Μεταφέρω αυτολεξεί την κατάληξη της δήλωσής του, όπως δημοσιεύθηκε στο thetoc.gr:
Αξίζει [τη δημοκρατική παρακαταθήκη] να την καταλάβουμε, για να ερμηνεύσουμε όχι την ιστορία αλλά το σήμερα και το αύριο. Κυρίως, όμως, οφείλουμε να την ολοκληρώσουμε.
Ως γνωστόν, οι ακροτελεύτειες προτάσεις ομιλιών ή δηλώσεων πολιτικών προσώπων είναι οι σημαντικότερες: αποτελούν τη συμπύκνωση του μηνύματος που θέλει να αποστείλει και οι ακροατές-αναγνώστες να συγκρατήσουν.
Σχεδόν αυτόματα ήρθε στο νου η τελευταία φράση της ομιλίας του Αβραάμ Λίνκολν στο Γκέττυσμπεργκ. Αν και πρόκειται για επικήδειο λόγο υπέρ των πεσόντων στην ομώνυμη μάχη αποτελεί έναν πολιτικό ύμνο υπέρ της δημοκρατίας και περιλαμβάνει και τον αγαπημένο μου ορισμό του καλύτερου διαθέσιμου τρόπου διακυβέρνησης. Θυμίζει τον δικό μας «Επιτάφιο» του Περικλή, από τον οποίο ο Έντιμος Έιμπ ενεπνεύσθη: “[a government] of the people, by the people, for the people” που όσο μπορώ καλύτερα θα απέδιδα ως «κτήμα του λαού, εκλεγόμενη από αυτόν και πολιτευόμενη υπέρ αυτού». Επίσης, ένας άλλος πρόεδρος που, αν και ούτε εκείνος ήταν σπουδαίος με τις λέξεις, είχε χαρακτηρίσει τη χώρα του «το Αμερικανικό Πείραμα» σαφώς εννοώντας τη διαρκή εξέλιξη και βελτίωση κάθε αυθεντικής δημοκρατικής διακυβέρνησης παρά τα ενδεχόμενα λάθη που συμβαίνουν σε κάθε πείραμα. Ήταν τοπογράφος και εύπορος κτηματίας που δεν είχε κανένα λόγο να ξεβολευτεί, αλλά έγινε «πρώτος στ'άρματα, πρώτος στην ειρήνη, και πρώτος στην καρδιά των συμπατριωτών του» οι οποίοι γι' αυτό έδωσαν το όνομά του στην πρωτεύουσα της πρώτης και μοναδικής πατρίδας που γεννήθηκε δημοκρατία.
Θύμισε ακόμη μια αποστροφή του προέδρου Μακρόν στη συνέντευξή του στον Νίκο Αλιάγα στην ΕΡΤ, όταν αναφερόμενος στη σχέση Ελλάδας και Ευρωπαϊκής Ένωσης είπε: «αλλά στη νεότερη και τη σύγχρονη ιστορία υπάρχει ένας ακόμη πιο ισχυρός δεσμός – αυτός της προσήλωσης στην ελευθερία στην ευρωπαϊκή περιπέτεια».
Έτσι χαρακτηρίζουν οι πραγματικοί δημοκράτες την πορεία του πολιτεύματος μέσω του μοναδικού στην ιστορία εγχειρήματος συνένωσης δημοκρατικών πολιτειών: περιπέτεια - πορεία συνεχούς εξέλιξης. Και έρχεται ο Αλέξης Τσίπρας να θέλει να την «ολοκληρώσει». Χρησιμοποιώντας ίσως το πιο αρνητικά φορτισμένο ρήμα που θα μπορούσε. Ρήμα που προέρχεται από τα αγαπημένα –γεννημένα ολοκληρωμένα από τη στιγμή που εγκαθιδρύονται– καθεστώτα. Και αν υπάρχει κάτι χρήσιμο που απορρέει μέσω της άθλιας αυτής τοποθέτησης, ενδεικτική της αντιδημοκρατικής πολιτικής του συγκρότησης, είναι το συμπέρασμα πως ένα από τα καλύτερα δείγματα του σχήματος λόγου γνωστού ως «αντίφαση εν εαυτή» είναι το «πρώην κνίτης».
