχα, τηρουμένων των αναλογιών, τον παρομοίωσε με τον Τζον Τραβόλτα στο Saturday Night Fever μεταξύ ακινήτων και χορευτικής πίστας.
Το 1989, λοιπόν, η Λεόνα χρησιμοποίησε παράνομα κεφάλαια για την επισκευή μιας έπαυλης κλέβοντας την εφορία και αφήνοντας τους εργάτες απλήρωτους. Εκείνοι την κατήγγειλαν και συνελήφθη. Τότε ο Ντόναλντ Τραμπ τη χαρακτήρισε «όνειδος της ανθρωπότητας» (!) επιδεικνύοντας τη λεπτή διακριτικότητα την οποία όλος ο κόσμος γνώρισε ευρύτερα κατά την προεδρική του θητεία. Η μέγαιρα καταδικάστηκε και εξέτισε ποινή 16 μηνών (αν θυμάμαι καλά), ενώ ήταν ήδη στην όγδοη δεκαετία της ζωής της. Ο εισαγγελέας που την έστειλε στην φυλακή ήταν ο Ρούντι Τζουλιάνι, που πρόσφατα του αφαιρέθηκε η άδεια ασκήσεως επαγγέλματος στη Nέα Υόρκη εξαιτίας των ψευδών που διέδιδε υπέρ του προέδρου που, ακόμη πιο πρόσφατα, κατατάχθηκε από ιστορικούς, στη θέση του χειρότερου προέδρου, χειρότερου ακόμη και από έναν δύστυχο που προήδρευσε για 35 ημέρες επειδή δολοφονήθηκε. Ο Χάρι ήταν βαριά άρρωστος και δεν παρέστη στη δίκη, αλλά την πρώτη νύχτα που η γυναίκα του μπήκε στη φυλακή έδωσε εντολή και για πρώτη φορά το διάσημο Empire State έσβησε τα φώτα του. Αδίστακτος κι αυτός, αλλά με class που ο Τραμπ δεν θα έδειχνε ποτέ. Πώς μπορεί κανείς να δείξει κάτι που δεν έχει;
Τα θυμήθηκα όλα αυτά επειδή, τις προάλλες, η εισαγγελία της πόλης μήνυσε την εταιρεία του Τραμπ για ανάλογες πρακτικές με αυτές των Χέλμσλι. Και τα θυμήθηκα με τη σκέψη πως το «όνειδος της ανθρωπότητας», μομφή που είχε καταλογίσει στη Λεόνα και ήταν υπερβολική, για τον ίδιο είναι κυριολεκτική και λίγη...
