Ι) Η Νέα Δημοκρατία έχει θέσει το εξής δίλημμα: «Τέταρτες εκλογές ή τέταρτο Μνημόνιο». Το πιο πιθανό όμως είναι να έχουμε τέταρτες εκλογές και τέταρτο Μνημόνιο. Η ιδέα πως ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αν κερδίσει τις εκλογές, θα ξεπεράσει γρήγορα τα σοβαρά εμπόδια σε ό,τι αφορά τις διαπραγματεύσεις και θα αποφύγει ένα επόμενο Μνημόνιο, είναι όνειρο θερινής νυκτός. Η μακρά εκλογική περίοδος, η συγκρότηση νέας κυβέρνησης, ο χρόνος που θα χρειαστεί για να μάθουν οι υπουργοί τα καθήκοντά τους και η νέα διαπραγματευτική ομάδα τον νέο τρόπο διαπραγμάτευσης - όλα αυτά σε ένα πλαίσιο όπου οι εταίροι μας σαφώς δεν θέλουν ξανά εκλογές, σίγουρα θα μας πάνε πίσω. Θα δώσουν ακόμη μία ευκαιρία στο ΔΝΤ να δικαιολογήσει την αδιάλλακτη στάση του και να νομιμοποιήσει τα σοβαρά λάθη που έχει κάνει στο παρελθόν. Θα δώσουν επίσης την ευκαιρία στον Σόιμπλε, που από την αρχή θεωρούσε πως η Ελλάδα δεν έπρεπε να μπει στην ευρωζώνη, να βάλει νέα εμπόδια στην προσπάθεια της χώρας να μπει ξανά στις αγορές. Αρα, οι εκλογές «εδώ και τώρα» (που η ΝΔ μάλλον θα κερδίσει), με αξιωματική αντιπολίτευση τον ΣΥΡΙΖΑ, θα έχουν καταστροφικά αποτελέσματα και για τη χώρα αλλά και για τη ΝΔ.
Χωρίς να το καταλαβαίνει, o Νίκος Μουζέλης "νομιμοποιεί" την άνευ όρων συναίνεση στο ΣΥΡΙΖΑ, η οποία αποτελεί και τη λαϊκιστική πολιτική που προσπαθεί να περάσει ο Τζιάνι Πιτέλα.
Ενδεικτικά, αναφέρεται στο κείμενο:
«Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως μια αριστερή κυβέρνηση μπορεί με μεγαλύτερη επιτυχία να διαχειριστεί την αντίδραση των πολιτών στα εξαιρετικά επίπονα μέτρα που η τρόικα εξακολουθεί να μας επιβάλλει».
Ομολογώ ότι με ξένισε το τελευταίο, μιας και αντίστοιχες εκφράσεις χρησιμοποιήθηκαν προεκλογικά τόσο από τον ΣΥΡΙΖΑ όσο και από τους ΑΝΕΛ (ενώ πλέον αυτή τη ρητορική έχει υιοθετήσει η Ζωή Κωνσταντοπούλου) για να στηρίξουν το επιχείρημα ότι η Ελλάδα είναι «υπό κατοχή». Και θέλω να πιστεύω ότι ο κ. Μουζέλης δε συμμερίζεται αυτές τις απόψεις. Πέρα από αυτό όμως, στο συγκεκριμένο σημείο υπάρχει αντίφαση: τα μέτρα τα επιβάλλει η Τρόικα. Μάλιστα. Δεν είναι δηλαδή αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης του ΣΥΡΙΖΑ; Και αν είναι όντως προϊόν επιβολής, πώς τα εφαρμόζει εδώ και σχεδόν δύο χρόνια; Αν δεν μας τα επιβάλλει η Τρόικα αλλά αποτελούν όντως προϊόν της διαπραγμάτευσης ΣΥΡΙΖΑ, μόνο ο ίδιος μπορεί να διαχειριστεί τις αντιδράσεις της κοινωνίας. Σε κάθε περίπτωση δηλαδή, ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να βρίσκεται στην εξουσία, άλλος τρόπος δεν υπάρχει κατά τον αρθρογράφο.
Επιπλέον, έχω την εντύπωση ότι στην προσπάθειά του να σώσει -για προσωπικούς ίσως λόγους- το αφήγημα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα αριστερό, δημοκρατικό κόμμα, χωρίς να το αντιλαμβάνεται, μεταφέρει την ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ για τη συγκυβέρνηση με την Ακροδεξιά, στην αντιπολίτευση. Και λέω χωρίς να το αντιλαμβάνεται, επειδή ενώ αναγνωρίζει ότι ο λόγος του Τσίπρα είναι λαϊκιστικός και ότι ο ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε τη συμμαχία με τους ΑΝΕΛ την οποία μάλιστα χαρακτηρίζει «ανίερη», στη συνέχεια υποστηρίζει ότι, αν τα υπόλοιπα κόμματα δε συμμαχήσουν μαζί του, δεν του αφήνουν άλλη επιλογή. Ωστόσο ο Αλέξης Τσίπρας είχε εξαρχής τη δυνατότητα να συγκυβερνήσει με κάποιο από τα υπόλοιπα κόμματα και δεν το έκανε. Αντίθετα, και προτίμησε τους ΑΝΕΛ και ταυτίστηκε πλήρως με τις απόψεις του εταίρου του, Πάνου Καμμένου. Ακόμη χειρότερα, οι ΑΝΕΛ λειτουργούν ως «διαμεσολαβητές» στην προσέγγιση του ΣΥΡΙΖΑ με τη ΧΑ, όπως διαπιστώσαμε πρόσφατα. Αν τα κόμματα της αντιπολίτευσης συμμαχήσουν με τον ΣΥΡΙΖΑ, του δίνουν τη δυνατότητα να επαναφέρει την ακραία πόλωση χρησιμοποιώντας την απαράδεκτη τακτική που ταυτίζει κάθε αντιπολιτευόμενη άποψη με τον Σόιμπλε. Αν δεν το κάνουν, θα διατηρηθεί στην εξουσία με σύμμαχο τους ΑΝΕΛ και κατά πάσα πιθανότητα τη ΧΑ. Και στις δύο περιπτώσεις, υπονομεύεται η Δημοκρατία και επικρατεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό δεν ευσταθεί παρά μόνο αν ή παραμονή του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, είναι θέσφατο.
Είναι αλήθεια ότι πολλοί αρθρογράφοι που ανήκουν στον αριστερό χώρο προσπαθούν να βρουν λογικούς και ιδεολογικά συνεπείς τρόπους για να εξηγήσουν τις αλλοπρόσαλλες, ανήθικες και ιδεολογικά απαράδεκτες επιλογές της παρούσας κυβέρνησης, δυστυχώς όμως, είναι ανέφικτο. Η κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί για να εξαφανίσει τη δυνατότητα να δούμε καλοπροαίρετα τις πράξεις της. Ο κίνδυνος είναι ακριβώς, να χρησιμοποιήσει ο ΣΥΡΙΖΑ τις καλές προθέσεις για να «ξεπλύνει» τη συγκυβέρνηση με τον Καμμένο και την προσέγγιση με τη ΧΑ (ειδικά αν θυμηθούμε και πρόσφατα σχετικά δημοσιεύματα της Αυγής). Λυπάμαι πολύ για τους Αριστερούς - είναι πολύ σκληρό να διαψεύδεται κανείς σε τέτοιο βαθμό, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποίησε την Αριστερά για να εφαρμόσει τον εθνολαϊκισμό. Και ως γνήσια εθνολαϊκιστικό μόρφωμα, προσπαθεί να αλώσει τα δημοκρατικά κόμματα για να επιβάλλει τον καθεστωτισμό. Αυτό συμβαίνει σε όλες τις χώρες που επικρατούν οι λαϊκιστές.
Είναι σκληρό αλλά επιβεβλημένο να αντιληφθούμε όλοι την πραγματικότητα.
Είναι απολύτως κρίσιμο για τη χώρα και τη Δημοκρατία, να μη γίνει ο Τσίπρας, Ερντογάν. Αυτό, δεν αποτελεί «δαιμονοποίηση» όπως αναφέρεται στο κείμενο, αλλά υπαρκτό κίνδυνο, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς τις απόπειρες θεσμικής εκτροπής.
Αν υπάρχουν αριστεροί στον ΣΥΡΙΖΑ είναι ώρα να ορθώσουν το ανάστημά τους απέναντι στις επικίνδυνες μεθοδεύσεις του Αλέξη Τσίπρα. Κατέστρεψε την οικονομία, πλέον κινδυνεύει και η χώρα. Είναι επιβεβλημένη ανάγκη να γίνουν εκλογές. Άλλωστε, μόνο οι λαϊκιστές τις αρνούνται όταν απαξιώνονται τόσο καθολικά από την κοινωνία.
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
Το άρθρο του καθηγητή Νίκου Μουζέλη
Εκλογές εδώ και τώρα; Περί άμεσων εκλογών: τρεις σύντομες παρατηρήσεις
http://www.tanea.gr/opinions/all-opinions/article/5415029/ekloges-edw-kai-twra-peri-ameswn-eklogwn-treis-syntomes-parathrhseis/
Η προσφυγή στις κάλπες μπορεί να μην είναι και η καλύτερη λύση. Τα λάθη της Νέας Δημοκρατίας, οι προσδοκίες της κυβέρνησης, τα διλήμματα της Κεντροαριστεράς
Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως μια αριστερή κυβέρνηση μπορεί με μεγαλύτερη επιτυχία να διαχειριστεί την αντίδραση των πολιτών στα εξαιρετικά επίπονα μέτρα που η τρόικα εξακολουθεί να μας επιβάλλει. Δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε, όπως το παραδέχτηκε ακόμα και το ΔΝΤ, πως τον επόμενο χρόνο θα έχουμε έναν μικρό ρυθμό ανάπτυξης και σχετική μείωση της ανεργίας. Αρα μπορεί σιγά σιγά, προς λύπη όλων αυτών που εύχονται τα χειρότερα, τα πράγματα να καλυτερεύσουν. Αλλά ακόμα και αν υποθέσουμε πως δεν θα καλυτερεύσουν, με ποιο τρόπο αν γίνει η ΝΔ κυβέρνηση θα μπορέσει να αλλάξει την κατάσταση; Η συνεχώς επαναλαμβανόμενη απάντηση είναι πως μέσω ριζικών αλλαγών θα έχουμε μαζική προσέλκυση ξένων επενδύσεων και μεγάλη μείωση της ανεργίας. Δυστυχώς οι ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις, όπως ο εκσυγχρονισμός του κράτους, η μαζική φοροδιαφυγή στο εξωτερικό και στο εσωτερικό, η πάταξη της πελατειακής κουλτούρας κ.τ.λ. παίρνουν χρόνο. Πώς θα επιτευχθούν οι παραπάνω στόχοι; Μέσω μιας «θεραπείας σοκ»; Δυστυχώς όπως είδαμε στη μετασοβιετική Ρωσία, οι θεραπείες εξπρές έχουν πάντα τα αντίθετα αποτελέσματα. Συμπέρασμα: αυτή τη στιγμή, είτε μας αρέσει είτε όχι, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το μόνο κόμμα που μπορεί να φέρει εις πέρας τις διαπραγματεύσεις με την τρόικα.
ΙΙ) Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κάνει πολλά σφάλματα. Από τον λαϊκιστικό λόγο του Τσίπρα (που αμβλύνθηκε όταν αυτός αποφάσισε να ακολουθήσει τον ευρωπαϊκό δρόμο) και την ανίερη συμμαχία με τους ΑΝΕΛ, μέχρι τα εμπόδια που μερικοί από τους κύριους συνεργάτες του έβαζαν συστηματικά σε προσπάθειες προσέλκυσης ξένων επενδύσεων και τον κακοσχεδιασμένο τρόπο απονομής τηλεοπτικών αδειών - όλα τα παραπάνω προκάλεσαν σοβαρά εμπόδια στις κυβερνητικές προσπάθειες για να βγει η χώρα από την κρίση. Από την άλλη, όμως, η θέση πολλών ΜΜΕ πως η κυβέρνηση τίποτα δεν πέτυχε, πως π.χ. οι μεταρρυθμίσεις ψηφίστηκαν μεν αλλά καμιά δεν υλοποιήθηκε, είναι λανθασμένη. Το ΔΝΤ και οι διάφοροι ευρωπαίοι αξιωματούχοι που υποστηρίζουν πως η Ελλάδα έχει κάνει σημαντικές μεταρρυθμίσεις δεν είναι τόσο αφελείς, δεν κοιτάνε μόνο την ψήφιση νόμων. Εξετάζουν επίσης σε ποιο βαθμό αυτοί οι νόμοι έχουν υλοποιηθεί. Επιπλέον, οι προβλέψεις πως η αξιολόγηση θα τελειώσει το αργότερο στις αρχές του νέου χρόνου, αντίθετα με αυτούς που προβλέπουν το αντίθετο, είναι σωστές. Αν ο Ντράγκι, που σαφώς θέλει να μας βοηθήσει, προχωρήσει στην αξιολόγηση (της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας) για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, αυτό μπορεί να οδηγήσει στην ένταξή μας στο πρόγραμμα της ποσοτικής χαλάρωσης.
ΙΙΙ) Η Κεντροαριστερά (κυρίως η Δημοκρατική Συμπαράταξη και Το Ποτάμι), για προφανείς λόγους, δεν θέλει άμεσες εκλογές. Πρέπει να πάψουν όμως, όπως η ΝΔ, να δαιμονοποιούν τον ΣΥΡΙΖΑ επαναλαμβάνοντας συνεχώς πως πρόκειται να μας οδηγήσει σε ένα αυταρχικό καθεστώς τύπου Τσάβες, Πούτιν ή Ερντογάν. Αντίθετα, πρέπει να προσπαθήσουν να δημιουργήσουν γέφυρες με τον ΣΥΡΙΖΑ με σκοπό την απαγκίστρωση από το κόμμα των ΑΝΕΛ. Αν δεν κάνουν προσπάθειες προς αυτή την κατεύθυνση, αν δεν διαφοροποιηθούν από τη ΝΔ σε αυτό τουλάχιστον το θέμα, θα συμβάλουν στην εμπέδωση μιας διαχωριστικής γραμμής μεταξύ των δημοκρατικών και των «αντιδημοκρατικών» συριζαϊκών δυνάμεων. Αυτό σίγουρα δεν βοηθάει ούτε την Κεντροαριστερά ούτε τον παραπέρα εκδημοκρατισμό της χώρας. Οδηγεί απλώς σε μια κατάσταση όπου όσοι δεν συμφωνούν με τον διχασμό θα θεωρούνται αυτόματα οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή, ακολουθούν μια μανιχαϊστική λογική: ή είσαι με εμάς ή με τον αυταρχικό ΣΥΡΙΖΑ.
Συμπεραίνοντας, είναι επιτέλους καιρός η αντιπολίτευση να μην κάνει κριτική μόνο στα λόγια αλλά και στην πράξη. Δηλαδή, να σταματήσει τις κοκορομαχίες, τους κανιβαλισμούς των αντιπάλων και τα γενικόλογα σλόγκαν περνώντας σε έναν λόγο που θα δίνει έμφαση στον ουσιαστικό διάλογο και στην εποικοδομητική κριτική της κυβέρνησης. Δηλαδή, από τον συγκρουσιακό στον συναινετικό τρόπο διαβούλευσης, από τον λασπολογικό σε έναν νέο κομματικό πολιτισμό. Για τη στιγμή, κάτι τέτοιο δεν υπάρχει. Η παλαιοκομματική κουλτούρα σε αντιπολίτευση αλλά και σε κυβέρνηση ζει και βασιλεύει.
