Σύνδεση συνδρομητών

Η βόμβα του λονδρέζικου μετρό, ο πανικός και εμείς

Σάββατο, 16 Σεπτεμβρίου 2017 12:36
Ο αυτοσχέδιος εκρηκτικός μηχανισμός που είχε τοποθετηθεί σε βαγόνι αμαξοστοιχίας του λονδρέζικου μετρό.
twitter
Ο αυτοσχέδιος εκρηκτικός μηχανισμός που είχε τοποθετηθεί σε βαγόνι αμαξοστοιχίας του λονδρέζικου μετρό.

 Ευτυχώς η τρομοκρατική επίθεση στο μετρό του Λονδίνου απέτυχε στο στόχο της – να δημιουργήσει ένα νέο λουτρό αίματος με τη χρήση αυτοσχέδιων εκρηκτικών μηχανισμών. Αυτό μας δίνει τη δυνατότητα να δούμε ορισμένες πτυχές των επιθέσεων αυτών χωρίς τη φόρτιση και την οργή από τα θύματα των προηγούμενων.

 Έχουν πλέον συνειδητοποιήσει όλοι πως τα τελευταία χρόνια ζούμε στην Ευρώπη σε παρατεταμένη περίοδο κρίσεων ανασφάλειας και τρομοκρατικών επιθέσεων που έχουν όλο και μεγαλύτερη συχνότητα. Δεν είναι όμως μόνο ότι οι τρομοκρατικές επιθέσεις, πυρκαγιές, σεισμοί, τεχνολογικές καταστροφές, τροχαία ή σιδηροδρομικά ατυχήματα δημιουργούν μία κουλτούρα ανασφάλειας που έχει καταρρίψει πλήρως τη νεωτερική αίσθηση της ασφάλειας. Οι κοινωνίες μας έχουν μετατραπεί σε Κοινωνίες Κινδύνου με την έννοια που το έχει περιγράψει ο Ούλριχ Μπεκ.

Η ασσυμετρία των απειλών και των κινδύνων επιβεβαιώνει σε απόλυτο βαθμό τον τρόπο με τον οποίο έχει αλλάξει η ασφάλεια την εποχή της παγκοσμιοποίησης. Οι διεθνείς θεσμοί, τα κράτη, αλλά και οι ίδιες οι κοινωνίες καλούνται να διαχειριστούν απειλές που έχουν έντονο το στοιχείο της απιθανότητας – μιλάμε επί της ουσίας, χρησιμοποιώντας το υπόδειγμα του Νασίμ Ταλέμπ, για τους μαύρους κύκνους της ανασφάλειας που καθιστούν την πρόβλεψη άσκηση μεγάλης δυσκολίας για τις αρχές επιβολής του νόμου.

Δεν πρέπει να μείνουμε όμως μόνο στην καταγραφή μιας καταστασης και στις φιλοσοφικές διαπιστώσεις, η ζωή μας έχει αλλάξει και πρέπει να το εμπεδώσουμε. Χρειάζεται να μάθουμε να ζούμε σε συνθήκες κρίσης.

Στο σχεδιασμό ασφάλειας όσο σημαντική είναι η πρόβλεψη και η αποτροπή μιας κρίσης ή μιας επίθεσης, άλλο τόσο σημαντική είναι και η διαχείριση ενός περιστατικού και κυρίως ο περιορισμός των απωλειών. Χαρακτηριστική περίπτωση αποτελεί ο τρόπος με τον οποίο διαχειρίσηκε το χτύπημα του Ιουνίου στο Λονδίνο η Μητροπολιτική Αστυνομία διακινώντας μέσω των socialmediaτην προτροπή RUN- HIDE- TELL.

Οι πολίτες είναι ένας σημαντικός πόρος στη διάρκεια μίας κρίσης, τόσο για τον περιορισμό των απωλειών όσο και για τη βέλτιστη διαχείριση της από τις αρχές ασφαλείας. Αυτό που δεν πρέπει να συμβεί είναι να δημιουργηθεί πανικός, γιατί σε αυτή την περίπτωση θα πολλαπλασιαστούν τα θύματα, αλλά και οι δράστες θα μπορέσουν να ξεφύγουν.

Ο πανικός στην επίθεση της 15ης Σεπτεμβρίου στο βαγόνι του μετρό στο Λονδίνο οδήγησε στον πολλαπλασιασμό των τραυματιών οι οποίοι, στην προσπάθειά τους να ξεφύγουν, ποδοπατήθηκαν.

Πρέπει να μάθουμε να ζούμε σε συνθήκες κρίσης, όχι για να συνηθίσουμε το φόβο και να μην αντιδρούμε στην τρομοκρατία και στον κίνδυνο, αλλά για να μπορέσουμε με τον τρόπο μας να αντιδράσουμε, ακόμη και στη λεγόμενη «καυτή» ζώνη, ώστε να περιορίσουμε τις ανθρώπινες απώλειες, αλλά και να βοηθήσουμε τις αρχές ασφαλείας να διαχειριστούν το έκτακτο περιστατικό.

Είναι πλέον ευθύνη των κρατών, να ευαισθητοποιήσουν και να εκπαιδεύσουν τους πολίτες ώστε να μπορούν να αντιδρούν σωστά σε συνθήκες κρίσης, για να αποφύγουμε τον πανικό. Είναι ζήτημα προτεραιότητας και ασφάλειας, ώστε να μπορέσουν οι κοινωνίες μας να καταστούν όσο περισσότερο μπορούν ασφαλέστερες, ακόμη και σε συνθήκες τρομοκρατικών επιθέσεων.

 

 

 

Τριαντάφυλλος Καρατράντος

Διεθνολόγος με ειδικότητα στα θέματα ασφάλειας και καθηγητής στη Σχολή Εθνικής Ασφάλειας. Βιβλία του: Πριν το Μνημόνιο δεν έβλεπες (2013), Σφάξε με αγά μου ν' αγιάσω. Ισλαμικό κράτος, ευρωπαϊκή ασφάλεια και Ελλάδα (2016).

Προσθήκη σχολίου

Όλα τα πεδία είναι υποχρεωτικά. Ο κώδικας HTML δεν επιτρέπεται.