Σύνδεση συνδρομητών

Διακομματικός εθνοθρησκευτικός λαϊκισμός και «Άγιο Φως»

Παρασκευή, 18 Απριλίου 2014 13:18
Η άφιξη του "Αγίου Φωτός" με τιμές αρχηγού κράτους, όπως έχει καταγραφεί παλαιότερα από το φακό της τότε ΕΡΤ.
Αρχείο The Books' Journal
Η άφιξη του "Αγίου Φωτός" με τιμές αρχηγού κράτους, όπως έχει καταγραφεί παλαιότερα από το φακό της τότε ΕΡΤ.

Ο Νίκος Δήμου, το Ποτάμι και τα θέματα δικαιωμάτων που ακόμα και τα μεταρρυθμιστικά κόμματα προτιμούν να μη εγγίζουν

«Όσο πλησιάζει το Πάσχα και σκέπτομαι πως πάλι θα ξοδέψουμε χρήματα για να φέρουμε το (δήθεν) Άγιο Φως και να το υποδεχθούμε με τιμές αρχηγού κράτους, γίνομαι εμμανής αντικληρικός. Και υποθέτω πως το ίδιο θα γινόταν και ο Ιησούς, που από ότι ξέρουμε, δεν πίστευε σε ειδωλολατρικά σύμβολα – και μάλλον θα μοίραζε τα χρήματα στους φτωχούς» έγραψε σε άρθρο του ο Νίκος Δήμου (ΝΔ), που ήταν ένα από τα προβεβλημένα ιδρυτικά μέλη του κόμματος με «αρχηγό» το Σταύρο Θεοδωράκη (ΣΘ).

Την επόμενη ημέρα ο «αρχηγός» (δύο κόμματα έχουν αρχηγό και όχι πρόεδρο, η Χρυσή Αυγή και Το Ποτάμι) απάντησε σε ερώτηση που του έγινε τηλεοπτικά: «Δεν είναι σωστό οι πολιτικοί να παίζουν με το θρησκευτικό συναίσθημα. Δεν πάω για Μητροπολίτης, πάω για πολιτικός. Υπάρχουν κάποια πράγματα που είναι της εκκλησίας και κάποια πράγματα που είναι της πολιτείας. Υπάρχει ένας άνθρωπος ο οποίος έχει αυτές τις απόψεις και τις οποίες τις έχει υποστηρίξει πολύ συχνά στην ελληνική κοινωνία. Αυτός ο άνθρωπος είπε απλώς κάποια στιγμή ότι "εγώ στηρίζω την προσπάθεια του Θεοδωράκη και το Ποτάμι"».  

Με την τοποθέτησή του, ο ΣΘ έδωσε την καλύτερη απόδειξη ότι δεν είναι παρά ένας τυπικός, παλιάς κοπής πολιτικός. Γιατί ένας σοβαρός πολιτικός σε μια σοβαρή χώρα θα μπορούσε απλά να πει πως δεν συμφωνεί με τη θέση του ΝΔ. Στη συνέχεια, βέβαια, ένας σοβαρός δημοσιογράφος θα τον ρωτούσε ποια είναι η θέση του (και του κόμματός του) για τη μεταφορά του «Αγίου Φωτός» με κρατικά κονδύλια και τιμές αρχηγού κράτους, πιέζοντάς τον να πάρει θέση και όχι να υπεκφεύγει με γενικότητες περί χωρισμού εκκλησίας και κράτους. Ένας σοβαρός πολιτικός ενός κοσμικού κράτους θα έλεγε πως διαφωνεί με όλα αυτά, τονίζοντας ενδεχομένως πως η διαφωνία του δεν αφορά τη σημασία του εθίμου για τους χριστιανούς.

Αντί για αυτό, ο αρχηγός επέδειξε ακραία μορφή εθνοθρησκευτικού λαϊκισμού λέγοντας πως κάποια πράγματα είναι της εκκλησίας και κάποια της πολιτείας, ενώ το θέμα αφορούσε ακριβώς την πολυδάπανη και σε ανώτατα επίπεδο εμπλοκή της πολιτείας σε ένα έθιμο της εκκλησίας, που μάλιστα αναγορεύει μια αναμμένη λαμπάδα σε αρχηγό κράτους! Πρόσθεσε δε πως με τέτοιες θέσεις προσβάλλεται το θρησκευτικό συναίσθημα! Και αμέσως μετά, προσβλητικά, άδειασε τον ΝΔ ότι δήθεν δεν έχει άλλη σχέση με το Ποτάμι παρά μόνο έχει δώσει μια απλή στήριξη, ενώ ήταν στα προβεβλημένα από τον αρχηγό ονόματα με παρουσία και στην ιδρυτική εκδήλωση, έντονη αρθρογραφία και τηλεοπτικές εμφανίσεις ως στέλεχος του Ποταμιού. Μάλιστα, ο αρχηγός δεν ανέφερε καν τον ΝΔ με το όνομά του, μιλώντας αντίθετα για «έναν άνθρωπο»!

Λογικό ήταν κατόπιν αυτού ο ΝΔ να αποχωρήσει από Το Ποτάμι, αφού άλλωστε δεν ακούστηκε ούτε μια φωνή διαφοροποίησης από τον αρχηγό του ούτε καν από τους πάμπολλους πανεπιστημιακούς για τους οποίους καμαρώνει το κόμμα. Ας μην κάνει εντύπωση το γεγονός, αφού τον ΝΔ καταδίκασαν από την όλη Δεξιά μέχρι το ΚΚΕ, ενώ δεν ακούστηκε καμιά επίσημη τοποθέτηση κόμματος (πλην της Φιλελεύθερης Συμμαχίας) αποδοκιμασίας του Ποταμιού αν όχι στήριξής του. Αξιοσημείωτο πως πολλά στελέχη της ΔΗΜΑΡ το έκαναν επώνυμα, αλλά επίσημη θέση δεν τόλμησε να πάρει το κόμμα τους. Γιατί κανένα παλαιάς κοπής κόμμα δεν τολμάει στην Ελλάδα να τα βάλει με τον εθνοθρησκευτικό λαϊκισμό. Η εποχή τολμηρών επιλογών όπως στο θέμα της αφαίρεσης θρησκεύματος στις ταυτότητες έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί. Ελιές, ποτάμια, πράσινα και μεταρρυθμιστικά κόμματα κινούνται «εντός ορίων» σε αυτό και σε πολλά άλλα δικαιωματικά θέματα-ταμπού.

Παναγιώτης Δημητράς

Εκπρόσωπος του Ελληνικού Παρατηρητηρίου των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ), μέλος της Γραμματείας της Ένωσης Ουμανιστών Ελλάδας (ΕΝΩ.ΟΥΜ.Ε.), μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου της Ευρωπαϊκής Ουμανιστικής Ομοσπονδίας και μέλος της Συνέλευσης Εκπροσώπων της Παγκόσμιας Οργάνωσης Κατά των Βασανιστηρίων (OMCT). Συγγραφέας του βιβλίου Αναζητώντας τα χαμένα δικαιώματα στην Ελλάδα. Η σκοτεινή πλευρά της ελληνικής δημοκρατίας (2007).

Προσθήκη σχολίου

Όλα τα πεδία είναι υποχρεωτικά. Ο κώδικας HTML δεν επιτρέπεται.