Σύνδεση συνδρομητών

Καταλωνία ή θάνατος

Σάββατο, 30 Σεπτεμβρίου 2017 16:16
Διαδήλωση στη Βαρκελώνη οπαδών της αυτονομίας. Ο εθνικιστικός πυρετός είναι προφανής από το ρόλο που παίζουν οι σημαίες στη διεκδίκηση απόσχισης από την Ισπανία.
Φωτογραφία Αρχείου
Διαδήλωση στη Βαρκελώνη οπαδών της αυτονομίας. Ο εθνικιστικός πυρετός είναι προφανής από το ρόλο που παίζουν οι σημαίες στη διεκδίκηση απόσχισης από την Ισπανία.

Εν όψει της προσπάθειας να γίνει δημοψήφισμα την επόμενη Κυριακή με αντικείμενο την ανεξαρτησία της Καταλωνίας, είναι απαραίτητο να σημειωθεί ότι το μόνο σημείο όπου συναντώνται συντηρητικοί εύποροι Καταλανοί με αριστεριστές, ανάρχες, πάσης φύσεως αντικαπιταλιστές,  αντιευρωπαϊστές και καταλανικής εκδοχής Podemos είναι στο σύνθημα, «Η Καταλωνία στους Καταλανούς». Ένας ακόμα λόγος για τον οποίο οι δυνάμεις της απόσχισης έχουν άδικο... [TBJ]

Ας αρχίσουμε με ένα κουίζ: ποια είναι η ευρωπαϊκή πόλη στην οποία αν μιλήσετε την γλώσσα των κατοίκων της, ορισμένοι εξ αυτών δεν αποκρίνονται διότι κάνουν ότι δεν σας καταλαβαίνουν; 

Απάντηση: η Βαρκελώνη. 

Σας φαίνεται εξωφρενικό; Το 2004, στη Βαρκελώνη, χρειάστηκε να αγοράσω ένα αδιάβροχο. Μπήκα σε ένα πολυκατάστημα και σε καθαρά ισπανικά ζήτησα αυτό που ήθελα. Καμιά απάντηση από την πωλήτρια.  Επανέλαβα το αίτημα προσθέτοντας ακόμη ένα “porfavor”, “σας παρακαλώ”. Καμία αντίδραση. Πριν περάσω στη νοηματική, η κυρία μου λέει μονολεκτικά: “catala”. Απαντώ ότι δεν ομιλώ την καταλανική. Δεν με πιστεύει. Της εξηγώ ότι, ως Ελληνίδα, μου είναι πολύ εύκολο να μιλώ ισπανικά χωρίς προφορά, διότι οι φθόγγοι των δύο γλωσσών προσομοιάζουν. Με κοιτά με πολλή δυσπιστία. Δεν έχω μαζί μου διαβατήριο, αλλά και να το είχα δεν θα το έδειχνα: είναι αδύνατο να δεχτώ  ότι σε μια χώρα τη γλώσσα της οποίας μιλώ με άνεση θα πρέπει να γνωρίζω και την τοπική διάλεκτο. Λίγες μέρες αργότερα, σε ένα θαυμάσιο βιβλιοπωλείο στο κέντρο της πόλης, μένω ξανά με το στόμα ανοιχτό, όταν βλέπω ότι υπάρχει ειδικός μεγάλος χώρος για τα μεταφρασμένα στα καταλανικά (!) έργα όλων των σημαντικών ισπανόφωνων συγγραφέων: με τα ωραία χρήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχουν μεταφραστεί στα καταλανικά οι πάντες, από τους κλασικούς Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, Οκτάβιο Πας και τον Μάριο Βάργκας Λιόσα, μέχρι τους πιο σύγχρονους. Αναρωτιέμαι γιατί στην Ελλάδα δεν έχουμε διεκδικήσει ευρωπαϊκά χρήματα για να μεταφραστούν στο κρητικό ιδίωμα ή στην τσακωνική όλοι οι μεγάλοι έλληνες συγγραφείς. Ενδιαφέρον δεν θα ήταν;

Για να σοβαρευτούμε: κάτι τέτοιοι καταπιεσμένοι από το «απάνθρωπο» ισπανικό κράτος Καταλανοί είναι αυτοί  που υποστηρίζουν με πάθος το δημοψήφισμα, το  οποίο αποφάσισε να διενεργήσει μονομερώς η τοπική κυβέρνηση της Καταλωνίας, την ερχόμενη Κυριακή 1η Οκτωβρίου. Εξηγούμεθα: το Σύνταγμα του 1978  προβλέπει ότι η Ισπανία χωρίζεται σε 17 διοικητικές περιφέρειες, με μεγάλο βαθμό ανεξαρτησίας –με τοπικές Βουλές εκάστη– και απαγορεύει ρητά οποιαδήποτε από αυτές να διενεργήσει δημοψήφισμα  με το αίτημα της απόσχισης από την Ισπανία.

Η Καταλωνία των 7,5 εκατομμυρίων κατοίκων –οι οποίοι αντιπροσωπεύουν το 16% του ισπανικού πληθυσμού– είναι σήμερα διχασμένη: το 70% των Καταλανών δηλώνουν ότι θα ήθελαν να ψηφίσουν, όμως οι το 50% είναι εναντίον της απόσχισης.

Τότε γιατί λοιπόν αυτό το δημοψήφισμα: για να τιμωρηθεί, λένε, η κακή κυβέρνηση της Μαδρίτης που αφαιμάσσει την πλούσια Καταλωνία, η οποία συμβάλει στον ομοσπονδιακό προϋπολογισμό περισσότερο από άλλες φτωχότερες περιοχές (Γαλικία, Ανδαλουσία, Εξτρεμαδούρα). Κλασικό το επιχείρημα: «γιατί να πληρώνουμε εμείς για τους Ανδαλουσιανούς του Νότου που λιάζονται ολημερίς;» Οι υπέρμαχοι της απόσχισης επικαλούνται επίσης την καταστολή της δικτατορίας του Φράνκο, που απαγόρευε τη χρήση της καταλανικής γλώσσας. Μόνο που ο Καουδίγιο απαγόρευσε και όλες τις άλλες γλώσσες και διαλέκτους της Ισπανίας: τα βασκικά, τα γαλικιανά, τις διαλέκτους των Ρομά.

Επικαλούνται επίσης τη δική τους ξεχωριστή κουλτούρα και πολιτισμική ταυτότητα, δεδομένου ότι Καταλανοί ήσαν καλλιτέχνες μοναδικοί όπως ο Γκαουντί και ο Ζοάν Μιρό. Αλήθεια, η Μάλαγα στην Ανδαλουσία γιατί δεν διεκδικεί με μανία το διάσημο τέκνο της, τον Πικάσσο; Μήπως δεν ήταν αρκετά ξεχωριστός ή δεν έγινε αρκετά παγκόσμιος;

Ισχυρίζονται επίσης ότι στην Καταλωνία δεν υπάρχει δημοκρατία: και όλες αυτές οι διαδηλώσεις, όλο αυτό το τελευταίο διάστημα, έγιναν σε καθεστώς δικτατορίας; Όλοι αυτοί που εκφράζουν ανενόχλητοι την άποψή τους και που εκφοβίζουν ακόμη και δημάρχους πόλεων οι οποίοι τάσσονται υπέρ της παραμονής της Καταλωνίας στην Ισπανία, ζουν σε ανελεύθερη χώρα;

Και το κυριότερο: τι προτείνουν οι “independentistas”; Τι πολιτική πρόταση έχουν σε περίπτωση που η Καταλωνία κηρυχθεί ανεξάρτητη χώρα; Θα έχει σύνορα με την Ισπανία; Θα αποτελεί τμήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Ισχυρίζονται ότι είναι αναφανδόν υπέρ της ΕΕ, η Ισπανία όμως δεν ανήκει στην ΕΕ; Η αλήθεια είναι ότι όλοι αυτοί δεν έχουν κανένα όραμα ούτε για την Καταλωνία ούτε για την Ευρώπη για την οποία αδυνατούν να κατανοήσουν ότι, μετά το πλήγμα του Brexit, η ΕΕ δεν έχει ανάγκη να περισταλεί περαιτέρω η συνοχή της από ανόητους και άγονους εθνικισμούς. Και είναι αναμενόμενο να μην το αντιλαμβάνονται, αφού το μόνο σημείο όπου συναντώνται συντηρητικοί εύποροι Καταλανοί με αριστεριστές, ανάρχες, πάσης φύσεως αντικαπιταλιστές,  αντιευρωπαϊστές και καταλανικής εκδοχής Podemosείναι στο σύνθημα, «Η Καταλωνία στους Καταλανούς».

Για την πόλωση που έχει δημιουργηθεί φέρει ευθύνες και η συντηρητική κυβέρνηση μειοψηφίας της Ισπανίας του πρωθυπουργού Μαριάνο Ραχόι, γιατί εξ αρχής δεν χειρίστηκε σωστά την κρίση του καταλανικού ζητήματος. Κυρίως, επειδή δεν εξήγησε επαρκώς και πειστικά γιατί προέβη στα μέτρα που προέβη – συλλήψεις κυβερνητικών αξιωματούχων της τοπικής καταλανικής κυβέρνησης, ενίσχυση της αστυνομικής δύναμης σε όλη την Καταλωνία με σκοπό να αποτραπεί η διεξαγωγή του παράνομου δημοψηφίσματος.

Θα παρακολουθήσουμε με ενδιαφέρον τις εξελίξεις της Κυριακής. Μέχρι τότε μπορούμε να λέμε στους ισπανούς φίλους μας που θέλουν να συνεχίσουν να βλέπουν τη χώρα τους ενωμένη, με την Καταλωνία να αποτελεί κομμάτι της –και είναι οι περισσότεροι– ότι, όχι, δεν είναι “franquistas” (υποστηρικτές του Φράνκο) ούτε φασίστες επειδή αγαπούν την χώρα τους και δεν θέλουν να διαλυθεί. Και να μην παίρνουν τοις μετρητοίς τους άθλιους χαρακτηρισμούς με τους οποίους τους στολίζουν οι φανατικοί πολέμιοι της δημοκρατίας: πολλούς από μας, εδώ, οι συμπολίτες μας, εξακολουθούν να μας αποκαλούν Γερμανοτσολιάδες και «μενουμευρώπηδες»...

Προσθήκη σχολίου

Όλα τα πεδία είναι υποχρεωτικά. Ο κώδικας HTML δεν επιτρέπεται.