Η Ιερουσαλήμ είναι μοναδικό παράδειγμα στην ανθρώπινη ιστορία που λόγω των δεσμών της με τους θεούς και εξαιτίας των πιστών τους που τη θεωρούν άγιο έδαφος αιμορραγεί συνεχώς. Όλοι τη λατρεύουν και όλοι είναι έτοιμοι να πεθάνουν για να αποδείξουν την λατρεία τους και την ανωτερότητά της έναντι των άλλων. Πιστοί και του Ιάχουε, και του Θεού και του Αλλάχ την έχουν πληγώσει και εξακολουθούν να την πληγώνουν.
Και επειδή η ιστορία χαρακτηρίζεται από αίσθηση της ειρωνείας, ο μόνος θεός που δεν την έχει πληγώσει είναι αυτός το όνομα του οποίου φέρει. Ιερουσαλήμ σημαίνει «Πόλη του Σαλίμ». Ο Σαλίμ είναι θεότητα των Χαναναίων που την ίδρυσαν. Ήταν θεός του Λυκόφωτος, αντίστοιχος του δικού μας Έσπερου. Τι θαυμάσιο όνομα! Εσπερούπολις! Αλλά κάποιος προφήτης είπε πως ο Μεσσίας θα ερχόταν στη Γη και θα εμφανιζόταν στην Ιερουσαλήμ... Έτσι τα πράγματα πήραν τον κατακόκκινο δρόμο τους.
Λίγους αιώνες μετά, κάποιοι είπαν πως ήρθε ο Μεσσίας αλλά οι παλιότεροι είπαν «όχι, εμείς ξέρουμε, δεν είναι αυτός!» και «εμείς δεν τον αναγνωρίζουμε». Οι άλλοι επέμεναν. Δύο οι αντίπαλοι. Κάτι γείτονες ζήλεψαν που ο θεός όλο στους άλλους εμφανίζεται και ένας αναλφάβητος είχε μια επίσκεψη από έναν άγγελο [αυτοί οι άγγελοι... όλο σε αναλφάβητους εμφανίζονται... χάθηκε να πάνε σε ένα φιλόσοφο, σε έναν γεωμέτρη] και, ανάμεσα στα άλλα, του είπε «μην τους ακούς αυτούς – εγώ είμαι ο πραγματικός άγγελος του πραγματικού θεού». Μάλιστα, ο αναλφάβητος ένα βράδυ καβάλησε ένα φτερωτό άλογο και πήγε μέσα σε ένα βράδυ πετώντας από τη Μέκκα στη Μεδίνα κάνοντας μια στάση ανάμεσα. Πού; Στην Ιερουσαλήμ, φυσικά. Και όχι οπουδήποτε στην Ιερουσαλήμ. Στο μέρος όπου ήταν χτισμένος ο Ναός –ένας είναι ο Ναός– κάνοντας την πόλη τρίτο πιο ιερό έδαφος του Ισλάμ. Εκεί ξαπόστασε. Εκεί όπου στέκει σήμερα το Τέμενος Αλ Αξα. Αυτή δεν είναι πόλη. Είναι mindjob.
Είναι κατά τη γνώμη μου θλιβερό, το 2021, λαοί να μην μπορούν να συνυπάρξουν λόγω διαφορών που έχουν τις ρίζες τους σε μύθους. Λαοί που, όπως είπε κάποτε η Γκόλντα Μέιρ, μισούν τους άλλους περισσότερο απ’ όσο αγαπούν τα παιδιά τους. Αυτό είναι κάτι που μόνο η θρησκεία εκτρέφει στον άνθρωπο.
Η Γκόλντα Μέιρ είχε πει, επίσης, ότι για όλα φταίει ο Μωυσής που «μας γύριζε 40 χρόνια στην έρημο για να μας εγκαταστήσει στο τέλος στο μοναδικό μέρος της Μέσης Ανατολής χωρίς μια σταγόνα πετρέλαιο». Πράγμα που, εκτός από πολύ αστείο, είναι και, πρακτικά, ακύρωση της διάσημης ρήσης του James Carville "It's the economy, stupid". No, Mr. Carville. It isn't.
